Znaleźć Faceta I Nie Zwariować | Autor: Suzan GiżyńskaKatarzyna Miller

  Co prawda jestem od ładnych kilku lat mężatką, więc faceta nie szukam, ale mam ogromną słabość do książek Katarzyny Miller. Czytałam prawie wszystkie i byłam ciekawa, co autorka, razem z Suzan Giżyńską, ma mi do powiedzenia.

Podejrzewam, że każdy z was zna jakąś inteligentną kobietę, której niczego nie brakuje, a mimo to wciąż nie ma partnera. Sama mam kilka takich znajomych. Autorki starają się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak się dzieje. W dzisiejszych czasach kobiety są bardziej niezależne, wiele wymagają od mężczyzn. Dziś trudno nas zamknąć w domu, wyswatać na siłę i pozbawić ambicji. Sama jestem w związku partnerskim, co wiele razy było krytykowane, bo ja powinnam w domu robić wszystko i jeszcze mężowi usługiwać. Po moim trupie.

Od razu podkreślę coś, co także jest zaznaczone w książce – bycie w związku nie jest żadnym wyznacznikiem wartości człowieka. Nie ma też przymusu bycia w związku. Chociaż wiele osób ma na ten temat inne zdanie i pyta o pannę albo o kawalera.

Publikacja jest przygotowana w formie rozmów Suzan i Katarzyny. Wymieniają się swoimi spostrzeżeniami, przywołując pacjentów, z którymi miały kiedyś do czynienia. Oczywiście bez ujawniania ich tożsamości. Wspominają także swoje związki i pokazują, czego one ich nauczyły o sobie i o relacjach z innymi.

Muszę powiedzieć, że mam ogromny problem z tą książką. Jakoś opornie mi szło czytanie jej. Nie ze wszystkimi tezami wysuniętymi przez autorki się zgadzam. Część z nich wręcz wywoływała u mnie palpitacje serca. Na przykład chodzi mi o kilku facetów do różnych rzeczy. Nie wyobrażam sobie na przykład tego, że mam męża i kochanka. Jeden niby zapewnia mi poczucie bezpieczeństwa, a drugi daje mi doznania w łóżku. Nie mieści się to w ramach mojego kodeksu moralnego. Nie to, że jestem konserwą, ale to jest dla mnie nie do pomyślenia.

Powtarzają się tutaj treści, z którymi spotkałam się już w przypadku poprzednich publikacji autorstwa tych dwóch pań. Nie, nie jest ich jakoś bardzo dużo, ale zdarzają się. Trochę czuję z tego powodu niedosyt. Mam wrażenie lekkiego pójścia na łatwiznę. Jeśli jednak nie czytaliście żadnej publikacji Katarzyny Miller, to nie powinniście mieć takiego poczucia.

Sporo miejsca zajmuje opis typów facetów. Tu też nie ze wszystkim się zgadzam, ale doceniam przede wszystkim treści, które dotyczyły maminsynków i relacji faceta z mamą ogólnie. To daje do myślenia i stanowi swego rodzaju przestrogę dla tych kobiet, które są już matkami, żeby mogły zastanowić się, czy nie wychowują syna na kogoś takiego.

Do tej publikacji trzeba podejść z przymrużeniem oka. Nie można jej brać na poważnie, bo wtedy łatwo wyjść z siebie i stanąć obok podczas czytania. Dla mnie to była książka, którą przeczytałam w ramach ciekawostki. Są tu poruszone kwestie, które dały mi do myślenia. Mimo wszystko mam poczucie niedosytu po tej lekturze. Liczyłam na coś więcej. Obawiam się, że za parę dni nie będę już o tej publikacji pamiętać, a szkoda, bo lubię pióro Katarzyny Miller.

Jeśli jednak interesujecie się psychologią, to myślę, że możecie przeczytać tę książkę. Może znajdziecie dla siebie coś ciekawego. Ja póki co jestem przeładowana takimi treściami i muszę od nich odpocząć.