Monster: Aileen Wuornos. Zrozumieć Seryjną Zabójczynię | Autor: Christopher Berry Dee

  Aileen Wuornos już od samego początku nie miała w życiu lekko. Jej matka, która jako nastolatka wyszła za mąż i urodziła dwoje dzieci, porzuciła ją i jej brata Keitha do dziadków. Początkowo tylko na chwilę. Jak się jednak okazało, miała już po nie nie wrócić. Jej ojciec był psychopatą ze skłonnościami do molestowania i trafił do więzienia. Dziewczynka dość długo nie znała swojej przeszłości, nie wiedziała, kim są jej rodzice. Myślała, że są nimi jej dziadkowie, którym daleko było do ideału. Miała 14 lat, gdy zaszła w ciążę. Oddała dziecko do adopcji i zaczęła żyć na ulicy, gdzie sprzedając swoje ciało, zdobywała pieniądze na używki. Aileen ma na koncie siedem morderstw, została skazana na sześć kar śmierci. Stracono ją w 2002 roku. Autor stara się w swojej publikacji pokazać, co pchnęło ją do tak okrutnych czynów.

Mam ogromny problem, jeśli chodzi o książki Christophera Berry'ego-Dee. Z jednej strony nie są one jakieś wybitne, bardzo dużo w nich powtórzeń i samouwielbienia autora, ale jednak nie potrafię sobie odmówić ich lektury. Tak było i tym razem. Musiałam przeczytać tę książkę, choć nie spodziewałam się po niej niczego spektakularnego.

Nie jest to bezstronna publikacja. Od samego początku miałam wrażenie, że autor chce, żeby było mi żal Aileen, żebym jej współczuła, bo tyle w życiu przeszła. Nie rozumiem, dlaczego miałoby mi być jej żal. Jako dorośli ludzie mamy wpływ na to, co się z nami dzieje. Bycie wychowywanym w patologicznej rodzinie nie znaczy, że pójdzie się tą drogą i będzie się robić złe rzeczy. Można poszukać pomocy, tylko trzeba tego chcieć. I wyjście z takiego bagna nie jest nigdy proste. I nie chcę tutaj negować krzywd, jakie spotkały Aileen, gdy ta była dzieckiem, bo to było straszne. I przykre było też to, że jej zachowanie było wołaniem o pomoc, którego nikt nie usłyszał, ale jak wspomniałam, dorosła Aileen mogła sobie pomóc, jednak poszła inną drogą.

Już wcześniej czytałam o tej kobiecie, widziałam też film, więc miałam całkiem spore pojęcie na ten temat. Ta książka nie wniosła niczego nowego do mojej wiedzy na jej temat. Aileen pojawiła się w jednej z części „Rozmów z seryjnymi mordercami” i w sumie autor nie powiedział mi o niej zbyt wiele nowego. Mam poczucie straconego czasu.

Są tutaj też powtórzenia, przez które zgrzytałam zębami, a i redakcja czasem zawodzi. W niektórych miejscach język jest dość przestarzały, a książka nie jest taka stara, w sensie to polskie wydanie, bo oryginał już trochę lat ma. Mnie to w lekturze przeszkadzało, zboczenie zawodowe.

Mam wrażenie, że temat został omówiony po łebkach, bez psychologicznego podejścia do sprawy. Tego brakowało mi najbardziej. Nie czułam kompletnie nic, kiedy czytałam o zbrodniach popełnionych przez Aileen, a tego w true crime szukam. Wiem, że sporej grupie czytelników ta książka się podobała, ale starszy wyjadacze gatunku mogą być rozczarowani.

Tak jak wspomniałam na początku, nie spodziewałam się po tej książce fajerwerków, a i tak jestem rozczarowana po lekturze. Nie dowiedziałam się niczego nowego o Aileen i za jakiś czas po prostu zapomnę o tej książce. Jeśli wcześniej czytaliście książki na temat tej seryjnej morderczyni, to nie znajdziecie tutaj niczego nowego.