Estrogen | Autor: Magda StachulaAlicja SinickaKlaudia Muniak

 Gdzie kucharek sześć, tam nie ma, co jeść. A gdzie trzy autorki? Przyznam szczerze, że kiedy zobaczyłam tę książkę w zapowiedziach, nie wiedziałam, co mam myśleć na jej temat. Opis wydawał mi się ciekawy, ale moją czujność wzbudzało to, że powieść napisały aż trzy autorki. Niby każdą z nich znam, jednak nie wiedziałam, co wyjdzie z połączenia ich sił. Nieco obawiałam się tej książki, bo od pewnego czasu niezbyt mi po drodze z twórczością Magdy Stachuli. Postanowiłam jednak zaryzykować.

O czym jest ta książka? Mamy tutaj nowobogacką rodzinę Jurczyków. Posiadają sieć ekskluzywnych restauracji, która zaczyna przynosić zyski. Chlubą rodziny jest Michał. Utalentowany kucharz i celebryta. Pewnego dnia nie zjawia się na odcinku na żywo popularnego show, w którym zasiadał w jury. Co się z nim stało? Na to pytanie starają się odpowiedzieć Patrycja, jego była partnerka, Daria, jego narzeczona i Michalina, siostra żyjąca wiecznie w jego cieniu.

Gdybym nie wiedziała, że za tą historią stoją trzy autorki, nie powiedziałabym tego. Nie rzuciło mi się to w oczy w trakcie czytania i szczerze – nie umiałabym wskazać fragmentów, za które była odpowiedzialna poszczególna z autorek. Nawet nie mam podejrzeń w tej kwestii. Nieco obawiałam się, że będzie widać inny styl autorek i będę miała poczucie, że czytam kilka opowiadań złożonych w całość. Nie odczułam tego, więc jeśli mieliście podobne obawy, to mogę was uspokoić.

Jeśli chodzi o sam pomysł na fabułę, to nie powiem, żeby był jakoś bardzo oryginalny. Podobne motywy były już często ogrywane w literaturze, więc mniej więcej wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Czy jestem z tego powodu jakoś rozczarowana? Nie powiedziałabym. Nie miałam specjalnych oczekiwań w stosunku do tej książki, więc nie miało mnie co rozczarować.

Niespecjalnie polubiłam bohaterki tej powieści. Może jeszcze jakoś Michalina do mnie przemawiała, była najbardziej normalna z całej trójki, za to z Patrycją i Darią nie chciałabym mieć nic wspólnego. W sumie nawet nie wiem, która mi bardziej na nerwy działała. Każda z nich miała na koncie taką akcję, że wznosiłam oczy ku niebu, czytając o nich. Nie bardzo też wiem, czemu one były tak zapatrzone w Michała. Gość totalnie do mnie nie przemówił. Zresztą mam awersję do każdego bohatera w tej opowieści. Serio, musieliby mi grube miliony płacić, żebym z którymkolwiek z nich na kawę poszła. Jeszcze bym pilnowała filiżanki, żeby nikt mi do niej nic nie dodał.

Za mało było tutaj dla mnie thrillera. Miałam problem, żeby przebić się przez początek tej powieści. Trudność sprawiały mi zwłaszcza fragmenty z Darią. Wiem, że wcześniej napisałam, że trudno mi powiedzieć, która z partnerek Michała denerwowała mnie bardziej. Po głębszym zastanowieniu dochodzę do wniosku, że jednak Daria. Budziły się we mnie mordercze instynkty, kiedy tylko zabierała głos. I jej opisy łóżkowych ekscesów z Michałem – to nie było na moje nerwy. Zabrakło mi w całej tej historii napięcia. A i nie wiem, co mam myśleć o zakończeniu. Podejrzewałam, że to pójdzie w tę stronę, ale jakoś trudno mi to przetrawić.

Spodziewałam się thrillera psychologicznego z dobrze zarysowanymi postaciami. Niestety, musiałam obejść się smakiem. Jest mi przykro, że to piszę, ale odbiłam się od tej książki.