Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Latarnicy

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 2 votes
Akcja: 100% - 2 votes
Wątki: 100% - 3 votes
Postacie: 100% - 3 votes
Styl: 100% - 3 votes
Klimat: 100% - 3 votes
Okładka: 100% - 3 votes
Polecam: 100% - 2 votes

Polecam:


Podziel się!

Latarnicy | Autor: Emma Stonex

Wybierz opinię:

Wanda Rajska

 Powieść „Latarnicy” przenosi nas na skaliste, niebezpieczne wybrzeża Kornwalii i od pierwszych stron otacza nas niesamowitą atmosferą morskiego klimatu – wzburzone fale lub oleista spokojna powierzchnia wód, morze błyszczące w słońcu lub ciężkie ołowiane chmury i porywisty wiatr. Złoty piasek na wybrzeżu lub martwa toń nieco dalej. Do tego samotność… wszechogarniająca samotność, ta obiektywna - w latarni z daleka od brzegu, ale i ta wewnątrz człowieka. Samotność znienawidzona, szarpiąca i niszcząca zmysły, lecz także samotność upragniona, ukochana. Wyjątkowo obrazowy, poruszający głęboko nastrój jest wielką siłą i atutem tej powieści. Urzeczona tym klimatem rozpoczęłam lekturę, a zakończyłam jeszcze bardziej zachwycona - niezwykle ciekawą, pełną tajemnic historią.

 

Jest pochmurny i zimny ostatni dzień roku 1972. Do oddalonej o około dwadzieścia pięć kilometrów od brzegu latarni morskiej zbliża się łódka ze sternikiem, jego załogą oraz z pracownikiem latarni, który ma rozpocząć swoją kilkutygodniową zmianę i tym samym zwolnić jednego z trzech latarników. Mężczyzn wita jednak złowieszcza cisza. Latarnia okazuje się być zamknięta od środka, wewnątrz panuje porządek, lecz także absolutna pustka. Nie ma nikogo. Na stole przygotowana jest zastawa do posiłku, a oba zegary zatrzymały się na tej samej godzinie. Nieco później okazuje się, że w dzienniku znajdują się zapisy o silnej burzy w ostatnich dniach, której rzeczywiście nie było... Zaczyna się śledztwo, które nie przynosi żadnych odpowiedzi. Firma zarządzająca latarniami poszukuje jakichkolwiek śladów, które dałyby odpowiedź na pytanie, co się wydarzyło. Ostatecznie gubi się w plątaninie domysłów wysnuwając jedynie mgliste wnioski. Latarnicy zostają uznani za zaginionych, odprawiony zostaje nawet symboliczny pogrzeb i postawiony symboliczny pomnik.

 

Tymczasem na brzegu zostają dwie wdowy, trójka osieroconych dzieci i jedna zakochana bez pamięci młoda dziewczyna. Poznajemy je dwadzieścia lat później i możemy obserwować, jak potoczyły się ich dalsze losy po stracie, której doznały. Pewnego dnia do każdej z nich zwraca się młody pisarz, który postanawia na nowo rozpocząć śledztwo i dojść do odpowiedzi, których nie udało się uzyskać dwie dekady wcześniej. Od tego momentu przeskakujemy wiele razy między rokiem 1972, a 1992 i obserwujemy kolejne wydarzenia oczami każdego z latarników oraz każdej z ich kobiet. Prosta z pozoru sytuacja okazuje się niezwykle zagmatwana, na jaw wychodzą mniejsze i większe tajemnice, a wszystko powoli prowadzi nas do dramatycznego finału i rozwiązania zagadki, choć w wielu momentach odpowiedzi będzie musiał udzielić sobie sam czytelnik i zapewne nie każdy uczyni to jednakowo.

 

Jak zawsze, gdy opowieść przejmują kolejni narratorzy, całą historię możemy ujrzeć w wielu aspektach. Ważna jest tutaj nie tylko sama tajemnica i droga do jej odkrycia, ale również to, co działo się w sercach i umysłach bohaterów. Co dla każdego z nich oznaczała samotność, tęsknota, związek, miłość… i morze. Widzimy, na jak różne sposoby można cierpieć i próbować żyć dalej po niewyjaśnionej stracie, a także jak bardzo możemy się mylić i fałszywie osądzać drugiego człowieka czy zaistniałe fakty.

 

„Latarnicy” to prawdziwie piękna opowieść o miłości, stracie i samotności. To historia trzymająca w napięciu od pierwszych do ostatnich stron, zarówno bardzo rzeczowa i konkretna, ale jednocześnie zahaczająca o to, co w życiu wyjątkowo osobiste, a czasami nawet niesamowite i mistyczne. Powieść hipnotyzuje i urzeka. Polecam ją z całego serca.

Panna Zuzanna

„Latarnicy” to historia napisana przez brytyjską autorkę Emmę Stonex. Choć nie jest to jej pierwsza powieść, bo przez wiele lat tworzyła ona pod różnymi pseudonimami, to jest to jednak debiut napisany pod własnym nazwiskiem. I od razu z dużym przytupem. Bo powieść ta z pewnością jest historią, która na długo zapada w pamięć czytelnika. A wszystko dzięki mrocznej historii, która oparta została na autentycznych wydarzeniach. Ale od początku…

 

„Latarnicy” to powieść kryminalna, która została oparta na historii z przeszłości, która rozegrała się w ubiegłym stuleciu. W 1900 roku u wybrzeży Szkocji miało niecodzienne wydarzenie, jakim było zaginięcie trzech dyżurujących tam latarników, którzy zniknęli bez śladu. Zagadka ich zniknięcia nigdy nie została wyjaśniona, stała się za to bazą do napisania wiele lat później przez Stonex powieści, która nawiązywała luźno do dawnych wydarzeń. Historia „Latarników” rozgrywa się w roku 1972. Właśnie wtedy ze znajdującej się u wybrzeży Szkocji latarni znika trzech pracujących w niej tytułowych latarników. W jaki sposób doszło do zniknięcia, skoro drzwi zamknięte były od wewnątrz? To tajemnica, która wykorzystuje dość popularny i często pojawiający się kryminalny wątek. Śledztwo nie doprowadza do odpowiedzi na żadne pytania, a los załogi latarni pozostaje wielką, nieodkrytą tajemnicą. Dopiero po wielu latach następuje swego rodzaju przełom. Ma on związek z nawiązaniem przez pisarza kontaktu z towarzyszkami życia zaginionych przed laty mężczyzn. To dzięki temu czytelnik ma okazję poznać ich przeszłość z którą zmagali się przed tajemniczym zaginięciem, a także odkryć ich osobiste wybory.

 

I dzięki owej wiedzy i śledzeniu osobistych losów bohaterów sprzed dwudziestu lat, wyłania się przed czytelnikiem szereg barwnych postaci. Postaci, które przeżywały swoje osobiste tragedie i radości, które przeżywały swoje dramaty, ugmatwane były w rozmaite relacje rodzinne, co skutkuje wysnuwaniem przez czytelników mnóstwa rozmaitych teorii na to, co mogło wydarzyć się z bohaterami. Przez to mnoży się mnóstwo bardzo ciekawych teorii, a przy okazji czytelnik ma okazję delektować się powieścią, która nie tylko jest ciekawa ze względu na swój wątek kryminalny, ale i napisana została pięknym językiem.

 

Co może podobać się w powieści „Latarnicy”. Z pewnością ciekawie poprowadzona fabuła, która umiejscowiona jest w różnych czasach. Po pierwsze poznać możemy historię, która przydarzyła się w roku 1972, po drugie zaś autorka przenosi czytelników znacznie dalej, bo do roku 1992. Ta wyraźnie zarysowana linia graniczna czyni historię ciekawszą, barwniejszą i zdecydowanie bardziej emocjonującą. Z jednej bowiem strony mamy do czynienia z narracją opisującą wydarzenia z roku 1972 i tajemnicze wydarzenia, jakie wówczas się rozegrały. Z drugiej zaś spotykamy się z akcją rozgrywającą się w 1992 roku i opowiedzianą z perspektywy wspominanych już partnerek zaginionych mężczyzn. To ciekawe zestawienie, które ukazuje z jednej strony bezpośrednią relację z latarni Maiden zaginionych w niedalekiej przyszłości mężczyzn, z drugiej zaś strony relacje ich żon po dwudziestu latach od zaginięcia, ich reakcji na przeszłość, czy próby pogodzenia się z przeszłością. To dzięki temu czytelnik zgłębić może losy zaginionych mężczyzn i śledzić ciekawy wątek o kryminalnym charakterze, a jednocześnie dowiedzieć się nieco o zawodzie latarnika. Przeszłość rodzin spowita jest wokół tajemnic, wzajemnych rozczarowań, rozterek, ale i tęsknoty za partnerem, za tym co było, w końcu tęsknotą za rozwiązaniem zagadki zaginięcia mężczyzn.

 

Ta książka musi się podobać. Napisana jest pięknym, literackim językiem. Autorka doskonale wie w jaki sposób budować i stopniować napięcie, przez co akcja nabiera tempa z każdą stroną. To, w jaki sposób Stonex potrafi połączyć przeszłość z teraźniejszością, czy ukazać powierzchowność postaci w kontrze do ich cech charakteru, to prawdziwy majstersztyk. To połączenie dwóch różnych światów, fizyczności ze strefą emocjonalną, to z pewnością coś, co może się podobać. Z pewnością takie ujęcie postaci i wątku kryminalnego, który zacieśnia swoje kręgi, sprawia że ta powieść staje się jeszcze ciekawsza. Zwłaszcza w jej psychologicznym aspekcie. 

 

 
 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial