Zmuszona. Niebezpieczna Znajomość | Autor: Sylvia Bloch

  Wiele razy czytaliśmy romanse mafijne, w których ofiara zakochuje się w swoim oprawcy. Następnie miała miejsce jakaś akcja i na koniec miłość zwyciężała. Sylvia Bloch postanowiła nieco zmienić wstęp, w efekcie czego w nasze ręce oddała książkę, jakiej jeszcze nie było.

W poprzedniej części towarzyszyliśmy Anie i Patrickowi, kiedy fatalny zbieg okoliczności postanowił zabawić się ich losem. Tajemnicza znajomość, od której miękły nogi, miała swój finał w intrydze przeciwko ojcowi Any. Mężczyzna okazał się nie być nieskazitelnym kryształem, za jakiego uważała go dziewczyna. Prawda była znacznie gorsza, a jej odkrycie sprawiło, że w Anie pękła krucha nić, łącząca rzeczywistość z bajkowym życiem jakie wiodła. I choć finalnie w jej sercu zagościł Patrick, to brutalność świata rozdzieliła ich setkami kilometrów.

Teraz, kobieta próbuje pozbierać się po kolejnym odrzuceniu. Mimo iż obiecała gosposi, że nigdy nie zwątpi w miłość mężczyzny, to bezwzględność jaką się wykazał, nie potrafi dopuścić do niej racjonalnego wytłumaczenia. Po kilku tygodniach w osamotnieniu na Majorce, udaje się jej zaprzyjaźnić z Rebecką. Dziewczyna nie pozwala jej się łatwo zbyć, a brak setki pytań owocuje zbudowaniem nowej więzi, która zapewni jej wsparcie emocjonalne. Niedługo potem do jej świata wkracza również Marco- przystojny Hiszpan, dla którego stanie się oczkiem w głowie.A jednak całą ta otoczka – karta kredytowa, mieszkanie, samochód i fałszywe dokumenty – nie odciągną jej myśli od Patricka na tyle, aby grubą linią mogła oddzielić przeszłość. Czy stabilizacja i brak problemów będą w stanie zapewnić jej bezpieczeństwo, o jakim marzył dla niej Patrick? Czy mężczyzna naprawdę zostawił ją w spokoju…?

Rzadko kiedy sięgam po pierwszą część serii. Zazwyczaj robię to jedynie, kiedy nie potrafię się odnaleźć w drugiej. Tym razem cieszę się, że odrzuciłam na bok stereotypowe zachowanie i zapoznałam się z „Porwaną”. I tym razem emocje nie opadną, a i napięcie nie pozwoli odłożyć nam książki nawet na moment. W pierwszej części bardzo drażniły mnie wybuchy Any, która za punkt honoru przyjęła sobie okładanie po twarzy Patricka. Tylko czekałam na moment, w którym mężczyzna nie wytrzyma i jej odda. W tej części widać ogromną różnicę w głównej bohaterce. Dojrzała, zmieniła punkt widzenia i zauważyła, że świat nie kręci się wokół niej. Bardzo lubię tego typu przemiany u bohaterów. Wskazują na to, że autor pisząc serię, dobrze przemyślał fabułę.

Bardzo ubolewałam nad losem Rebecki. Ta postać niesamowicie przypadła mi do gustu. Choć chciałabym w tym miejscu znacznie bardziej rozwinąć myśl, to tym razem się powstrzymam.

Marco – mężczyzna idealny, choć jak dla mnie zbyt ufny i oddany. Bez wahania byłby w stanie porzucić kompletnie wszystko dla miłości. Ambitny i pracowity, oddany rodzinie. Po prostu chodzący ideał. Tyle, że tym razem przyszło mu zmierzyć się z chodzącym testosteronem o imieniu Patrick.

Zły? Podły? Nie… Odpowiedzialny i troskliwy, tylko chowający się pod maską nieczułości. Tylko on jest w stanie pojąć, ile musiał wycierpieć, aby zapewnić bezpieczeństwo ukochanej.

Całość powieści, jak i poprzednia jej część, niesamowicie ze sobą współgrają. Czytelnik bez problemu odnajduje się w uczuciach bohaterów, nie mogąc doczekać się kolejnych wydarzeń. Z pewną nostalgią zamykałam książkę. Niemniej jednak uważam, że to jedna z lepszych historii jakie czytałam.