Krew Królów | Autor: Jürgen Thorwald

Dokładnie też owa życiodajna krew stała się przedmiotem najnowszej książki autora licznych bestsellerów – Jurgena Thorwalda. Po gruntownej analizie pracy detektywistycznej, zakulisowych historii z dziejów chirurgii czy ginekologii tym razem Autor wziął na tapet królewskie rody, jednak ich analizę oparł w specyficzny dla siebie sposób – na zbadaniu dziejów hemofilii w europejskich rodach królewskich i taki też tytuł nosi jego najnowsza książka o wiodącym tytule „Krew królów”.

Oczywistym było, że dokonanie studium wszystkich przypadków z pewnością znudziłoby Czytelnika, dlatego też Autor dokonał w tym zakresie swoistej selekcji. Wybrał trzy postaci, które stały się obiektem jego badań. Tym samym „Krew królów” to opowieść dotykająca historii wydziedziczonego następcy hiszpańskiego tronu - księcia Asturii - Alfonsa, potocznie zwany Alfonsem de Bourbon, księcia pruskiego z dynastii Hohenzollernów, ostatniego właściciel pałacu w Kamieńcu Ząbkowickim oraz carewicza Aleksy Mikołajewicz Romanow - najmłodszy z pięciorga dzieci ostatniego imperatora Wszechrusi Mikołaja II i imperatorowej Aleksandry Fiodorowny. To co łączy te postacie i staje się wspólnym mianownikiem ich historii to właśnie wrodzona skaza krwotoczna, która odcisnęła się piętnem na całym ich życiu i która stała się również przyczyną ich śmierci.

Znajdująca się jeszcze w powijakach na przełomie XIX i XX wieku medycyna pozostawała bezradna wobec wynikających z brakiem krzepliwości krwotoków, które były charakterystycznymi symptomami hemofilii. Nie znano ani metod zaradczych do walki z tą tajemniczą chorobą, ani jej przyczyn. W konsekwencji próbowano walczyć z nią przez transfuzje krwi od niebędącego jej nosicielem dawcy, jak i sięgano po bardziej kontrowersyjnej metody jak chociażby seanse hipnotyczne czy próby sugestywnego oddziaływania na podświadomość. Tu warto podkreślić, że na kartach książki pojawia się chociażby znany rosyjski cudotwórca Rasputin, który osobiście odpowiedzialny był za leczenie carewicza Aleksego.

Chociaż wydawać by się mogło, że z racji wyboru medycznego zagadnienia książka stanie się niezrozumiała dla laika i bynajmniej nie zaciekawi, przeciwnie – zanudzi wszystkich, którym na co dzień arkana medycyny są obce. Nic bardziej mylnego, Autor ma niezwykłą łatwość w przekazywaniu wiedzy specjalistycznej w sposób przystępny, a wręcz podając ją w takiej formie, że z zainteresowaniem śledzi się kolejne ujawniane przez niego zagadnienia. W tym przypadku pochylenie się nad podejściem do hemofilii w minionych wiekach wplecione zostało w historyczne uwarunkowania przy czym każda z opowieści prowadzona jest  formie sfabularyzowanej narracji, bez nagromadzenia suchych faktów, czy odwoływania się do stricte medycznej terminologii.

Ukazując dzieje i przyczyny występowania hemofilii w europejskich królewskich rodach sięga do jej początków wskazując winowajców, którzy doprowadzili do rozprzestrzenienia się skazy krwotocznej w na europejskich tronach, jak również w bardzo przystępny sposób tłumaczy mechanizmy odpowiedzialne na proces jej dziedziczenia sięgając w głąb tajników genetyki, która wyjaśnia czyje geny odpowiadają za nosicielstwo tej choroby i jak przekłada się to na układ chromosomów.

Przyznam szczerze, że z zapartym tchem oddawałam się lekturze pozyskując wiedzę, która rzuca nowe światło na zupełnie nie znaną mi wcześniej materię. Jeśli zatem chcecie wiedzieć dlaczego obwinić za wszystko winno się królową Wiktorię, a w konsekwencji poznać chcecie fenomen tej tajemniczej przypadłości, która powoduje brak krzepnięcia krwi – polecam Wam serdecznie „Krew królów”. Moim zdaniem warto!