Zemsta | Autor: Natasza Socha

  Jeśli chcecie rozjaśnić jesienne dni i poprawić sobie humor, książka Nataszy Sochy idealnie spełni to zadanie. Mamy tu życiowe problemy, niecodzienne zwroty sytuacji, wartką akcję i kupę… humoru.

Zaczyna się niezbyt pozytywnie, bo rozstaniem. I to najgorszym z możliwych. Bohaterka – Agata, to asystentka wziętego adwokata, Jerzego M. Po godzinach również kochanka. Nie było by w tym nic zdrożnego, gdyby Jerzy nie miał żony, która niestety dowiedziała się o romansie i postawiła niewiernemu małżonkowi ultimatum. Albo zerwie z Agatą, albo pożegna się z częścią majątku w wyniku rozwodu. No cóż, miłość tak ogniście wyznawana Agacie nie była jednak tak prawdziwa, jak zapewniał Jerzy. Cała sprawa zakończyła się z natychmiastowym wypowiedzeniem z pracy.

Oszukana Agata zatopiła się w otchłani rozpaczy, ale tylko na kilka dni. Ileż w końcu można opłakiwać nieszczery związek z wiarołomnym szefem. No i gdy ma się na głowie kredyt we frankach szwajcarskich. Agata postanawia założyć agencję detektywistyczną i zostać prywatnym detektywem śledzących podejrzanych o zdradę mężów, chłopaków i narzeczonych. Poprzysięga również zemstę na Jerzym, w czym ma pomóc kolega z byłej pracy. Chłopak potajemnie kocha się w Agacie, obiecuje obserwację szefa, by znaleźć na niego haka.

Zaczyna się więc standardowo. Bogaty szef ma romans z asystentką, a gdy to wychodzi na jaw, okazuje się, że:

- on tylko chciał się zabawić,

- potrzebował odskoczni od rutyny,

- w jego małżeństwie wieje nudą.

Ale tak naprawdę, to on chce mieć to swoje wygodne, ułożone życie, a co jakiś czas urozmaicać je z pięknymi, młodszymi od siebie kobietami. Typowe, prawda? Ileż takich historii już znamy. Niestety my kobiety łapiemy się na tę gadkę, że żona go nie rozumie, ich małżeństwo istnieje tylko na papierze, czeka tylko aż dzieci będą starsze, żona nie chce mu dać rozwodu itp. Uczmy się na błędach innych i uciekajmy, gdzie pieprz rośnie od takich typów.

Jednak to tylko początek. Agata nie jest w końcu w ciemię bita, ma siłę, ambicję i samozaparcie. Jeśli mówi, że da radę, to tak będzie. Brawo dziewczyno, nie daj się. Każda z nas może popełnić błąd. Grunt to się podnieść i nie dać zdrajcy satysfakcji.

Jednak nie tylko mężczyźni kłamią, oszukują i zdradzają. Kobietom również się to zdarza. Oczywiście jakoś logicznie sobie to potrafimy wytłumaczyć, usprawiedliwić się. Ale co czuje oszukany przez nas mężczyzna? W końcu on również ma uczucia. To, że jeden nas zawiódł nie znaczy, że inni faceci są tacy sami. Nie mierzmy wszystkich jednakową miarą, bo to krzywdzące dla tych porządnych mężczyzn, na których można polegać.

Ubawiłam się przygodami Agaty. To, co odkrywa podczas swoich śledztw jest komiczne i zaskakujące. No bo która z nas, podejrzewająca mężczyznę o zdradę wpadłaby na to, że przyczyną znikania ukochanego wieczorami są występy w klubach jako drag queen? Innych sytuacji nie zdradzę. Grunt, że nie zawsze to, co nam się wydaje, jest prawdą. Pozory mylą. W pewnych przypadkach nawet bardzo.

Mimo że Agata została skrzywdzona, sama również krzywdzi myśląc, że to co ona robi nie jest przecież takie straszne. A gdy okaże się, że jednak jest, czy umie się przyznać do winy? W końcu osoba dojrzała powinna to potrafić. Czy mimo swoim 31 lat, Agata jest dojrzała? A jeśli nie, może wydarzy się coś, co pozwoli jej dojrzeć? Czy to będzie miłość, praca, przyjaźń czy prawdziwe bądź urojone macierzyństwo?

A właśnie! Zapomniałabym o pięknym kocie brytyjskim, którego Agata jest właścicielką. Chociaż może jest odwrotnie, zważywszy na królewskie zachowanie Christie… Kocica wydaje się inteligentna i rozumiejąca wszystko, o czym Agata do niej mówi. Towarzyszy swojej pani w akcjach oraz potrafi okazać swoje niezadowolenie, dumę i władczość w sposób typowy tylko dla kotów. Jest po prostu cudna!

Jednak wróćmy do Agaty. Po tym, jak sparzyła się na Jerzym, w kontaktach z innym mężczyzną jest już bardzo ostrożna, wręcz niesprawiedliwie i zimno go osądza, na co chłopak nie zasługuje. Agata, sama wykorzystana, nie widzi, że krzywdzi osobę szczerze jej oddaną i gotową pomóc jej w każdej sytuacji. Ale na pewno w porę się opamięta. Przecież szkoda by było tej relacji.

Bardzo podoba mi się poczucie humoru autorki. Jest takie w moim stylu. Inteligentne i ironiczne. Dosadne, ale zawoalowane tak, że rozmówca musi chwilę pomyśleć, żeby dotarło do niego, że został właśnie słownie pokonany. Poza humorem mamy tu walkę ze stereotypami i uprzedzeniami. Mamy ciepło rodzicielskiej miłości i pyszne domowe obiadki przysyłane przez mamę. Nie brakuje przyjaźni i miłości. Bo nigdy nie jest to końca tak, że nie mamy przy sobie nikogo. Tylko nie zawsze zauważamy tę osobę, a ona tylko czeka i chętnie pomoże w potrzebie. Nie odtrącajmy więc innych osób przez tę jedną, która zawiniła.

Nie pozostało mi nic innego i ledwo po skończeniu lektury wzięłam się za kolejną część. Na pewno o niej również napiszę. W każdym razie polecam serdecznie spotkanie z lekturą od Nataszy Sochy. Mi rozświetliła kilka ciemnych i ponurych jesiennych wieczorów.