W Cieniu Twierdzy | Autor: Kamila Cudnik

  Dzisiaj przeniesiemy się nieco w czasie. Witajcie w Toruniu w czasie rządów pruskich. Mamy rok 1904. Śmierci żony Waltera Offenberga, pruskiego oficera, towarzyszył skandal. On sam został odesłany z Berlina do nadgranicznej Twierdzy Toruń. Kupuje majątek po zubożałym polskim ziemianinie. Niedługo potem poznaje córkę poprzednich właścicieli, Luizę Zagórską. Mężczyzna nie wie jednak, kim ona jest. Nie ma pojęcia, że Luiza uczyła się śpiewu w Paryżu, jednak musiała przerwać naukę, gdy majątek jej rodziny został zlicytowany. Ojciec nie bardzo potrafił utrzymać przy sobie pieniędzy, więc nie było jak opłacić lekcji. Między nią i Walterem zaczyna iskrzyć. Jednak żeby nie było tak kolorowo, Walter mimowolnie wplątuje się w pewną sprawę.

Czasy rozbiorów to nie jest mój konik. Zdecydowanie lepiej odnajduję się w średniowieczu. Nieczęsto sięgam po książki, których akcja dzieje się wtedy, ale od pewnego czasu chodzą za mną thrillery i kryminały rozgrywające się w przeszłości. Dlatego postanowiłam dać Kamili Cudnik i jej powieści szansę. Tym bardziej, że słyszałam wiele ciepłych słów na temat tej historii.

Nie była to dla mnie łatwa lektura. I nie chcę, żebyście przez to pomyśleli, że książka jest zła. Nie, nic z tych rzeczy. Po prostu ze względu na to, kiedy i gdzie ma miejsce akcja, było sporo nazewnictwa do ogarnięcia i czasem musiałam sobie robić przerwę w trakcie lektury. Nie byłam w stanie przeczytać książki ciągiem. Jednak kiedy odkładałam ją na półkę, myślałam o niej, co było dobrym znakiem. Intrygowało mnie, co będzie działo się z bohaterami, jaki będzie finał tej historii.

Autorka przeniosła mnie w miejscu i czasie. Kupiłam od początku do końca to, co działo się w książce. Nie miałam wrażenia, że cokolwiek jest tu pisane na siłę i byłabym w stanie uwierzyć, że podobne rzeczy mogły mieć miejsce. Należy się za to autorce ode mnie duży plus. Trochę bałam się tego, jak będą wyglądać dialogi, ale nie mam co do nich żadnych zastrzeżeń.

Ta książka to połączenie kryminału z powieścią obyczajową i lekką nutką romansu. Uważam, że każdy z tych gatunków ma tutaj swoje miejsce i poszczególne wątki są dopracowane. Zdecydowanie więcej jest tutaj powieści obyczajowej, ale niespecjalnie mi to przeszkadzało. O dziwo, nawet podszedł mi wątek romansowy, chociaż z takimi mi niespecjalnie po drodze. Przeważnie kręcę przy nich nosem. Jestem z czytelniczek, które wolą, gdy trup ściele się gęsto, niż gdy ludzie gruchają jak dwa gołąbki. Oczywiście zwłok również tutaj nie zabrakło.

Bohaterowie w tej powieści są z krwi i kości. Kupuje się ich z całym dobrem inwentarza. Czasem miałam ich serdecznie dość, ale intrygowało mnie to, co będzie się z nimi działo. Nie byli mi obojętni, co na pewno zaliczam na plus. Nieco obawiałam się tego, że czasy, w których dzieje się akcja, mnie nie oczarują, ale i tu autorka mnie zaskoczyła. Przeniosła mnie w miejscu i czasie. Trudno było mi potem wracać do rzeczywistości.

Nawet nie spodziewałam się tego, że będę tak oczarowana tą książką. Uważam, że autorka ma spory potencjał i widać, że włożyła sporo serca w to, by jak najbardziej oddać ducha tamtych czasów. Chylę za to przed nią czoła i polecam wam tę książkę, jeśli szukacie dobrej powieści z historią Polski za czasów rozbiorów w tle.