Gdzie Jesteś, Piękny Świecie | Autor: Sally Rooney

Pewnie mieliście kiedyś tak, że ktoś zachwalał wam jakąś książkę. Mówił, że to jedna z najlepszych rzeczy, jakie w życiu czytał. A kiedy wy po nią sięgnęliście, totalnie wam nie podeszła. I nie, nie mówię, że ten ktoś kłamał, mówiąc, że to dobra książka. Po prostu ilu czytelników, tyle opinii na każdy temat. Jednemu książka się spodoba, drugi dojdzie do wniosku, że da się przeczytać, ale szału nie ma, a trzeci jeszcze powie, że szkoda na to czasu. Właśnie tak mam z powieścią „Gdzie jesteś, piękny świecie”. Widziałam wiele pozytywnych recenzji, ludzie rozpływali się nad nią. Ja po przeczytaniu pierwszych kilku stron zaczęłam się zastanawiać, czy mówimy o tej samej książce. Ale po kolei. O czym ona jest?

Alice jest pisarką. Umówiła się na randkę z Felixem, pracownikiem magazynu wysyłkowego. Ich pierwsze spotkanie nie należało do zbyt udanych, ale kobieta postanawia zabrać go do Rzymu. Najlepsza przyjaciółka Alice, Eileen, próbuje posklejać złamane serce. Na jej horyzoncie pojawia się pewien mężczyzna.

Nie jestem fanką romansów, ale od czasu do czasu sięgam po literaturę obyczajową, romansem też nie pogardzę. W tym przypadku kompletnie odbiłam się od książki. Dla mnie jej fenomen jest niezrozumiały, ale jeśli wam się podobała, to cieszę się, że znaleźliście w niej to, czego ja tam nie dostrzegłam. Mnie niestety ta historia nie porwała na kolana i za jakiś czas nie będę o niej pamiętać.

Totalnie odrzucił mnie sposób, w jaki książka została przygotowana. Jest właściwie pisana ciągiem. Dialogi nie są w żaden sposób wyróżnione z tekstu, więc kilka razy łapałam się na tym, że nie wiem, czy bohaterowie ze sobą rozmawiamy, czy siedzimy w ich głowie, czy o co chodzi. To wybijało mnie z rytmu czytania. Parę razy zorientowałam się, że w sumie to nie wiem, o czym właśnie przeczytałam. Więc musiałam cofnąć się czasem o parę stron. Musiałam odpuścić sobie czytanie wieczorami, bo odpadałam po paru zdaniach. W sumie za dnia też nie było o wiele lepiej, ale przynajmniej więcej pamiętałam.

Jakoś niespecjalnie ujęli mnie bohaterowie. Może Felix miał czasem takie momenty, kiedy chciałam go poklepać po plecach i przyznać mu rację, ale reszta mnie od siebie odtrącała. No, może jeszcze Eileen czasem byłam w stanie przetrawić, ale na tym koniec. Nie byłam ciekawa, co będzie się z nimi działo, chciałam tylko dotrwać do końca.

Bardzo liczyłam na tę książkę. Czytając pochlebne opinie na jej temat, nastawiłam się na dobrą lekturę, która będzie stanowiła przerywnik między cięższymi w odbiorze pozycjami. Niestety, musiałam tym razem obejść się smakiem. Tak jak już wspomniałam wcześniej, forma skutecznie mnie odstraszyła. Nie lubię czytać książek, w których nie są wyróżnione dialogi. I nieważne, jaki to jest gatunek, za każdym razem męczę się w trakcie czytania tak samo.

Nie będę wam odradzać lektury tej książki. Ja nie znalazłam w niej czegoś dla siebie, ale to nie znaczy, że i z wami tak będzie. Tylko pamiętajcie o tym, w jaki sposób jest napisana. Jeśli to was nie odstrasza, to sięgnijcie po „Gdzie jesteś, piękny świecie”, może będzie to historia dla was. Ja niestety musiałam obejść się smakiem.