Droga Do Bayernu | Autor: Patryk Szlicht

 ,,Droga do Bayernu” to powieść o młodym chłopaku imieniem Mateo, którego największą pasją jest piłka nożna. Książkę Patryk Szlicht, na co dzień trener mentalny, autor takich publikacji jak: ,,Stresuj się lepiej”, ,,Potęga zmiany”. W opisie wydawcy czytamy:

„Droga do Bayernu” to historia świadomego wojownika, który wyruszył w podróż za marzeniami. Mateo, czyli główny bohater powieści, ma bardzo trudne dzieciństwo. Już w wieku dwunastu lat traci swojego ojca. Musi bardzo szybko dojrzeć i zaopiekować się rodziną. Poprzez swoje doświadczenia zaczyna rozumieć, jak ulotne może być życie. Świadomie decyduje więc, że stworzy z niego arcydzieło.

Mateo jest piłkarzem i na pewnym etapie swojej kariery zostaje zauważony przez Bayern Monachium. Wkracza na ścieżkę samodoskonalenia, która prowadzi go przez nieprawdopodobne zdarzenia i pozwala poznać niesamowitych ludzi. Dzięki temu staje się zdecydowanie lepszym człowiekiem i wybitnym zawodnikiem.

Książka podzielona jest na kilkanaście krótkich rozdziałów. Opowieść zaczyna się od dzieciństwa bohatera, a kończy w momencie, gdy jest dwudziestokilkulatkiem. Cała fabuła postępuje niezwykle szybko. Zdecydowanie za szybko. Wszystkie wydarzenia przedstawione są raczej w formie quasi-teatralnych scenek niż rozbudowanych rozdziałów. To sprawia wrażenie, że bardzo duża część historii zostaje pominięta, postaci nie są pogłębione, w centrum znajduje się tak naprawdę sam Mateo, inni są jedynie postaciami epizodycznymi, co też sprawia, że relacje głównego bohatera z innymi postaciami nakreślone są wręcz szczątkowo.

Koncepcja powieści opiera się na fabularyzowanej biografii wymyślonego zawodnika. Po opisy czyjegoś życia, niezależnie czy w literaturze faktu, czy w powieściach sięgamy między innymi po to, by się zainspirować. Ta książka stara się nas inspirować praktycznie na każdej stronie. Bohaterowi udaje się wszystko, a wszelkie trudności: śmierć rodzica, wypadek, kontuzja, nastoletnie zauroczenie to zaledwie igraszki, które rozmywają się w ciągu maksymalnie trzech rozdziałów. Tyle mniej więcej trwa np. wyleczenie się z poważnej kontuzji. Zupełnie odrealnia to postać Mateo, trudno się z nim utożsamiać. Człowiek bez problemów nie istnieje, a problemy nie rozwiązują się na pstryknięcie palcami lub przy zmianie nastawienia do nich.

Z nieukrywaną przykrością stwierdzam, że dawno nie czytałam słabszej książki. Widać i czuć, że pisze ją coach, nie pisarz. Mateo przypomina chłopca, którego ktoś każe nam sobie wyobrazić jako kazus na zajęciach czy warsztatach (być może motywacyjnych?) niż chłopaka z krwi i kości. Ewidentną grupą docelową tej książki są nastolatki. Nawet jeżeli młodszy czytelnik jest adresatem prowadzonej narracji to w mojej opinii karmienie go naiwnością i bajkowymi rozwiązaniami tylko niepotrzebnie go infantylizuje.

Autor umieszcza na okładce siebie, swoje zdjęcie w klubowym stroju umieszcza też na końcu książki, przed posłowiem. Jest to dla mnie zabieg niezrozumiały. Autor w postaci Mateo nie portretował siebie, nie jest to jego autobiografia. Czemu zatem ma to służyć? Autopromocji? Nie potrafię powiedzieć, ale ta zagadkowość nie jest in plus.

Pozycji na rynku literatury młodzieżowej dotyczącej sportu nie brakuje. Są to między innymi biografie piłkarzy i zawodników innych dyscyplin dostosowane do percepcji młodszego czytelnika, czy też serie powieści, w których głównym wątkiem jest np. drużyna trampkarzy z podwórka marząca o wielkich stadionach. Oba te przykłady będą moim zdaniem dużo wartościowszą motywacją dla młodych adeptów sportu, by rozwijali swoje pasje. ,,Drogi do Bayernu” bym na tej półce nie umieściła.