Kierunkowskaz W Prawo | Autor: Michał Olechowski

  Książka napisana przez 18-latka. Zawiera treści mające wymiar polityczny, sugerujące, że prawica jest znacznie bardziej wartościowa od lewicy. Sięgnęłam po tę pozycje z ciekawości, nie wiedziałam czego się spodziewać. Nie ukrywam, że tę dość cienką lekturę czytało się ciężko. Po pierwsze – niezbyt praktyczne i zachęcające wydanie: mała czcionka, brak odstępów między wierszami, brak akapitów! Błędy!!!

Młody autor nie przekonuje mnie, jakoś nie ufam jego argumentom. Nie chodzi o to, po której stronie politycznej jestem, ale uważam, że tak młody człowiek, bez doświadczenia życiowego, wskazujący na określone aspekty jak: aborcja, feminizm, ekologia, kościół, europeizacja, demokracja – nie powinien moralizować, pisać, jak należy, jak powinno się żyć, w co wierzyć itd. Jednakże...odnosząc się do treści i zagadnień to autor skłonił mnie do refleksji wielokrotnie.

Czytając tę krótką książkę (zaznaczę, że nie jestem w ogóle fanką polityki) mogłam poznać różne aspekty, łącznie z opinią pana Michała, na kontrowersyjne i wymagające zagadnienia. Zrozumiałam, że wszystko opiera się na wyborach i decyzjach. Posiadanie poglądów na określony temat generuje nasz sposób postrzegania świata oraz to, jak funkcjonujemy. I zawsze jednym będzie się to podobało a innym nie. Martwi mnie konserwatyzm i patriarchat, który przemawia za autorem. Pisząc o feminizmie czy aborcji młody człowiek zapętlał się w swoich argumentach, powodował też, że klęłam go w myślach zbulwersowana. Oczywiście, ma prawo, wyznawać to co chce, szkoda tylko, że jest w tych poglądach zerojedynkowy.

Inną kwestią jest, że, jako znacznie starsza osoba, pozazdrościłam mu, pasji, napisania książki, wyznawania określonych wartości oraz tego, że jest dość pewny siebie w tym co pisze. Autor nie przeprasza za swój wiek, brak doświadczenia. Wręcz przeciwnie, sugeruje, jak postępować, aby, jego zdaniem, zmienić świat na lepsze. Podoba mi się podawanie przykładów, operowanie prostym językiem (pomijając błędy, które mogą nawet ranić, np. pisanie „przedszkolanki", gdzie od lat nie stosuje się tego pejoratywnego określenia dla nauczycielek wychowania przedszkolnego). Podoba mi się misja, jaką ten młody autor wyznaje. Pewnie to początek jego kariery w polityce, kto wie, może będzie jednym z pierwszych (może pierwszym) piszącym do potencjalnego wyborcy o tym, jak ten powinien żyć w formie przyjaznej, nie za grubej literatury?

„Kierunkowskaz w prawo" to książka, która wzbudza kontrowersję w czytelnikach, którzy twardo stąpają po ziemi lub są zdeklarowanymi lewakami. Ja nie interesuję się polityką, jednak dotyka mnie wiele spraw, które dotyczą wolności, godności, szacunku. Nie lubię, kiedy ktoś się wtrąca w moje życie i mówi mi jak mam postępować. Zwłaszcza teraz, gdy mamy XXI wiek, jestem od dawna dorosła i odpowiadam nie tylko za siebie, ale też za moją rodzinę. Chyba każdy myślący człowiek, mający chociaż odrobinę oleju w głowie, oddzieli dobro od zła, ale też przyjmie dla siebie najbardziej korzystny kierunek. Stawianie kościoła katolickiego jako centrum moralności bije po oczach. Co z tego, że pan Michał wypisuje powody, dla których warto zostać w kościele, jak pisząc o pedofilii sugeruje, że jesteśmy tylko ludźmi i przecież to tylko takie nasze błędy, które trzeba eliminować. Możliwe, że autor próbuje tutaj bronić księży i afer z nimi związanych, jednak do mnie nie przemawia żadna argumentacja.