I Nigdy Cię Nie Opuszczę | Autor: Katarzyna KalicińskaBeata HarasimowiczZuzanna Dobrucka

Jak się pisze książkę, kiedy autorów jest więcej niż jeden? Tak, żeby treść była spójna, nie rozjeżdżała się, żeby nie było zgrzytów i styl był ten sam cały czas? Trzem autorkom „I nigdy cię nie opuszczę”, kontynuacji „I ja ciebie też” ta sztuka udała się znakomicie. Bo książkę czyta się bez żadnego potknięcia – jeśli mogę tak powiedzieć w przypadku czytania. A całość jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach.

Wiktoria, Laura i Agata to trzy zwariowane kobiety. Ich przyjaźń przetrwała niejedno zawirowanie losu. Właściwie można powiedzieć, że każde kolejne zawirowanie umacniało i scalało ich przyjaźń. I dobrze, bo los jakoś dziwnie nie szczędzi im niespodzianek, zazwyczaj tych niemiłych…

Wiktoria w końcu żyje jak w bajce. Jest królową polskiego show-biznesu, wspierają ją kochający rodzice, ma też wspaniałego mężczyznę u boku. Po latach ponownie zeszły się drogi jej i jej byłego męża. Zaplanowali swój ślub marzeń na Mazurach. Ma być z rozmachem i na bogato, jak w amerykańskim filmie.

Laura straciła w zeszłą Wigilię pracę. Niebawem dostaje nową. Szybko okazuje się, że jej szef to tyran, stosujący wobec pracowników najzwyklejszy mobbing. Laura szybko ma tego dość. Dobrze, że umowa, którą podpisała, jest na trzy miesiące. Do tego wszystkiego Laura ma problem z alkoholem. Zagłusza nim wszystkie smutki i niepowodzenia. Mimo wsparcia męża i córek radzi sobie coraz gorzej z wszystkim.

Wreszcie Agata, reżyserka programów rozrywkowych. Obecnie jest w szczęśliwym, jak jej się wydaje, związku z Arturem, lekarzem, który w sylwestrową noc uratował jej życie. Jednak okazuje się, że oboje mają inną wizję wspólnego życia. Artur dostaje propozycję pracy w Kalkucie i jest pewien, że Agata wyjedzie razem z nim. Agata ma żal do niego, że postawił ją przed tak radykalnym wyborem – albo jedzie z nim i zostawia wszystko, co do tej pory było jej życiem, a więc także i ukochane przyjaciółki, albo tak właściwie się rozstają. Kiedy Agata spotyka swoją wielką miłość sprzed wielu lat, uważa, że znalazła odpowiedź na pytanie, co zrobić. Ale w życiu nic nie jest takie proste jak się wydaje. W dodatku alkohol potrafi nieźle namieszać. W tym przypadku tak właśnie się stało. Wystarczyła chwila podlana zbyt mocno szampanem i… konsekwencje będą dosyć okrutne. Ale potrząsną Agatą na tyle, by zadała sobie kilka ważnych pytań.

Dziewczyny co niedzielę spotykają się na śniadaniu mistrzyń. Podsumowują swój tydzień, opowiadają sobie, co się wydarzyło i radzą się, co zrobić z ewentualnymi problemami.

Podoba mi się, że postacie dziewczyn wcale nie są cukierkowe. To żywe, z krwi i kości kobiety, z normalnymi wadami i zaletami. Nie mają sielankowego życia, przytrafiają im się problemy, jakie mogłyby być udziałem każdej czy każdego z nas. Wiktoria dowiaduje się o rodzinnej tajemnicy, która nią wstrząśnie, ale w niedalekiej przyszłości bardzo jej pomoże, kiedy będzie wydawało się, że nic jej nie uratuje od znalezienia się na dnie. Problem alkoholowy Laury nie jest odosobniony – ile osób zagłusza alkoholem swoje problemy? Tylko nie każdy ma wsparcie w postaci upartych przyjaciółek. Nie zawsze jest między nimi sielankowo, nie brakuje przykrych słów, ale kiedy potrzeba, trzymają się razem i nie pozwalają skrzywdzić.

Tchnie z tej książki dużo optymizmu i ciepła. Chętnie przeczytam o dalszych losach zwariowanych Wiktorii, Laury i Agaty.