Dziedziniec Cudów | Autor: Kester Grant

Rewolucja francuska nie powiodła się. Paryż został podzielony między bezlitosną rodzinę królewską i dziewięć podziemnych gildii, parających się przestępczością, zwanych jako Dziedziniec Cudów. Główną bohaterką tej powieści jest Nina Thénardier, utalentowana Czarna Kotka, niezwykle zwinna włamywaczką, która jest członkinią Gildii Złodziei. Życie dziewczyny nie jest usłane różami. Postawa jej ojca w stosunku do niej pozostawia wiele do życzenia. Nina zajmuje się nocnymi rabunkami i opiekuje się Ettie, swoją adoptowaną siostrą, która chyba jest pozbawiona instynktu samozachowawczego. Pewnego dnia Nina poprzysięga sobie zemstę na Tygrysie, bezwzględnym przywódcy Gildii Ciała. Dziewczyna staje przed bardzo trudnym wyborem – czy życie bliskich jest dla niej ważniejsze niż pokój między gildiami?

Postać Niny wzbudza we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony podziwiam jej odwagę, bo tego jej nie można odmówić, ma dziewczyna jaja, ale z drugiej strony mam wrażenie, że oprócz tego nie definiuje jej nic innego. No, jeszcze jest zwinna. Ale czegoś mi u niej brakowało. Parę lat temu zachwyciłabym się tą postacią, teraz jest dla mnie nieco jednowymiarowa. To jednak nie znaczy, że jej nie polubiłam i nie kibicowałam, bo nie było mi obojętne, co się z nią stanie. Jeszcze parę słów o Ettie – jak mnie ta dziewczyna irytowała. Gdybym była na miejscu Niny, pozbyłabym się jej przy pierwszej możliwej okazji. Ja nie wiem, jakim cudem ona dotrwała do rozpoczęcia akcji. Jak wspomniałam wcześniej – instynktu samozachowawczego nie miała za grosz. Inteligencją też nie grzeszyła.

Książkę czyta się szybko, akcja nie zwalnia nawet na moment. Nie można więc narzekać na nudę. Dobrze są też zarysowane poszczególne gildie i stosunki między nimi. Wiedziałam, na kogo trzeba uważać i gdy te osoby pojawiały się w powieści, czułam niepokój, więc sami widzicie, że historia wzbudziła we mnie emocje. Nie mogę się też przyczepić do świata przedstawionego. Został według mnie opisany w taki sposób, że bez trudu byłam w stanie wyobrazić sobie to, jak wyglądał. I plus za to, co pojawiło się na początku książki, dobre wprowadzenie. Nie będę jednak zdradzać, o co mi chodzi, ale moim zdaniem to był dobry smaczek. Również cytaty z „Księgi dżungli” robią dobrą robotę.

Podejrzewam, że parę lat temu ta książka spodobałaby mi się bardziej. I nie, nie uważam, że jest zła. Miejsce akcji jest świetnie wykreowane, czuć jego klimat. Tylko mam wrażenie, że bohaterowie są nieco jednowymiarowi i to mi trochę przeszkadzało. Uważam, że to całkiem niezłe rozpoczęcie cyklu. Jestem ciekawa, jak autorka poprowadzi dalej rozpoczęte tutaj wątki. Jeśli lubicie dobre młodzieżowe fantasy, to myślę, że ta książka może się wam spodobać. Tym bardziej, że nie ma tutaj jechania po sprawdzonych schematach i niektóre rozwiązania mogą zaskoczyć.

 Paryż, roku 1828. Na wskutek nieudanej rewolucji stolica Francji podzieliła się na dwie główne części - tę kontrolowaną przez królewskie wojska, jak i drugą, gdzie trwa zażarta rywalizacja wielu przestępczych gildii. Członkiem jednej z nich - Gildii Złodziei, jest nastoletnia Nina Thénardier, która oprócz okradania innych ludzi opiekuje się także młodszą siostrą. Pewnego dnia los sprawia, iż Niną interesuje się potężny i piekielnie niebezpieczny przywódca Gildii Ciała - Tygrys. Od tej chwili nastaje czas walki o przetrwanie - własne i młodszej siostry, który zaprowadzi Ninę wprost na królewski dwór...

 Niniejsza powieść Kester Grant wpisuje się w nurt alternatywnej fantastyki, ukazującej nam inny bieg dziejów świata, aniżeli te znane z podręczników historii. Jednakże w dużej mierze - i to jest dla mnie osobiście miłym zaskoczeniem, fantastyczne motywy na tym się kończą, gdyż magii, potworów i innych dziwów rodem z baśni fantasy, raczej tu nie uświadczymy. W zamian otrzymujemy wartką akcję, wielką przygodę i niezwykle klimatyczny krajobraz dawnego Paryża...

 Fabuła książki skupia się wokół kolejnych losów jej głównej bohaterki - Niny Thénardier. To właśnie zdarzenia i sceny z jej udziałem wypełniają kolejne strony tej relacji, ukazując jej trudną codzienność życia z wiecznie pijanym ojcem, złodziejski fach, jak i wreszcie niefortunną i niebezpieczną konfrontację z Tygrysem. A potem..., a potem jest jeszcze ciekawiej, gdy oto Nina musi dokonać wyboru pomiędzy ochroną najbliższych, a powstrzymaniem wielkiej wojny Gildii. To niezwykle barwna, widowiskowa i poprowadzona w wyśmienitym stylu opowieść. 

 Największe plusy tej powieści...? - oto one:

- znakomicie poprowadzona relacja, która najpierw zapoznaje nas z tym francuskim, alternatywnym światem i jego bohaterami, następnie stawia wraz z bohaterką przed najtrudniejszym wyzwaniem w życiu, a dalej co chwilę czymś zaskakuje, z każdą stroną coraz bardziej intryguje i trzyma w wielkim napięciu do samego końca, który zresztą pozostawia otwartą furtkę na ciąg dalszy

- przekonujące, charakterne i idealnie oddające epokę i codzienność tego dość mrocznego świata, postacie. Oczywiście tu największe emocje budzi w nas sama Nina Thénardier, która okazuje się być niezwykle sprytną, inteligentną i pozytywnie przebiegłą dziewczyną, której to z pewnością życie nie oszczędza, ale która mimo wszystko stara się być dobrym człowiekiem na tyle, na ile pozwala jej złodziejski fach. 

- i wreszcie piękny obraz dziewiętnastowiecznego Paryża, który oczywiście jest alternatywną wizją tego wspaniałego miasta z tamtej epoki, ale który też tak naprawdę nie różni się od tego nam znanego w aż tak wielkim stopniu. To klimatyczne, plastyczne i szczegółowe opisy miejsc, dzielnic, budynków itd..., ale też i codzienności życia w Paryżu, którą obserwujemy na przykładzie wszelkich, społecznych klas.

 Z tych wszystkich względów lektura tej powieści upływa nam w niezwykle dynamicznym tempie, gwarantując sobą wspaniałą rozrywkę, przednią zabawę i wielkie emocje. Nie bez znaczenia jest w tym względzie idealnie wyważony stosunek dramatycznych wydarzeń do obecnego tu w pokaźnej dawce humoru, dzięki czemu czasami jest naprawdę poruszającą i gorzko, ale za chwilę też i wielce zabawnie.

 Rzecz całą reasumując – powieść Kester Grant pt. „Dziedziniec cudów”, to pozycja niezwykle intrygująca, świetnie napisana i mająca sobą wiele dobrego do zaoferowania. To książka spod znaku przygody w klimatach płaszcza i szpady, tyle że podana w wersji dla nastoletniego odbiorcy, który w mej ocenie będzie w pełni usatysfakcjonowany spotkaniem z tym tytułem. Z tego też względu gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po tę książką – naprawdę warto!