Nie Daj Sobie Sprzeprzyć Życia | Autor: Jarosław Gibas

Podejrzewam, że każdy z was chociaż raz znalazł się w takiej sytuacji, że w towarzystwie jakiejś osoby czuł się źle. Zupełnie tak, jakby ta osoba była energetycznym wampirem i wysysała z was wszelkie siły życiowe. Ja przez kilka lat „przyjaźniłam się” z kimś takim. Jaką poczułam ulgę, kiedy zebrałam się na odwagę i zerwałam tę znajomość. Zupełnie jakby ktoś mi zdjął z piersi ogromny ciężar. Niestety, dalej mam w swoich najbliższych kręgach osoby, które wysysają ze mnie siły, ale wiem, jak sobie z nimi radzić. O takich sytuacjach mówi też autor. Nie zawsze da się wyeliminować takich ludzi z naszego towarzystwa, ale można zrobić coś, żeby czuć się wśród nich nieco lepiej.

Z tej książki dowiecie się, czym są toksyczne zachowania, jak je rozpoznać, poznać u siebie (tak, każdemu może się zdarzyć, że mniej lub bardziej świadomie będzie toksyczny). Ale spokojnie, nie musicie się z tego powodu biczować. Jeśli poznacie takie zachowania u siebie i przemyślicie je – nie ma się czym martwić. Nie jesteście spisani na straty dla ludzkości i możecie zmienić swoje zachowanie, żeby nie wysysać sił witalnych z innych osób.

Sięgnęłam po tę książkę z czystej ciekawości. Całkiem nieźle idzie mi radzenie sobie z toksycznymi ludźmi, potrafię ich rozpoznać i nawet udaje mi się unikać manipulacji z ich strony. Nie jest to jakaś wiedza tajemna i można się tego nauczyć. Między innymi z tej książki.

Znajdziecie tutaj opisy poszczególnych rodzajów toksyków. Trochę ich jest, ale nie martwcie się, wszystko jest omówione w prosty, zrozumiały sposób. Kiedy czytałam o tych ludziach, nieco mroziła mi się krew w żyłach. Spotkałam się na swojej drodze z niemal wszystkimi rodzajami ludzi toksycznych. Jedni byli tacy nieświadomie, inni robili to z pełną premedytacją. I tych drugich nadal nieco się obawiam.

Pomimo tego, że ten temat jest mi całkiem nieźle znany, nie czułam nudy w trakcie lektury. Wręcz przeciwnie, pochłonęłam książkę niemal jednym tchem. Dowiedziałam się nawet kilku rzeczy, o których wcześniej nie słyszałam. Nie miałam właściwie żadnych oczekiwań w stosunku do tej publikacji, ale pozytywnie mnie zaskoczyła. Miałam już wcześniej okazję czytać książki Jarosława Gibasa, więc wiedziałam mniej więcej, czego się spodziewać. Dla niektórych czytelników jego sformułowania mogą być nieco kontrowersyjne, ja się z nim zgadzam.

Intrygowała mnie kwestia osób toksycznych, które stawiają siebie w roli ofiary. Każdemu z nas mogło się to kiedyś zdarzyć. To miłe, kiedy ktoś się nami na moment zajmie, ale kiedy to przechodzi w uwiązanie kogoś do siebie, nie jest już tak przyjemnie. Zwłaszcza dla osoby, która musi skakać wokół ofiary wynajdującej coraz to nowe katastrofy, które trzeba nagle opanować. Ciekawy był też rozdział o dementorach. Najczęściej właśnie z takimi osobami miałam do czynienia, stąd moje zainteresowanie tym tematem.

Książkę czyta się bardzo szybko. Jest napisana prostym językiem, nie ma tutaj niezrozumiałych sformułowań i nawet ktoś, kto nie interesuje się psychologią, nie będzie miał problemu ze zrozumieniem tego, co autor ma do przekazania. Jeśli czujecie, że spotkania z kimś odbierają wam siły witalne, myślę, że może być to książka dla was. Jest krótka, konkretna i może dać wam narzędzia do poprawienia jakości życia.