Ucieczka Z Raju | Autor: Robert J. Szmidt

  Szmidta trochę w życiu czytałem, chociaż nie mogę powiedzieć, bym był fanem autora. Niemiej doceniam jego prozę i znaczenie, po prostu gatunkowo nie do końca to moja bajka, bo jeśli już sięgam po science fiction, to prawie wyłącznie tylko po klasykę, która jednak prezentuje dla mnie wyższy poziom, niż w przerażającej większości prozy współczesnej. Tak czy inaczej jednak muszę przyznać, że „Ucieczka z raju” to kawał całkiem udanej literatury dla miłośników gatunku.

Akcja powieści zabiera nas w przyszłość. Dwudzieste czwarte stulecie to czas nie tylko podboju kosmosu, ale i wielkiej wojny kosmicznej. Kosmici atakują kolejne światy, ale ludzkość jako taka trzymana jest w niewiedzy, by nie wywoływać niepotrzebnej paniki. Ale czy taki stan rzeczy może potrwać długo?

Tu na scenę wraca kapitan Święcki, który na świecie wydającym się prawdziwym rajem musi przeprowadzić ewakuację ludności. I to tak, by nie zorientowała się w prawdziwym powodzie. Jednakże przyjdzie mu stawić czoła tajemnicom, jakich się nie spodziewał. Tajemnicom mogącym odmienić losy całego konfliktu…

Nie ma chyba co tego ukrywać, że należę do czytelników, którzy wielkimi fanami rodzimej literatury nie są. Choćby dlatego, że brakuje mi tutaj literackich enfant terrible z prawdziwego zdarzenia. Satyryków, którzy estetyką szoku chcieliby przekazać coś, wstrząsając i poruszając na poziomach, jakich nie osiąga się innym typem twórczości. Znajduję ich w prozie światowej, niewielu, ale jednak, w rodzimej co najwyżej tanie podróbki, które lubią szokować dla samego szokowania, a nie tędy droga. Dlatego z rodzimym pisarstwem trochę mi nie po drodze, niemniej potrafię docenić je, jeśli jest dobre. I uważam, że choćby w polskiej fantastyce mamy niejeden utwór światowej klasy, niewiele jednak dzieł rzeczywiście osiągnęło taki status. A Szmidtowi się to udało i zagościł na amerykańskim rynku z „Polami zapomnianych bitew” z rekomendacjami, jak podaje wydawca, Davida Webera, Nancy Kress, Mike’a Resnicka, Jacka Campbella, Kevina J. Andersona. Sukces? Ewidentny. Czy zasłużony? To już każdy ocenić musi sam, ale „Ucieczka z raju” to powieść naprawdę przyjemna.

Nie jest to ciężkie science fiction, co do tego nikt wątpliwości mieć nie powinien. Nie jest to też powieść z większymi ambicjami, Szmidt nie celuje w górną literacką półkę, chce za to tworzyć dobrą literaturę rozrywkową i to mu się udaje. Bez specjalnej oryginalności czy fabularnego kombinowania, autor swoje dzieło podaje nam w sposób lekki, prosty i przyjemny. Skupia się na dobrej akcji i kreacji świata, który wypada naprawdę ciekawie. Niewybitnie, ale ciekawie właśnie. Owszem, są tu momenty, które chętnie bym pominął, bo jakoś spowalniały tempo i trochę się dłużyły, ale są też te autentycznie świetne, przez które po prostu płynęło się z przyjemnością.

W skrócie, „Ucieczka z raju” to rasowe science fiction o podboju kosmosu i kosmicznej walce / wojnie. Powieść lekka, nieskomplikowana, szybka w odbiorze i zaludniona postaciami prostymi, ale wyrazistymi. Szmidt serwuje nam to całkiem niezłym stylem, w końcu jest dobrym pisarzem i swoje doświadczenie w tej materii posiada. Efekt finalny jest taki, że dostajemy rzecz wartą uwagi, tak fabularnie, jak i stylistycznie. I nawet, jeśli nie czytaliście poprzedniego tomu, nic nie stoi na przeszkodzie, byście poznali ten. Odnajdziecie się w nim bez trudu i miło spędzicie przy tym czas.