Nowy Wspaniały Świat | Autor: Aldous Huxley

Ostatnio spotkałam się ze stwierdzeniem, że antyutopia jako gatunek współcześnie zyskuje coraz większą popularność. Lubimy czytać powieści, które śmiało odchodzą od konstruowania standardowego modelu rzeczywistości. Wizja świata w antyutopii jest raczej pesymistyczna, a jej bohaterowie w swoich działaniach od samego początku zmierzają ku katastrofie. Społeczeństwo przyszłości traci wolność poprzez całkowite podporządkowanie się panującemu ustrojowi politycznemu. Dlatego kolejną książką, którą dzisiaj zrecenzuje to „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya.

Powieść Huxleya opowiada o nowoczesnym społeczeństwie, które dzięki ogromnemu postępowi w nauce realizuje marzenia o powszechnym szczęściu, pracy dla każdego i łatwo dostępnym bogactwie. Niestety, wszystkie te pozornie piękne idee zostają zrealizowane potwornym kosztem — poprzez ucieczkę od problemów, a nie rozumienie ich i pokonywanie. Na kolejnych stronach ukazuje się przerażająca wizję ludzi-marionetek, którzy pragnąc dbać o stabilność w państwie, wyzbywają się emocji całej gamy emocji. Dla nich odczuwanie jest potencjalnie niebezpieczne, ponieważ prowadzi do destabilizacji społecznej. Aby przez cały czas móc czuć radość (normalnie nie jest to możliwe. Każdy może mieć gorszy dzień, prawda?), bohaterowie muszą zażywać tajemniczy narkotyk o nazwie Soma.

Jako czytelnik zadaje sobie pytania: Czy ta przerażająca wizja jest aż tak odległa? A może bliższa niż nam się wydaje?

Książka po raz pierwszy wpadła mi w ręce, kiedy byłam w drugiej klasie liceum. Wtedy zastanawiałam się, jak realna jest wizja 2540 roku, serwowana przez Huxleya. Obraz, w którym pojęcie indywidualności przestaje nagle istnieć, a ludzie zlewają się jednolitą, zmanipulowaną przez władzę masę. Co takiego musiałoby się wydarzyć, żeby człowiek porzucił swoją wolność? Czy wtedy w grę wchodziłyby pieniądze i konsumpcyjny styl życia, który doprowadza nas w kierunku znieczulicy? Pomimo upływu lat, nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie.

Powieść polecam tzw. dojrzałemu czytelnikowi. Po latach wracając do tej książki, rozumiem, jak ważna jest higiena zdrowia psychicznego, weryfikowanie informacji dostępnych w internecie, nieuleganie manipulacji społecznej i wiara we własny rozsądek. Dodatkowo jestem świadoma, że nie ma magicznej pigułki, która sprawi, że wszystkie moje problemy nagle rozpłyną się w powietrzu i zatonę w wiecznym hedonizmie.