Uśpiona | Autor: Alicja Sinicka

Weronika to 34 letnia nauczycielka angielskiego, która choruje na nietypową dolegliwość. Kobieta cierpi na narkolepsję, boryka się z napadami senności i pod swoją przypadłość dostosowała całe swoje życie: rytm dnia, pracę, związek. Regularne drzemki w ciągu doby, pozwalają jej w miarę normalnie funkcjonować w otaczającym ją zwyczajnym świecie. Niestety ostatnimi tygodniami nękają ją jednak koszmary, niespokojne sny, często odczuwa bezpodstawny lęk i zmniejsza się jej poczucie bezpieczeństwa, nawet gdy przebywa we własnym domu. Najgorsze jednak dopiero przed nią. Pewnego dnia, po przebudzeniu z rutynowej drzemki, znajduje w swoim domu martwą osobę.  Co się stanie, gdy w małej oławskiej społeczności zaczną roznosić się plotki o tajemniczym zgonie? Jak zareaguje rodzina ofiary? I przede wszystkim kto stoi za jej śmiercią?

Na uznanie zasługuje sposób w jaki autorka przybliża nam przypadłość głównej bohaterki. Stopniowo zaznajamia nas z objawami i sposobem funkcjonowaniem osób borykających się z tą chorobą. Pokazuje jak często chorzy na narkolepsję nie znajdują zrozumienia w społeczeństwie, a nawet wśród swoich najbliższych. Możemy zobaczyć jak uciążliwe jest zmaganie się z jej objawami, nasilającymi się w chwilach stresu oraz jak katastrofalne mogą przynieść one skutki. Było to niezwykle ciekawe doświadczenie.

Autorka genialnie wykreowała główną bohaterkę, która mimo swojej choroby stara się być silną i niezależną kobietą, jak z niebywałą zawziętością próbuje trzymać swoją chorobę na wodzy. Pokazuje jak ciężko jest jej nawiązać bliższe relacje, oraz to jak przeszłość, traktowanie jej przez bliskich ma wpływ na dalsze decyzje i losy. Mimo tego Weronika ma w swoim otoczeniu osoby, na których może polegać w każdej sytuacji. Jednak czy tak będzie i tym razem?

Manipulacje, omijanie prawdy, tajemniczy malarz wynajmujący lokal, którego właścicielką jest główna bohaterka sprawiają, że nie mogłam się od tej historii oderwać. W książce znajdziemy również wątek romansu. Relacja między Weroniką i Kubą jest świetnie poprowadzona i bardzo dobrze wpleciona w główny wątek i idealnie się wpasowuje w całość historii.

Narracja jest prowadzona w pierwszej osobie. Rozdziały napisane z perspektywy Weroniki zostały przeplecione z tymi, których narratorem jest tajemniczy prześladowca. Możemy wczuć się w emocje głównej bohaterki, poznać jej rozterki, wątpliwości, poczuć jej strach, który rośnie z każdym dniem. Kobieta zaczyna dostrzegać drobne sytuacje, których nie może sobie przypomnieć, a które być może zadziały się, gdy znajdowała się na granicy objęć morfeusza, obserwujemy, jak stara się zwiększyć swoje poczucie bezpieczeństwa wszelkimi dostępnymi jej sposobami. Gdy czytamy rozdziały napisane z perspektywy tajemniczego prześladowcy, możemy natomiast poznać jego pokręcony sposób myślenia, który nasuwa nam pewne wnioski, ale przede wszystkim możemy zauważyć jak bardzo potrafi się on zbliżyć do Wery w czasie jej sennych „odpływów”.

Fabuła nabiera tempa z każdym czytanym rozdziałem, a wraz z nią emocje – niepokój czy lęk, które sięgają momentami zenitu. Jesteśmy ciekawi do czego posunie się prześladowca. Zwroty akcji niejednokrotnie mnie zaskoczyły a zakończenie wprawiło w zwyczajne osłupienie, bo nie przewidziałam takiego obrotu wydarzeń i tego kim okaże się bestia w ludzkim ciele, która nęka Weronikę. Zachęcam Was do sięgnięcia po tę pozycję zwłaszcza jeśli tak jak ja lubicie historie trzymające w napięciu.