Nie Zwalaj Winy Na Blond | Autor: Aga Pawlikowska

  Rzadko oceniam książki po okładce, ale jeszcze rzadziej po… tytule. Właściwie, to nie wiem, czy kiedykolwiek zdecydowałam się przeczytać książkę ze wzglądu na tych kilka słów (lub jedno słowo) zawartych w tytule. Tym razem było jednak inaczej. „Nie zwalaj winy na blond” przemówił do mnie, bo… sama jestem blondynką. Postanowiłam więc zaryzykować i bez czytania opisu sięgnęłam po książkę, zastanawiając się, co Aga Pawlikowska przygotowała dla nas – osób o blond włosach.

Fabuła książki skupia się wokół rodzeństwa – Bianki i Seta. Bianka nienawidzi swojego brata, którego obwinia o wypadek, podczas którego ich tata został potrącony przez samochód. Bianka nie może nawet znieść widoku Seta, dlatego na każdym kroku upokarza go publicznie. Pewnego dnia dziewczyna przelewa jednak czarę goryczy. Zrozpaczony Set namówiony przez swojego przyjaciela Harry’ego postawia się zemścić za wszystkie okropne rzeczy, które spotkały go przez siostrę. Chłopcy tworzą w mediach społecznościowych hasztag #niezwalajwinynablond, w którym zachęcają do zemsty na swoich oprawcach.

Fabuła książki bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Podczas lektury ani razu nie odczułam, że powieść została napisana przez nastolatkę i to… na telefonie. Uważam jednak, że wiek autorki dodatkowo jej pomógł. Zaserwowała bowiem czytelnikom świeżą fabułę pełną zwrotów akcji, i opisała bardzo ważne dla młodzieży kwestie, o którym powinno się znacznie częściej rozmawiać. Aga Pawlikowska w centrum fabuły umieszcza typowy „bullying” – znęcanie się nad słabszymi w szkołach, co jest niestety coraz częstszą praktyką. Autorka pokazuje jednak jak mądrze poradzić sobie z całą sytuacją, przy jednoczesnym zawstydzeniu oprawców. W książce „Nie zwalaj winy na blond” po raz kolejny poznajemy siłę Internetu, który może zdziałać prawdziwe cuda. W książce dowiadujemy się także, że ból po utracie bliskich może mieć naprawdę różne oblicza – prowadzić do nienawiści i agresji. Należy zwrócić przy tym uwagę na Biankę, która nie potrzebuje tylko kary, ale też pomocy i rozmowy.

Powieść w znakomity sposób pokazuje także czym jest prawdziwa przyjaźń. Przyjaciele Seta – Harry i Ela – skradli moje serce zarówno jako przykład prawdziwych przyjaciół, jak i sami bohaterzy. Harry to niezwykle pozytywna postać, który we wszystkim stara się widzieć dobre strony oraz uważa, że nie ma sytuacji bez wyjścia. Nie raz wprowadza także w opowieść wiele humoru i bawi czytelnika. Omawiając postacie, nie można jednak zapomnieć o głównych bohaterach – Biance i Secie. Podczas gdy Bianka o swoim bólu próbuje zapomnieć, znęcając się nad bratem, Set cierpi właściwie cały czas. Na duchu podnoszą go jednak przyjaciele. Jest on bohaterem, którego nie da się nie lubić – jest dość zagubiony i nieśmiały, ale także ciepły, miły i odważny.

Książka należy do tych, które można przeczytać w jeden dzień. Nie dość, że lektura przebiega naprawdę szybko, a opowieść jest lekka i typowo młodzieżowa, to akcja z każdym rozdziałem wciąga coraz bardziej. Myślę, że z bohaterami książki może utożsamić się wielu nastolatków oraz tych którzy czasy liceum mają już za sobą. Zarówno Bianka, jak i Set znajdą wśród ludzi swoje odbicie. Książka naprawdę daje do myślenia i pozwala spojrzeć na wiele spraw z innej perspektywy. Wbrew pozorom jest także niezwykle optymistyczna i uczy, że wżyciu warto przebaczać oraz dać drugą szansę. Lekturę zdecydowanie mogę polecić wszystkim miłośnikom powieści młodzieżowych, ale także dorosłym, bo książka wcale nie jest banalna. Czytelnicy znajdą w niej odpowiedzi na wiele pytać, ciekawy humor i pocieszenie.