Simona Kossak. Mieszkanka Dzikiej Puszczy | Autor: Agnieszka Ludwig SłomczyńskaMarcin Bruchnalski

       „Simona Kossak. Mieszkanka dzikiej puszczy” to książka wydana przez wydawnictwo Czarna Owca w znakomitej serii: „Oni zmienili świat”, przedstawiającej dzieciom sylwetki niepospolitych ludzi, którzy zrobili coś niezwykłego, ważnego, przełomowego dla ludzkości.

       Tym razem mamy okazję poznać kobietę całą sobą, sercem i umysłem, oddaną przyrodzie. Simone, wywodząca się z rodziny malarzy i pisarzy, krewna Juliusza i Wojciecha Kossaków, Marii Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej, Magdaleny Samozwaniec i Zofii Kossak – Szczuckiej, poszła jednak swoją, odmienną drogą i została biologiem.

       Poznajemy jej niezbyt szczęśliwe dzieciństwo, gdy to musiała pogodzić się z rodzicielskim odrzuceniem. Kiedy już zdecydowała, co chce robić w życiu, okazała się bardzo zdeterminowana i konsekwentna. Jej całym życiem stały się zwierzęta, badanie ich zwyczajów, ochrona ich bezpieczeństwa i zdrowia, filmowanie ich zachowań i upowszechnianie wiedzy o faunie i florze. Simone dała wyraz swojej pasji w książkach i audycjach radiowych.

       Chcąc być blisko natury, pragnąc w pełni się realizować, przez 30 lat mieszkała w Puszczy Białowieskiej, a swoją tam przeprowadzkę uznała za najlepszą decyzję, jaką podjęła w życiu.

       Czytając, widzimy, ile musiała na swojej drodze pokonać trudności. Ale zarazem możemy uświadomić sobie, jak ważne jest znalezienie dla siebie sensownego celu, do którego będziemy dążyć, a który będzie spełnieniem naszych marzeń. Bo marzenia i życie w zgodzie z sobą dają szczęście.

       Ale nie tylko te ważne prawdy przemyca w swojej książce Agnieszka Ludwig – Słomczyńska. Jest tu też całkiem sporo wiedzy różnego rodzaju. Z dziedziny sztuki, jako że ród Kossaków był z nią ściśle związany. Ale też z historii, tej związanej z rodzinnym miastem Simony – Krakowem, i tej ogólniejszej, jak II wojna światowa. Nie możemy też zapomnieć o biologii, która była codziennością i sensem życia Simony. Fauna i flora Puszczy Białowieskiej, ich ochrona, troska o warunki życia zwierząt i wystrzeganie się ingerencji w ich świat.

       Co istotne, książka została bardzo ciekawie zredagowana. Na jednej stronie zamieszczono zdjęcie, rysunek fragmentu Bitwy pod Racławicami, portrety rodziny Kossaków (schematyczne) i rysunki ptaków. To ogromne urozmaicenie, ale tak zaaranżowane, że nie ma się wrażenia chaosu czy nadmiaru. Między ilustracjami krótkie teksty objaśniające, na kolorowym tle. Często odsyłają one do literatury, która poszerzyć może posiadane już przez nas wiadomości, zawierają wyjaśnienia terminologii, albo też kod QR do wirtualnej prezentacji.

       To już wymaga pewnego skupienia i posegregowania materiału. Do czytelnika należy decyzja, czy zechce on sięgnąć po dodatkowe materiały, a te z kolei mogą poprowadzić go jeszcze dalej. Tak więc to, co zawiera książka, to wędka, którą będziemy dopiero łowić właściwą wiedzę. Dzieci dostają do ręki narzędzie, które pokaże im, jak rozległy może być pojedynczy temat, do jakich jeszcze dziedzin może się odnosić, w jaki sposób mamy poszukiwać informacji.

       To niezwykle cenne wskazówki, które uczą samodzielności, oddzielania informacji istotnych od całego mnóstwa zupełnie niepotrzebnych. Do tego posługiwania się drzewem genealogicznym, mapą, rozpoznawania zwierząt i roślin. Zapytacie, jak to możliwe, że na niespełna 20 stronach, mogło się zmieścić aż tyle. To nie kompendium wiedzy, a raczej rodzaj mapy, która pozwala poruszać się po tym naukowym labiryncie. Łapiąc za różne nitki, idziemy ich śladem, zagłębiając się w kolejne korytarze, a tam otrzymujemy dalsze wskazówki. Nigdy nie wiemy, jak długo będziemy szukać, dokąd trafimy i czego się dowiemy. To rewelacyjna metoda pobudzenia u dzieci zainteresowania światem i proponowanie im indywidualnej jego eksploracji, zgodnej z własnymi upodobaniami. Niektóre ścieżki, które otwiera przed nami książka możemy pominąć, w innych zagłębić się na bardzo długo. Uważam taką właśnie formę upowszechniania wiedzy za najlepszą i przynoszącą spektakularne efekty.

       Książkę ilustrował Marcin Bruchnalski. I spisał się rewelacyjnie. Jego prace są różnorodne, lekkie i zabawne. Najważniejsze zaś, że nie przytłaczają tekstu, a tylko go uzupełniają, wiec nie mamy wrażenia bałaganu, wszystko do siebie pasuje.

       Rodzice z pewnością będą wdzięczni wydawnictwu Czarna Owca, za tak ciekawe i dające wiele możliwości narzędzie pracy z dziećmi. Dzieci zaś po prostu będą się świetnie bawić czytając książkę i nawet nie zauważą, że przy okazji sporo mogą się nauczyć.