Zaufać Wrogowi | Autor: K. GoldmanP. Herman

Wydarzenia ukazane w powieści oscylują pomiędzy trzema zwaśnionymi rodami elfów, wampirów i ludzi. Do tej pory te trzy rasy prowadziły ze sobą otwartą wojnę i wzajemnie się niszczyły, jednakże nadchodzi czas, gdy mimo waśni muszą podać sobie ręce i zawrzeć tymczasowy sojusz. Poena, Fuebo i Marvia, mimo dzielących ich różnic, muszą stawić czoło wrogowi znacznie silniejszemu niż można by przypuszczać. Już sam jego przydomek Pan Umysłów może wzbudzić przerażenie, dlatego jedynie połączone siły trzech rodów wydają się szansą na przetrwanie każdej z ras. Jednakże, czy faktycznie uda się im współpracować? Czy uda się pokonać wroga w obliczu coraz częściej występujących animozji i konfliktów wewnętrznych? Czy Pan Umysłów jest faktycznie tak silny i niebezpieczny jak się wydaje, a może jego moc jest nieograniczona i nic nie zdoła jej pokonać? Jeśli jesteście ciekawi odpowiedzi na te pytania, to sięgnijcie po tę powieść.

Szczerze mówiąc to ta powieść bardzo mnie zaskoczyła nierównym poziomem. Początek nie zapowiadał się zbyt interesujący, ponieważ natłok informacji i postaci sprawił, że miałam mętlik w głowie i naprawdę trudno było mi to wszystko ogarnąć. Nawet zawarta w książce mapka okazała się mało pomocna, gdyż za mała czcionka skutecznie utrudniała mi odczytanie czegokolwiek. Mimo tych niedogodności brnęłam dalej w tę powieść i przekonałam się, że akcja się rozkręca i fabuła wreszcie nabiera sensu. Bohaterowie okazują się bardzo zróżnicowani i czekają na nich coraz to nowe misje, jednakże było to dla mnie odczucie chwilowe, gdyż w ostatniej chwili zawsze ratuje ich jakaś znana osobistość, co przy kolejnym razie staje się nużące. Niestety wraz z postępem czytania, również postacie tracą swoją wyjątkowość i stają się coraz bardziej irytujące. Sympatia, którą odczuwało się do nich na początku szybko zmienia się, ulega degradacji i przeradza w zdenerwowanie ich postawą i działaniami.

Naprawdę nie wiem, jak ocenić pozycję duetu K. Goldman i P. Herman. Nie jest to książka zła, ale też nie fenomenalna, brakuje jej czegoś, co utrzymałoby zainteresowanie czytelnika na stałym poziomie. Bohaterowie przechodzą jakąś niezrozumiałą przemianę, która sprawia, że dobrnięcie do końca powieści jest prawdziwą drogą przez męki. Również brak podziału na rozdziały może niektórych czytelników przyprawić o ból głowy. Poszczególne sceny i porozrywane fragmenty fabuły rozdzielone są gwiazdkami, których osobiście nie znoszę, bo ich nadmiar mnie przytłacza.

Także narracja nastręcza czytelnikowi nieco trudności, ponieważ wydaje się być wzorowana na historycznej, co może nie spodobać się lubiącemu współczesny styl wypowiedzi odbiorcy. Mimo usilnych starań autorów do jak najwierniejszego oddania wykreowanego przez siebie świata, miałam wrażenie, że bohaterowie ciągle odwiedzają te same miejsca i spotykają podobnych bohaterów.

Podsumowując, mam mieszane uczucia, co do tej powieści. Niby mi się trochę podobała, ale też i mnie nieco męczyła i nużyła. Mimo wszystko namawiam do jej przeczytania, aby móc wyrobić sobie własne zdanie.

  Dawniej na ziemiach Dalszego Wschodu panował pokój pomiędzy trzema nacjami. Trwał on do czasu, aż władcę jednego z królestw ogarnęło szaleństwo po stracie ukochanej córki, w które wciągnął całą krainę i obudził nienawiść. Od tamtej pory rasy wampirów, elfów i ludzi żyły w zaciekłej wzgardzie wobec siebie i toczyły ze sobą wojny, podsycane intrygami, pełne podstępów i nieczystych zagrań.

Teraz, po latach przeżytych we wzajemnych uprzedzeniach, objawiło się nowe zagrożenie i wspólny dla wszystkich nich wróg. Czy potomkom zatwardziałych w poglądach władców uda się zjednoczyć i stanąć ze sobą ramię w ramię do boju? Czy pomimo spisków i zdrad, jakich zaznali od dotychczasowych władców i ich popleczników, znajdą nić porozumienia i poprowadzą swoje narody do wspólnego zwycięstwa? 

Pierwsza ciekawa kwestia, która wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie podczas czytania książki to to, że pojawił się w niej naprawdę unikatowy dobór postaci: Poena, Czarna księżniczka wampirzego Ludu Nocy, Fuebo, książę elfów, oraz Marvia, księżniczka ludzi. Jeszcze w żadnej powieści nie spotkałam się z takim połączeniem fantastycznych osobowości w jednej historii, co już samo w sobie jest intrygujące. Bohaterów dzieli wszystko, od pochodzenia, aż po przekonania, a łączy wspólne zagrożenie, oraz to, że każde z nich jest następcą tronu w swoim królestwie.

Pewnego dnia młodzi dziedzice spotykają się w zamku Eltore, gdzie elfia królowa Setra, babka Fuebo, postanowiła zorganizować pokojowe obrady, aby w końcu zostały zażegnane niespokojne, wojenne czasy, a ludy wszystkich narodów mogły zaznać dobrobytu. Niestety nie wszyscy tego pokoju pragną, a  żądza zemsty, która przepełnia serca niektórych osób, doprowadza do tragedii. W trakcie trwania zlotu królewskich spadkobierców, w całkowicie nieoczekiwany sposób dochodzi między nimi do cichego sojuszu i prowadzeni przez starego druida muszą działać wspólnie, aby móc wygrać walkę ze złem.

Miejscami przygodowy, a miejscami bitewny klimat akcji kupił mnie już od pierwszych stron. Postaci w książce jest naprawdę sporo i choć na początku wydawało mi się, że nie zdołam zapamiętać kto jest kim, to Autorki doskonale sprostały temu trudnemu zadaniu, jakim jest wykreowanie na tyle charyzmatycznych jednostek, aby Czytelnik od razu mógł skojarzyć danego bohatera. Pierwsza część powieści obfituje zarówno w wydarzenia z przeszłości jak i teraźniejsze, przez co Czytelnik może poczuć niejako pośpiech, tak jakby chciano mu przekazać ogrom treści na stosunkowo małej ilości stron. Jednak jeśli odrobinę się skupi, to wszystko okazuje się być logiczne i zrozumiałe. Na późniejszych etapach fabuły już trochę zwalniamy z ilością informacji do przyswojenia, choć akcja w dalszym ciągu pędzi szalenie. Poznajemy przeszłość każdego z ważnych bohaterów i mechanizmy powodujące takie, a nie inne zachowania tych osób. Zabieg świetny w swojej niezawodnej prostocie, a dzięki niemu zaczynamy pałać sympatią, bądź antypatią do konkretnych postaci i w jakiś sposób możemy się z którąś z nich utożsamić, co zawsze uprzyjemnia lekturę.

"Pamiętaj, że żywe istoty nie są nikczemne, to brak miłości je takimi czyni."

Autorki świetnie skonstruowały wymyślony przez siebie świat i wprost perfekcyjnie opisały zasady funkcjonowania poszczególnych królestw, zarówno pod względem historycznym, społecznym jak i militarnym. Dowiadujemy się o tym jakie dary posiadają potomkowie możnowładców z rodu wampirów, jak długo żyją elfy, skąd ludzki ród Żeglarzy bierze unikatowe perły i wielu innych ciekawostek, więc fabuła jest naprawdę niesamowicie rozbudowana.

"Zaufać wrogowi" to świetny przedstawiciel powieści drogi i jak wiele jej podobnych z gatunku fantastyki, z pewnością może się spodobać zarówno dorosłym czytelnikom, jak i młodzieży. Uważam ją za naprawdę wciągającą lekturę, którą spokojnie można by zekranizować, ponieważ jest pisana na miarę XXI wieku i posiada wszystkie elementy jakie powinien posiadać dobry film.

Na koniec dodam jeszcze, że słownictwo używane w książce jest bardzo przystępne, idealne nawet dla odrobinę młodszych Czytelników (byle nie zbyt młodych!). Natomiast fabuła skonstruowana jest w nieskomplikowany, ale bardzo ciekawy sposób, tak że nie można się nudzić, a bohaterowie nieustannie znajdują się w centrum akcji.

  Książka „Zaufać wrogowi" K. Goldman i P. Herman przyciągnęła mnie już samą okładką, która wydała mi się niezwykle bajkowa i fantastyczna. Opis fabuły jeszcze bardziej pobudził jednak moją wyobraźnię i zachęcił do przeczytania, a następnie zrecenzowania książki dla Stowarzyszenia Sztukater. Miałam nadzieję na opowieść fantasy, która wciągnie mnie bez reszty, ale też będzie przypominał pod kilkoma względami te najbardziej klasyczne powieści czy filmy fantastyczne.

Fabuła książki kręci się wokół trzech bohaterów, którzy jednocześnie są przedstawicielami trzech skonfliktowanych ze sobą nacji. Księżniczkę Poenę z rodu królewskich wampirów, następcę tronu elfów Fuebo, a także Marvię, księżniczkę ludzi łączy niewiele. Właściwie tylko to, że należą do królewskich rodów. Dzieli natomiast praktycznie wszystko: historia, kultura i charaktery. Mimo tych wszystkich różnic, będą jednak musieli się zjednoczyć, pokonać swoje uprzedzenia, a także przeciwstawić się swoim rodom, które toczą ze sobą wojnę i połączyć siły w walce z nadciągającym złem. Okazuje się bowiem, że istnieje wróg o wiele potężniejszy. Do zdobycia panowania nad światem dąży Nuwar, władca umysłów i żywiołów, który chce wykorzystać walczące ze sobą nację i skorzystać na ich konflikcie. Nuwar pochodzący z rodu druidów, przeciwstawił się nawet swojej rodzinie i zgładził prawie wszystkich ze swego gatunku. Xulius, jeden z ostatnich druidów chodzących po świecie może jednak pomóc bohaterom pokonać wspólnego wroga. Czy jednak każde z nich ma dobre intencje? Czy zrozumieją, po której stronie chcą stanąć i zdołają porozumieć się ze sobą oraz wzajemnie sobie zaufać?

Autorzy zdecydowali się ma bardzo ciekawe połączenie postaci. Wampir, człowiek, elf i druid to niespotkane przeze mnie połączenie w innych powieściach fantasy, które miałam okazję przeczytać. Już sam ten fakt jest intrygujący i bardzo oryginalny, za co twórcom powieści należy się plus. Już na samym początku autorzy przedstawiają nam historię królestw, miejsce akcji i cały kontekst, dzięki czemu mimo dużej ilości postaci i informacji, czytelnik nie powinien się pogubić. Podobne wprowadzenie było bardzo potrzebne, gdyż bez niego z pewnością dużo trudniej byłoby przyswoić mi wszystkie informacje. Duża ilość bohaterów także nie sprawia większego problemu. Autorki każdą z postaci szczegółowo charakteryzują. Są bardzo dobrze wykreowane, cechy charakteru, motywy i historie z nimi związane zostały moim zdaniem idealnie dobrane.

Książka ma jednocześnie klimat fantastyczny i mroczny, a także przygodowy i bitewny. To kole ciekawe połączenie, które na myśl przywodzi mi takie bestsellery jak „Hobbit" czy „Władca Pierścieni". Autorki w fabułę często wplatają wydarzenia z przeszłości, dzięki czemu czytelnicy mogą poznać przeszłość postaci oraz motywy zachowań, które nimi kierują, a także kontekst kolejnych wydarzeń. Widać, że autorki włożyły duże starania w skonstruowanie magicznego świata i wszystko dokładnie przemyślały. Dla czytelnika jasne są zasady jego funkcjonowania, a zawarta na początku mapka jeszcze bardziej pozwala na zrozumienie całego świata. Autorki zamieściły w książce bardzo dużo szczegółów, które są jednak tylko atutem i wartością dodaną.

Choć książka jest niezwykle obszerna i jest pisana drobnym drukiem, czyta się ją szybko. Nie było momentu, w którym poczułabym się znużona lekturą i poczuła chęć odpoczęcie od niej. Język jest idealnie dobrany, przystępny i niewymagający. Mam wrażenie, że w powieści wszystko jest idealnie wyważone – opisy, dialogi, wspomnienia. Trudno jest mi znaleźć jakąkolwiek wadę powieści.

„Zaufać wrogowi" bardzo polecam każdemu miłośnikowi fantasy. Jest to książka pisana z pasją, wielowątkowa i przemyślana. Nikt nie powinien poczuć się nią zawiedzony.

  Dobrej, a tym bardziej mrocznej fantastyce, powiem zawsze „TAK”! Dlatego też z tym większą przyjemnością sięgnęłam po powieść pt. „Zaufać wrogowi”, autorstwa K. Goldman oraz P. Herman. To książka spod znaku fantastycznej grozy, która ukazała się nakładem Wydawnictwa AlterNatywne.

 Poena, Fuebo i Marvia, czyli odpowiednio księżniczka wampirów, książę Elfów oraz następczyni tronu ludzi - to właśnie oni, wbrew dzielących ich różnic, wbrew swojej naturze i wbrew toczącej się wojnie ich rodów, będą musieli zawrzeć sojusz i odnaleźć wspólną nić porozumienia w imię większej sprawy. Oto bowiem nadciąga wielki wróg i ogromne niebezpieczeństwo w osobie Nuwara - pana umysłów. Pomóc w tym może im ostatni z druidów - Xulius...

 K. Goldman i P. Herman zaoferowali nam oto niezwykle intrygującą opowieść spod znaku literackiego fantasy i horroru w jednym, w której to znajdziemy wiele klasycznych elementów dla tych literackich nurtów - wielką przygodę, wartką akcję, pałacowe intrygi, magię oraz motyw wspólnej podróży bohaterów, która może ich tak zjednoczyć we wspólnej i słusznej sprawie, jak i też śmiertelnie (dosłownie) poróżnić. W efekcie mamy do czynienia z książką, wobec której nie można przejść obojętnym.

 Plusy tej powieści - oto one: charakterni, nieodgadnieni i budzący w nas skrajne emocje bohaterowie, gdzie mamy reprezentantów ludzi, elfów i wampirów, co już samo w sobie jest bardzo intrygujące...; kolejno fascynujący świat podziałów na królestwa walczących ze sobą od dawna powyższych nacji...; jak i kończąc na niezwykle mrocznej scenerii tej całościowej rzeczywistości, gdzie mamy właśnie zło, krzywdę, wojnę oraz brudną politykę. Tu - mówiąc kolokwialnie, wszystko się ze sobą idealnie zazębia, tworząc bardzo spójną i widowiskową całość.

 Bardzo wielkie wrażenie wywarł na mnie także przewodni motyw budowania trudnego zaufania pomiędzy trójcą, a w zasadzie czwórką głównych bohaterów wliczając do tej grupy Xuliusa, gdzie to w imię wyższego dobra każde z nich musi pokonać wewnętrzne opory, okiełznać swoją naturę, wyzbyć się uprzedzeń. I oczywiście jednym przyjdzie to łatwiej, innym nieco trudniej, ale już sama możliwość podziwiania tej wewnętrznej walki jest dla nas czymś niezwykle ciekawym.

 I czyta się nam tę powieść niezwykle przyjemnie, z coraz większym zaangażowaniem w losy bohaterów oraz tylko i wyłącznie rosnącą ciekawością tego, czy któreś z nich okaże się zdrajcą, czy też jednak zwycięży poczucie solidarności. Oczywiście nie zabraknie tu wielkich emocji, chwil autentycznej grozy oraz specyficznej porcji dobrego humoru, która nieco łagodzi tę bardziej mroczną część tej historii. Ponieważ dzieje się tu bardzo wiele i w zasadzie tempo relacji nie zwalnia choćby na krotką chwilę, lektura ta trzyma nas w wielkim napięciu do samego końca.

Oczywiście nie jest to być może powieść idealna i w związku z tym znalazłoby się tu kilka elementów do poprawy – chociażby nieco bardziej przekonujące dialogi…, ale w ogólnym i całościowym ujęciu jest naprawdę dobrze. Naturalnie też trzeba lubić literackie fantasy ze szczyptą grozy w tle, gdyż wówczas należycie i w pełni docenimy naprawdę bogatą ofertę tej książki.

Słowem podsumowania – powieść pt. „Zaufać wrogowi”, to pozycja udana, oparta na bardzo ciekawym pomyśle i poprowadzona w niezwykle inteligentny sposób. To fantastyka, horror i wielka przygoda w jednym, co z kolei przekłada się na porywającą lekturę i bardzo przyjemnie spędzony czas. Dlatego też ze swej strony gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł.

  Książka "Zaufać wrogowi" autorstwa K. Goldmana i P. Hermana to przygodowe fantasy, które zabiera czytelnika w pełną magii podróż przez skłócony świat trzech ras: ludzi, elfów i wampirów. Pisarze kreują historię pełną akcji, napięcia i emocji, która przyciąga uwagę od pierwszych stron.

Marvia to księżniczka ludzi, która razem z wampirzycą Poeną, i elfim następcą tronu Fuebo, musi stawić czoła ogromnemu zagrożeniu, jakim jest Pan Umysłów, Nuwar. Pomimo podziałów i nieufności między ich rasami, trójka bohaterów decyduje się na współpracę i podejmuje się misji ocalenia świata. Ich przygody są pełne akcji i niebezpieczeństw. Podążając za wskazówkami czarodzieja Xuliusa, którego odwiedzają, wyruszają na misje. Spotykają wiele wyzwań i podejmują trudne decyzje w swoim staraniu o pokój. Muszą zmierzyć się z licznymi zdradami, spiskami i przeciwnościami losu. Mimo że nie mogą zaufać nikomu, próbują samodzielnie zaprowadzić pokój między swoimi rasami.

Trzy skłócone rasy: ludzie, wampiry i elfy. Sojusz między nimi rozpadł się wiele lat temu, a teraz muszą się zjednoczyć, aby stawić czoła wspólnemu wrogowi.

Początki książki mogą wydawać się nieco monotonne, ale w rzeczywistości stanowią wprowadzenie do bohaterów, ich relacji i świata, w którym się poruszają. To spokojne przedstawienie postaci i ich motywacji pozwala czytelnikowi zrozumieć ich głębsze dążenia i przygotować się na przygodę, jaka ich czeka. Historia szybko nabiera tempa, gdy główni bohaterowie, Marvia, Poena i Fuebo, wyruszają na kolejne misje, by stawić czoła potężnemu wrogowi, Panu Umysłów. Ich podróż pełna jest niebezpieczeństw, zdrad i nieoczekiwanych zwrotów akcji. K. Goldman i P. Herman umiejętnie prowadzą czytelnika przez różne miejsca i zdarzenia, pozwalając mu odkrywać świat wraz z jego bohaterami. Nawet pomimo chaotycznego rozwinięcia fabuły, które może czasami wprowadzać pewne zamieszanie, historia utrzymuje stałe napięcie i trzyma czytelnika w niepewności. Bohaterowie muszą podejmować trudne decyzje i pokonywać własne słabości, co dodaje im głębi i czyni ich bardziej realistycznymi. W książce odbiorca znajdzie także elementy magii, które nadają historii dodatkowego uroku. Osoba zapoznająca się z lekturą zostaje zanurzona w pełnym magii i niebezpieczeństw świecie, gdzie trzy rasy muszą zapomnieć o swoich różnicach i współpracować w celu ocalenia świata przed zagładą.

"Zaufać wrogowi" K. Goldmana i P. Hermana to powieść pełna przygód, napięcia i magii, która wciąga czytelnika w świat skłóconych ras i ich walki o przetrwanie. Dla miłośników przygodowego fantasy jest to lektura, która z pewnością dostarczy wiele rozrywki i zapewni chwilę ucieczki od rzeczywistości.