Don't Leave Me | Autor: Lena Kiefer

 Choć nie czytałam pierwszych dwóch tomów serii, to jego finałowa część pochłonęła mnie bez reszty. Wkroczyłam pewnym krokiem do świata Kenzie i Lyall, aby zająć miejsce w pierwszym rzędzie ławy oskarżonych. Każdy z Was zapewne choć raz oglądał film bądź serial, w którym, akcja toczyła się na sądowej wokandzie. Jednak po raz pierwszy miałam w rękach lekturę, która pozwoliła mi śledzić śledztwo i przeżywać emocje wraz z bohaterami.

Kiedy Lyall ląduje w więzieniu, świat Kenzie na moment się rozpada na kawałki. Choć nie wierzy w winę partnera, to przejmująca obawa o niego, spędza jej sen z powiek. Nie tak miał wyglądać początek ich związku.Czy podda się i pozwoli, aby ukochany zgnił w więzieniu? Nie, zdecydowanie nie. Przed nią i przez potomkiem bogatego rodu jest prawdziwą wojną, którą będą musieli stoczyć, aby odzyskać jego wolność. Czy będzie łatwo? Nie. Czy się to uda? Musicie sami sprawdzić. Jednak nie liczcie na banalność literacką i z góry nie zakładajcie zakończenia.

Czytając tą książkę, całkowicie odcięłam się od literackiej fantazji. Dlaczego? Ponieważ sposób w jaki autorka opisuje sceny jest tak realny, że bez żadnego problemu wcieliłam się w postać Kenzie i razem z nią, starałam się odnaleźć mordercę byłej dziewczyny Lyalla.

Postacie drugoplanowe niejednokrotnie próbowały namieszać w relacji między głównymi bohaterami, jak również i w procesie, więc jedynie pełne skupienie czytelnika może pomóc w trafnym wskazaniu mordercy.

Dzięki narracji pierwszoosobowej i wypowiedzi z perspektywy zarówno Lyalla jak i Kenzie, mogliśmy poznać ich podejście do sprawy, stosunek do siebie nawzajem jak i prawdziwy bieg wydarzeń felernej nocy, która tak wiele namieszała w ich życiu.

Jeśli chodzi o rodzinę chłopaka, to muszę przyznać, że wiele razy „wieszałam na nich psy” i do określenia ich użyłam chyba wszystkich mi znanych nieetycznych epitetów. Szczególnie w stronę babci. Okazała się byćbezwzględna., podła i egoistyczna. Jeśli chodzi o resztę rodziny to też nie obyło się bez uwag z mojej strony. Ale to zaliczam na plus, ponieważ uwielbiam powieści, które potrafią wzbudzić we mnie skrajne emocje.

Warto również wspomnieć o samym warsztacie pisarskim autorki. Posługując się zasadami pisowni przyjętej w literaturze, bez wątpienia wpasowała się w samym środku kultury językowej. Jej wypowiedzi są spójne, epitety dobrane odpowiednio do sytuacji, a opisy nie pozwalają się nudzić. Fabularnie książka nie posiada luk czy też niedokończonych wątków. Choć starałam się wychwycić choć jeden drobiazg, to tym razem mi się to nie udało, co bardzo dobrze świadczy o wydawnictwie.

Książka nie należy do maluchów. Ba! Bez wątpienia mogę ją umieścić na półce z „grubaskami”. Jednak ani razu podczas lektury nie odniosłam wrażenia, że coś zostało dodane ponad to, co powinno się tam znaleźć.

Jako okładkowa sroka, mogłabym powiedzieć, że pozycja ta nie olśniewa graficzną perełką. Ale wiecie co? I tak to okładka mnie do niej przeciągła. Nielogiczne? Możliwe. Za to szczere.

Mam nadzieję, że uda mi się gdzieś dorwać poprzednie części i uzupełnić ich historię o wcześniejsze rozdziały ich przygód.

Książkę można czytać bez znajomości poprzednich tomów, tak jak miało to miejsce w moim przypadku, jednak sądzę, że autorka ma do zaoferowania znacznie więcej, dlatego zachęcam do sięgnięcia po całą serię.