Agnes Grey | Autor: Anne Brontë

 Anne Brontë to jedna z trzech sławnych angielskich sióstr – pisarek. Trzeba przyznać, że jej dwie powieści odniosły mniejszy sukces niż „Wichrowe wzgórza” Emily czy „Dziwne losy Jane Eyre” Charlotty, jednak także wpisały się w kanon dziewiętnastowiecznej literatury pięknej. Dziś ocenia się Anne jako najmniej znaną, choć nie mniej utalentowaną z sióstr Brontë. Z drugiej strony współcześnie pojawiła się też teoria, że wszystkie dzieła sióstr są autorstwa wyłącznie Charlotty, która chciała zapewnić siostrom egzystencję na wypadek śmierci ojca. Jak było, już się zapewne nie dowiemy. Pozostał nam natomiast zbiór ciekawej i postępowej jak na tamte czasy literatury ocenianej dziś jako początek literatury feministycznej.

„Agnes Grey” to powieść inspirowana prawdziwym życiem autorki, która najwyraźniej chciała się podzielić z czytelnikami swoimi przeżyciami i trudami, z którymi zetknęła się w swoim niedługim życiu. Tytułowa bohaterka, podobnie jak autorka, jest córką ubogiego pastora i w związku z finansowymi tarapatami, w które wpada jej rodzina, postanawia podjąć pracę – jedyną możliwą dla niezamężnej a wykształconej kobiety w osiemnastowiecznej Anglii, czyli posadę guwernantki w bogatym domu. Agnes – niezwykle spokojna, zrównoważona i pełna wartości dziewczyna rozpoczyna swoją pracę pełna zapału, wiary we własne siły i w przekonaniu o szczytnym celu swojego zawodu. Szybko jednak czeka ją gorzkie rozczarowanie. Trafia do rodziny z gromadką niezwykle zepsutych i niesfornych dzieci, których, zgodnie z życzeniem ich rodziców, nie może w żaden sposób dyscyplinować. Zderza się również z brakiem szacunku pracodawców, ich nierealnymi wymaganiami, a często też ze zwykłą złośliwością. Niezrażona porażką podejmuje pracę w kolejnym domu. Zostaje tam przez dłuższy czas, zyskuje nawet stopniowo szacunek i sympatię dzieci, jednak i tam nie jest wolna od niesprawiedliwego traktowania i wielu różnych przykrości.

Powieść jest w gruncie rzeczy spokojną opowieścią o kilku latach z życia młodej dziewczyny i jej codziennych rozterkach: trudnościach finansowych rodziny i tęsknocie za opuszczonym domem, o niesprawiedliwościach społecznych w zróżnicowanym klasowo środowisku, o obserwacji otaczającego świata i pierwszych dziewczęcych zauroczeniach. A wszystko to w narracji rozważnej, spokojnej młodej dziewczyny, która ma dobre rozeznanie pomiędzy tym, co dobre, a co złe. Taka właśnie, zgodnie z zapiskami biografów była sama Anna Brontë. Powieść nie dostarczy nam może wielkich emocji i szokujących wydarzeń, jest za to ciekawą podróżą po dawnej Anglii. Podróżujemy po małych wioskach i miasteczkach dyliżansem, zwiedzamy skromne parafie, bogate posiadłości szlachty i piękne ogrody, ale też nędzne chaty najuboższych. Uczestniczymy w mszach, słuchamy relacji o balach i obserwujemy zwyczaje codziennego życia tamtych czasów. Mimo, że wszystko tkwi w sztywnym gorsecie wiktoriańskich zasad i kurtuazji, to lektura jest ciekawa i przyjemna, a emocje naszej rozważnej Agnes udzielają się czytelnikowi, co sprawia, że dopingujemy jej i życzymy wszystkiego, co najlepsze.

Nie można pominąć tego, co w powieści sprawia, że zasługuje ona na miano literatury feministycznej. Autorka nie odbiera ówczesnym kobietom mądrości, ambicji, dążenia ku zdobyciu wykształcenia i poznawaniu świata. Nie stawia ich w rzędzie istot mniej wartościowych czy niezdolnych do osiągania wyższych celów. Przy tym jednak jasno pokazuje, jak ograniczone i niesprawiedliwe w porównaniu do mężczyzn są ich możliwości i traktowanie ich przez ówczesną obyczajowość. W porównaniu z „Wichrowymi wzgórzami” czy „Dziwnymi losami Jane Eyre” „Agnes Grey” jest powieścią najbardziej bliską prawdziwemu życiu.

 Powieść „Agnes Grey" AnneBrönteto pierwsza powieść tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. Jako miłośniczka klasyki angielskiej literatury miałam nadzieję, że będzie to kolejna „perełka" w mojej kolekcji.

„Agnes Grey" to opowieść inspirowana życiem autorki. Zmartwiona sytuacją rodzinną Agnes postanawia pomóc rodzinie i zarobić na swoje utrzymanie oraz spłacenie długów. Młodziutka dziewczyna postanawia zostać guwernantką, co spotyka się ze stanowczym sprzeciwem rodziców. Agnes nigdy wcześniej bowiem nie pracowała, była przyzwyczajona do wygodnego życia oraz służby. Nadszedł jednak moment, w którym wszystko musiało się zmienić. Dziewczyna wbrew woli rodzicówzaczyna pracować i przekonuje się, że wcale nie jest to takie łatwe.

Agnes jest zupełnie inną bohaterką niż te, do których przyzwyczaiła czytelników angielska klasyka. Dziewczyna jest mądra, zaradna i pragnie za wszelką cenę ulżyć swojej rodzinie. Choć przyzwyczajona do wygód i służby, jest zdeterminowana, aby zdobyć wykształcenie i pracę. Jej upór i siła przez całą powieść wzbudzała mój podziw. Agnes poradziła sobie z trudem pracy i wieloma ciężkimi sytuacjami. Po dopięciu swego i zostaniu guwernantką jej podopieczni niezwykle dokazywali. Dziewczyna musiała radzić sobie nie tylko z niesfornymi podopiecznymi, ale także z ich rodzicami, którzy nie ułatwiali jej pracy. Myślę, że powieść ta jest uniwersalna, bo choć we współczesnym świecie zawód guwernantki nie jest już czymś powszechnym, to sytuacje z powieści mają miejsce także obecnie. Droga młodych osób, a w szczególności kobiet nadal nie jest usłana różami. Muszą one radzić sobie z wieloma przeciwnościami zwłaszcza, jeśli chcą podjąć swoją pierwszą pracę. Obecną sytuację do złudzenia przypominają także opisane w książce relacje rodzic – nauczyciel. Najczęściej rodzice mają do powiedzenia zbyt dużo, mają liczne pretensje do nauczycieli za zachowanie dzieci zamiast samemu wprowadzić dyscyplinę. Wciąż obserwujemy także naiwność rodziców, którzy wierzą swoim dzieciom we wszystko, choć nie mają do tego żadnych podstaw. Tymczasem podobnie jak w książce ich „aniołki" zatruwają życie innym.

Uważam, że ta powieść jest znakomitą lekturą jak na współczesne czasy. Nie miałabym nawet nic przeciwko, gdyby została lekturą szkolną. Pokazuje bowiem, że należy szanować przedstawicieli każdego, nawet najmniej wdzięcznego zawodu. Historia niesie za sobą przesłanie, że pieniądze i władza nie czynią z ciebie człowieka lepszego od innych. To bardzo ważne kwestie, tym bardziej że w obecnych czasach coraz częściej to właśnie pieniądze i dobra posada decydują o wartości człowieka.

Książka powinna także przygotować młode osoby do dorosłości. Pokazuje bowiem, jak trudne jest rozpoczęcie drogi zawodowej. Nie zawsze wszystko jest proste, a młode osoby czeka wiele przeciwności losu. Oczywiście największe odniesienie ma to do roli nauczyciela, którzy coraz częściej wrogów znajdują w rodzicach, którzy powinni być ich sprzymierzeńcami. Agnes Grey powinna być wzorem dla wielu młodych kobiet, które zbyt szybko się poddają i nawet nie próbują przeciwstawić się życiowym trudnościom.

Choć książka należy do klasyki angielskiej, którą zazwyczaj czyta się dłużej przez specyficzny styl, „Agnes Grey" był zadziwiająco lekką lekturą. Prosty język ułatwiał przebrnięcie przez trudną historię młodej dziewczyny. Tematyka książki była zupełnie inna niż innych tego typu książek, gdyż nie dotyczyła tylko posagu, mariażu i „bycia w towarzystwie" młodych dam. „Agnes Grey" przeczytałam szybko i z przyjemnością. Żałuję, że wpadła w moje ręce tak późno. Z pewnością będę polowała na kolejne powieści AnneBrönte.

Oryginalna powieść od mniej znanej siostry Brontë

,,Agnes Grey” to piękna powieść z 1847 roku, której autorką jest Anne Brontë, jedna
z trzech sióstr - angielskich pisarek. Jeśli lubicie klasyczne powieści obyczajowe z wątkami autobiograficznymi, zapewne przypadnie wam do gustu wysmakowana i intrygująca od pierwszej aż do ostatniej strony książka pt. ,,Agnes Grey”. Recenzowana tutaj książka to pasjonująca historia młodej dziewczyny, która pragnąc stać się niezależną i spełnić marzenia o nad wyraz ciekawym życiu, przyjęła posadę guwernantki. Warto wiedzieć, że emocje i doświadczenia młodziutkiej Agnes Grey związane z tym zawodem są inspirowane prawdziwymi przeżyciami Anne Brontë, która po ukończeniu pensji dla niezamożnych panien w Westermoreland pracowała jako nauczycielka i opiekunka dziecięca.

Zajęcia edukacyjne z łobuziakami zamiast spacerów po wrzosowiskach

Książka ,,Agnes Grey” to na pierwszy rzut oka tradycyjna powieść obyczajowa z wątkiem romantycznym. Jej akcja rozgrywa się w dziewiętnastowiecznej Anglii, a bohaterką jest 19-letnia, nieśmiała panienka, która chcąc pomóc biednej rodzinie i pokazać jaka jest samodzielna, postanawia podjąć się szlachetnej pracy czyli zostać guwernantką dziecięcą. Realia zatrudnienia na tym stanowisku okazują się dla Agnes bardzo trudne: hałaśliwe i krnąbrne dzieciaki nie garną się do nauki, a przy tym są rozpieszczone przez zamożnych rodziców, którzy nigdy nie mają dla nich czasu. Czy młodziutka guwernantka znajdzie metody wychowawcze odpowiednie do okiełznania swoich małych podopiecznych? Czy dziewczynie uda się przyzwyczaić do zamieszkania w nowym miejscu i będzie mogła z dumą przekazać rodzinie ciężko zarobione przez siebie pieniądze? ,,Agnes Grey” to przyjemna w lekturze, napisana szlachetnym stylem książka, dzięki której lepiej zrozumiecie sytuację finansową niezbyt zamożnych kobiet w dawnej Anglii i będziecie mieli okazję przekonać się, że pokorą i wytrwałością można pokonać nawet największe życiowe przeszkody.

Nastrojowa książka z rozbudowanym tłem społeczno-obyczajowym

Opisywana tutaj książka Anne Brontë nie wywołała we mnie zachwytu ani też jakichś szczególnych emocji, ale bez wątpienia to przemyślana i starannie zredagowana powieść zwłaszcza dla kobiet walczących z konwenansami, pragnących za wszelką cenę spełniać swoje marzenia i realizować się w pracy z dziećmi. ,,Agnes Grey” zwraca uwagę subtelnie prowadzoną akcją, plastycznie opisanymi angielskimi pejzażami. Czytając książkę, będziecie mogli lepiej zrozumieć pragnienia młodych panien z dawnej Anglii i uświadomić sobie, jaką rolę przypisywano im w społeczeństwie tamtego okresu.

,,Agnes Grey” to lektura mimo wszystko godna polecenia!

Z pewnością Anne Brontë nie stanie się moją ulubioną pisarką i raczej nie będę szukała innych utworów tej właśnie autorki, ale czasu spędzonego nad lekturą ,,Agnes Grey” nie uważam za stracony i szczerze polecam wam sięgnięcie po ten właśnie nieoczywisty, uroczo staroświecki utwór. Powieść o młodej, trochę naiwnie podchodzącej do życiowych doświadczeń guwernantce mimo upływu wielu lat od jej napisania, wciąż zawiera uniwersalną tematykę i z pewnością przypadnie do gustu każdemu, kto interesuje literatura demaskująca prawdę o trudach pracy niezamężnych kobiet w dawnych czasach. Książkę pt. ,,Agnes Grey” przeczytałam z ciekawością, choć z lekkim niedosytem. Może spodziewałam się, że autorka bardziej rozwinie w niej wątek miłosny? Może szukałam w niej więcej wskazówek, jak radzić sobie z edukacją i wychowaniem dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym? ,,Agnes Grey” to lektura idealna na spokojne popołudnie po pracy, albo niezobowiązująca propozycja na letni wieczór w samotności.

Polecam książkę zarówno miłośniczkom powieści historycznych, jak i wszystkim tym, którzy pasjonują się losami niezamożnych kobiet żyjących w otoczeniu romantycznych, nieco nostalgicznych wrzosowisk. Czy objęcie posady guwernantki to w przypadku Agnes Grey był koniec, czy dopiero początek jej wielu kłopotów? Czy dzięki swojemu pomysłowi na dorosłe życie młoda panienka z niezamożnego, choć dobrego domu zmieniła się w autonomiczną, pewną siebie kobietę? Zapraszam do lektury ,,Agnes Grey” i wyrobienia sobie własnego zdania na temat tej wartościowej, pięknie wydanej książki Anne Brontë.