Zgliszcza | Autor: Klaudia Muniak

  Niedaleka przyszłość. Człowiek, swoimi działaniami, doprowadził do zniszczenia Ziemi. Rabunkowa gospodarka i styl życia mający niewiele wspólnego z ekologią spowodowały niemal całkowite wymarcie roślin i zwierząt. Zanieczyszczenie powietrza jest tak duże, że na zewnątrz można przebywać tylko w maseczkach ochronnych, a i one nie do końca chronią przed wszechobecnymi toksynami. Samotna matka, Nina, cały czas wspomina zmarłego męża, który jako biolog prowadził badania nad metodą uratowania ludzkości. Wraz z synem ma szansę na przystąpienie w pierwszej kolejności do nowatorskiego programu medycznego, który ma rozwiązać problem z brakiem tlenu w powietrzu. Spotyka się z Rajmundem, funkcjonariuszem Agencji Załamania Klimatycznego, który próbuje odwieść ją od udziału w eksperymencie, gdyż, jak twierdzi, może on być niebezpieczny dla życia i zdrowia. Czy Nina posłucha głosu serca i skorzysta z oferty na nowe życie, czy posłucha ostrzeżeń Rajmunda?

Zabierałem się za czytanie tej książki z nadziejami na ciekawą lekturę. Lubię powieść, których akcja rozgrywa w niedalekiej przeszłości i które pokazują, do czego może doprowadzić działalność człowieka, zwłaszcza, że ostrzeżenia przed dalszym niezrównoważonym modelem gospodarki są wszechobecne. Sygnału zwiastujące zagładę są coraz częstsze i dają do myślenia, jak chociażby niedawne zatrucie Odry zakończone śnięciem setek tysięcy ryb. Mimo, że to raczej nie jest zbyt optymistyczny scenariusz, pomysł na książkę, bezdyskusyjnie ciekawy. A jeżeli do tegobędzie to thriller, wydaje się, przynamniej dla mnie, żeprzepis na sukcesjest murowany. Ale niestety trochę się na książce zawiodłem. Jeżeli chodzi o kwestie medyczne i biologiczne, to książce nie można nic zarzucić. Autorka w przystępny sposób stara się wytłumaczyć czytelnikowi nawet bardzo zawiłe naukowe kwestie. Jest też również motyw edukacyjny. A konkretnie jest on związany ze szczepieniami na COVID-19. I żeby było jasne, jest to głos za szczepieniami, tak więc różnej maści antyszczepionkowcy i zwolennicy teorii spiskowych na pewno nie będą zadowoleni z niezawoalowanych sugestii.

Klimat książki jest bardzo przygnębiający, nie ma tu nic pozytywnego. Świat, który opisała autorka, jest bardzo realistyczny, może nawet aż bardzo, bo nie raz przy czytaniu zdarzyły mi się przemyślenia, jak blisko jesteśmy zagłady świata, który znamy.Oczywiście nie jest to w żadnej mierze wada tej książki.

Co więc w takim razie nie zagrało? Ano, w mojej opinii, zupełnie zawodzi część sensacyjna. Nie ma tu „tego czegoś”, co trzyma w napięciu do ostatniej strony i każe nam przewracać kolejne strony. Czegoś, co powoduje, że niepokoimy się o losy głównego bohatera.Właśnie bohater, a właściwie bohaterka. Nie wzbudza ona sympatii, a czasami jest wręcz irytująca. Zaryzykowałbym nawet tezę, że wbrew pozorom, które usiłuje stworzyć, nie jest dobrą matką. Inny bohater, Rajmund sprawia wrażenie bardzo niezdecydowanego. Z jednej strony chce ratować Ninę i jej syna, z drugiej strony niektóre jego zachowania zdają się temu przeczyć. Ciężko się zorientować, jakie kierują nim pobudki i czy jest postacią pozytywną czy negatywną. To już każdy czytelnik powinien sam określić.

Klaudia Muniak jako prekursorka thrillera medycznego na polskim rynku literackim to niestety nie rodzimy Robin Cook. Mimo, że ma już na koncie prawie dziesięć książek, nie tylko tego gatunku, ale również powieści obyczajowych, które spotykają się z pozytywnym odbiorem czytelników, jakoś nie trafia do mojego przekonania. Trzymam jednak kciuki za autorkę. Mam nadzieję, ze kiedyś doścignie wzór jakim jest niewątpliwie Robin Cook.