Odgłosy Ciszy | Autor: Wioletta Leśków Cyrulik

  Poznaj różne rodzaje ciszy

 W ostatnim miesiącu miałam okazję przeczytać książkę ,,Odgłosy ciszy” autorstwa
Wioletty Leśków-Cyrulik. Do sięgnięcia po nią zachęciła mnie piękna, wakacyjna okładka oraz intrygujący opis zawarty na jej odwrocie. Utwór jest z pewnością dość charakterystyczny i godny polecenia innym czytelnikom, choć szczerze mówiąc spodziewałam się, że będzie to lekka lektura opowiadająca o losach rodziny, która wyemigrowała na dziką i piękną Islandię. Autorka włożyła wiele starań, by ukazać różne aspekty ciszy, która z jednej strony pozwala się nam uspokoić, spojrzeć z dystansem na wiele otaczających spraw, ale niekiedy jest przejawem problemów natury psychologicznej, zwiastuje coś złego w relacjach międzyludzkich.

Psychologiczne dramaty na tle surowego islandzkiego klimatu

Jeśli lubicie powieści osadzone w krystalicznie czystym, a zarazem nieco onirycznym klimacie Islandii z pewnością spodoba wam się książka ,,Odgłosy ciszy”, której tematyka świetnie współgra z takim miejscem akcji. Powieść Wioletty Leśków-Cyrulik to przepełniona emocjami opowieść o rodzinie, a przede wszystkim o trudnej relacji między matką a córką. Bohaterom recenzowanej tutaj książki towarzyszy coś w rodzaju niepokojącej ciszy, za którą skrywają się dawne traumy, ale która daje też okazję do cennych refleksji nad sensem życia
i hierarchii wyznawanych przez siebie wartości.

Fabuła interesująca, choć jasna tylko dla znających pierwszą część kronik

Lektura ,,Odgłosów ciszy” to było moje pierwsze doświadczenie z twórczością Wioletty Leśków-Cyrulik, tak więc nie bardzo wiedziałam, czego się mogę po tej książce spodziewać. Moje odczucia po zapoznaniu się z całą powieścią są dość pozytywne, chociaż miałam wrażenie, że czytam książkę stanowiącą kontynuację jakiejś innej książki tej autorki i po jakimś czasie dowiedziałam się z Internetu, że faktycznie ,,Odgłosy ciszy” to niejako druga część cyklu ,,Kroniki islandzkie”. Czy warto sięgnąć po niniejszą powieść, a jeśli tak,
to z jakiego powodu? Książka jest dość oryginalna, ale to raczej przygnębiająca, smutna lektura, zmuszająca do wielu przemyśleń, radzę czytać ją w skupieniu i ze zwróceniem szczególnej uwagi na bogaty ładunek emocjonalny w niej zawarty.

Losy człowieka opowiedziane z perspektywy ciszy, nie zawsze naturalnej

Jeśli zainteresowała was recenzowana tutaj opowieść, zachęcam byście dostrzegli jej wielowymiarowość, potrafili wyciągnąć z niej wnioski dotyczące własnego postępowania w relacjach z najbliższymi. Wioletta Leśków-Cyrulik w bardzo przemyślany i sugestywny sposób pokazuje, jak losy dawnych pokoleń łączą się z tymi żyjącymi współcześnie, uzmysławia czytelnikowi, że problemy natury psychologicznej z przeszłości kładą się cieniem również na otoczeniu rodziny w nią uwikłanej. ,,Odgłosy ciszy” to książka raczej zapadająca w pamięć, choć bez tzw. efektu ,,WOW”. Lektura uzmysławia, jak ważną rolę w każdej rodzinie spełnia szczera rozmowa, jak również to, że samotność ma swoje plusy, nie stygmatyzuje, pozwala lepiej poznać samego siebie. ,,Odgłosy ciszy” to powieść dotycząca konkretnej rodziny, ale można traktować ją jako uniwersalną opowieść o wymownym milczeniu, tłumieniu trudnych emocji, dawno nie okazywanych uczuciach, które zakłócają nasz wewnętrzny spokój.

Recenzowana tutaj książka Wioletty Leśków-Cyrulik jest dość oryginalna, poruszająca skomplikowane losy rodziny związanej z surowym klimatem Islandii. ,,Odgłosy ciszy” to utwór idealny dla każdego, kto ceni wysmakowaną psychologiczną literaturę i nie zniechęca się nieco nostalgicznym stylem. ,,Odgłosy ciszy” przywodzi mi na myśl powieści z gatunku realizmu psychologicznego. Niniejszą książkę warto byłoby zekranizować lub na jej podstawie przygotować scenariusz teatralny. Może w ten sposób wartościowe treści psychologiczne w niej przekazane byłyby jeszcze bardziej czytelne dla współczesnych odbiorców?