Księżycowe Serce | Autor: Julia Kail

 Julia Kail studiuje na Uniwersytecie Coventry w Wielkiej Brytanii. Mimo że obrała naukową ścieżkę życiową, potrafi znaleźć czas na pisanie. Jest to jej wielka pasja od najmłodszych lat. Julia Kail jest autorką opowiadań oraz dłuższych powieści. W 2016 r. zadebiutowała powieścią fantastyczną „Zmiennokształtna”.

Lucas jest wilkołakiem i synem jednego z bogów olimpijskich. W wieku sześciu lat został wybrany na Strażnika, którego misją miało być ochranianie dziewczynki o imieniu Kate. Jeszcze nigdy wcześniej nie zdarzyło się, by Strażnik chronił osobę przeciwnej płci, co czyni Lucasa wyjątkowym. Aby wypełnić swoją misję, chłopak musi odnaleźć Kate. Spotyka ją w szkole, zaprzyjaźniają się, a z biegiem lat zaczyna łączyć ich coś więcej. Kate, tak samo jak Lucas, jest wilkołakiem, a do tego córką Posejdona i Afrodyty, co oznacza, że tak jak jej rodzice, jest boginią.

Zbliża się wojna bogów olimpijskich z pradawnymi siłami zła, na czele z Erebem, Fobosem i Dejmosem. Lucas i Kate są jednymi z wybrańców, których zadaniem jest uratować świat, zanim pogrąży się w mroku i chaosie. Czy uda im się wypełnić misję?

Pierwsze kilkadziesiąt stron „Księżycowego serca” zrobiło na mnie pozytywne wrażenie. Spodziewałem się bardzo dobrej fabuły, wydawało mi się, że autorka pisze dojrzale, niestety szybko się na tej książce zawiodłam. Nie jest to debiut literacki, ponieważ autorka ma już na swoim koncie powieść „Zmiennokształtna”, która otwiera cykl książek o tym samym tytule. Niestety nie czytałam pierwszej części serii, w związku z czym trudno jest mi powiedzieć, jak napisana była tamta książka. Podczas lektury „Księżycowego serca” odniosłam wrażenie, że mam do czynienia z debiutem literackim.

Julia Kail pisze prostym językiem, ale sposób, w jaki nim operuje sprawia, że czytelnik zauważa brak doświadczenia w pisaniu. Zabrakło mi płynności fabuły, książka była napisana dość chaotycznie. Nie mogłam narzekać na brak akcji, ale nie zawsze to, co się działo, było dla mnie zrozumiałe. Wydarzenia poznajemy z perspektywy Lucasa, Kate, Apollina, Chrisa, Angel, a nawet Posejdona. Bardzo trudno było mi domyślić się, kto w danej chwili jest narratorem, ponieważ autorka w żaden sposób tego nie zaznaczała. Zdarzało się, że jeden rozdział przedstawiony był oczami dwojga, a nawet trojga bohaterów. Każda narracja była taka sama, choć Posejdon jest wielkim bogiem, dorosłym facetem, to brzmiał dokładnie tak, jak nastoletni bohaterowie powieści.

Byłam zachwycona motywem mitologii greckiej, którą bardzo lubię. Rick Riordan jest jednym z moich ulubionych autorów, napisał kilka wspaniałych serii dla młodzieży o bogach i herosach z różnych mitologii. Miałam wrażenie, że Julia Kail połączyła serię o Percy’m Jacksonie Ricka Riordana z serialem Teen Wolf i chyba kultową już serią o wampirach „Zmierzch” autorstwa Stephenie Meyer.

Wydaje mi się, że autorka bardzo dużo czerpała właśnie z książek Ricka Riordana. W fabule „Księżycowego serca” pojawia się przepowiednia, wyrocznia, a nawet obóz herosów, czy magiczna bransoletka.Znalazłam bardzo dużo podobieństw. To, co ciekawe, dzieci bogów mogą być w książce Julii Kail również wilkołakami i wampirami. Nie czytałam „Zmiennokształtnej”, dlatego nie mam pojęcia, w jaki sposób stają się takimi nadnaturalnymi istotami. Myślę też, że przed lekturą „Księżycowego serca” powinno przeczytać się pierwszą część, by lepiej poznać bohaterów i świat, w jakim zostali oni osadzeni.

Czuję też spory niedosyt, ponieważ autorka po macoszemu potraktowała trzyletnią misję, na którą została wysłana szóstka wybrańców, czyli Lucas, Kate, Angel, Doug, Ethan i Colin. Właściwie wcale nie poświęciła jej swojej uwagi, dlatego uważam, że powinna zakończyć całą historię na 41. rozdziale, a misję przenieść do trzeciej części serii.

„Księżycowe serce” to powieść fantasty idealne dla nastolatków, miłośników twórczości Ricka Riordana, Stephenie Meyer i fanów serialu Teen Wolf. Julia Kail zabiera czytelnika do świata pełnego bogów olimpijskich, herosów, wilkołaków i wampirów, którzy muszą przeciwstawić się siłom zła. Historia o przyjaźni, młodzieńczej miłości, niezwykłej odwadze i gotowości do poświęceń. Ta książka jest też idealną odpowiedzią na pytanie, dlaczego nie sięgam po powieści fantasty debiutujących autorów.