Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Obiecaj, Że Mnie Kiedyś Odnajdziesz

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 1 votes
Akcja: 100% - 1 votes
Wątki: 100% - 3 votes
Postacie: 100% - 1 votes
Styl: 100% - 4 votes
Klimat: 100% - 1 votes
Okładka: 100% - 1 votes
Polecam: 100% - 1 votes

Polecam:


Podziel się!

Obiecaj, Że Mnie Kiedyś Odnajdziesz | Autor: Anna Ficek

Wybierz opinię:

EDYMON

 Historie, których szuka się w literaturze, nie zawsze spełniają nasze oczekiwania. Czasem zawodzą, a czasem pozytywnie zaskakują. Anna Ficek zaoferowała poprzez swoją powieść "Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz", historię miłosną osadzoną w realiach wojny. Historię, w której dwoje młodych do szaleństwa zakochanych w sobie ludzi zmuszonych jest stanąć po dwóch stronach barykady. W obliczu tego faktu rodzi się zatem pytanie. Czy tym dwojgu może się udać? Jak silne jest ich uczucie? Z czym przyjdzie się im zmierzyć? Dokąd ich to zaprowadzi? I jak bardzo okaleczy?

 

"Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz" to wyjątkowo prawdziwa historia miłosna, naznaczona tragizmem dziejów. Historia pełna przeciwności losów, które wręcz krzyczą z każdej ze stron powieści. Zamknięta w kręgu wzajemnych nienawiści i rasowych podziałów. Historia, której mimo wszystko przyświeca jednak szczytny cel. Daje ona bowiem wiarę w szczerość i prawdziwość ludzkich uczuć. Bezinteresowność. Nie wybiela narodów, a wskazuje różne jego oblicza. Jego twarze, ukryte pod maską imienia, nazwiska i pochodzenia. Ludzi dzieli zaś tylko na tych dobrych i złych. Nie wstydzi się wybaczenia. Nie zapomina o tych co odeszli. Nie tłumaczy. Jakby godziła się z losem. Nie czuje też pogardy, a przede wszystkim nie buduje historii infantylnej. Bajki o Kopciuszku i Księciu na białym koniu. Opowieści sztampowej z zakończeniem, którego nie domyśleć się nie sposób.  

 

W roli bohaterów Anna Ficek stawia zaś postacie wielobarwne. Ludzi zmuszonych do działań wbrew swej woli. Zagubionych, zdeterminowanych i szalonych. Ludzi, którzy muszą dokonywać nierzadko bardzo trudnych wyborów. Kochać czy nienawidzić?  Zabić czy żyć? Kłamać czy zaufać? Żadne z nich nie jest z tym szczęśliwe. Ich szczęście spowija mrok wojny. I gdyby nie ta iskierka w sercu, być może poddaliby się. Stali się innymi ludźmi. Tymczasem walczą na dwóch frontach. Po przeciwnych stronach barykady. Tylko co z tego, skoro ich serca mówią co innego i rwą się do siebie szalone, nie zważając na śmierć. Wiedząc, że to tylko chwila. Czy warto jednak trzymać tę słodkość na lepsze dni?

 

Hani z pewnością byłoby łatwiej znosić sercowe rozterki, gdyby nie dodatkowa tęsknota za bratem i ojcem. Obawa o ich los. Ci bowiem walczą w partyzantce. Wkrótce doświadcza też śmierci najbliższych przyjaciół. Jest naocznym świadkiem zła niesionego ręką niemieckich żołnierzy. Zbrodni i szaleństwa, które ogarnia niektórych z nich. Wśród nich jest też Hans. Ktoś z kim wychowała się na jednym podwórku, a potem musiała uciekać. Jej przyjaciel z dzieciństwa. Teraz okupant. Uczucia, które rozlało się w niej dawno temu nie sposób jednak tak łatwo wykorzenić. 

 

Podobnie rzecz dzieje się z tą historią. Raz przeczytana ma szanse zostać w pamięci czytelnika na długo. I nie dlatego wcale, że jest wyjątkowo oryginalnym tworem, bo taka nie jest. Nie przyprawia też wcale o zawrót głowy. Nie szokuje, nie wzbudza skrajnych emocji. Jest za to wyjątkowo prawdziwa. Nie ma w niej ani przerysowanych faktów, ani bohaterów. Naturalni, prawdziwi i pełni skaz szybko zyskują nasza sympatię. Jest też po trosze historią przypominająca mi opowieść babci. Pełną sentymentu, czułości, nostalgii i zadumy miejscami. Snutą z dużą dozą prawdziwości myśli i uczuć. Zwyczajnie lubię ją. I choć historia ma swój koniec, z przyjemnością poznałabym niedopowiedziany losy Hani i jej najbliższych. 

 

A jeśli to debiut prozatorki autorki, to gratuluję. Nie znalazłam bowiem innej publikacji Anny Ficek, którą mogłabym przeczytać. Media donoszą jedynie, że jest ona młodą magister dziennikarstwa, miłośniczką literatury i pszczelarstwa, oraz fascynatką polskiej historii, co wyraźnie wybrzmiewa z powieści jak i zakochaną w Krakowie kobietą. Będę zatem wypatrywać kolejnych książek autorki. Książek z wielkim potencjałem.  

Mirosława

 "Życie jest jak otwarcie i zamknięcie drzwi. Niepotrzebnie ciągle czegoś oczekujemy. I tak przyjdzie i zakończy się szybciej, niż można sobie wyobrazić."

 

Wojna to czas, który zmienia ludzi, przysparza wielu dramatów, powoduje, że to, co kiedyś wydawało się czymś normalnym, nabiera zupełnie innego znaczenia. To też sprawdzian dla naszego człowieczeństwa, przyjaźni i miłości. Czytając książkę "Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz", trudno sobie wyobrazić życie wypełnione lękiem i ciągłym poczuciem zagrożenia, tak jak doświadczali tego bohaterowie tej historii.

 

Anna Ficek jest magistrem dziennikarstwa, miłośniczką literatury i pszczelarstwa. Zakochana w Krakowie i pragnąca zwiedzać cały świat. Fascynuje się też polską historią, czemu dała wyraz w powieści „Obiecaj, że wrócisz”, w której tłem dla wydarzeń jest druga wojna światowa.

 

Siedemnastoletnia Hania Czarny chciałaby być szczęśliwą, czuć się bezpiecznie i nie obawiać się kolejnego dnia. Niestety, jej młode lata przypadły na wojenną zawieruchę. Wraz z mamą mieszka w niewielkiej wsi, a w okolicznych lasach jej ojciec i brat walczą z niemieckim okupantem. Dzięki produkcji jaj, mleka i chleba dla stacjonujących w okolicy Niemców oraz praniu i prasowaniu ubrań niemieckiego oficera, kobiety mogą żyć w miarę spokojnie, mimo odczuwanego lęku o życie najbliższych.

 

"Nie każdy Niemiec jest zły, nie każdy Polak jest dobry"

 

Pewnego dnia jeden z niemieckich żołnierzy przyszedł do domu pani Czarny po przygotowane rzeczy dla swego dowódcy. Tym żołnierzem jest Hans Meier, przyjaciel Hanki z lat dzieciństwa, gdy mieszkała wraz z rodzicami w uroczym dworku położonym niedaleko polsko-niemieckiej granicy. Ich sąsiadami byli państwo Meierowie, z którym łączyły ich serdeczne więzy sąsiedzkie. Wówczas to Hania i Hans poczuli do siebie sympatię. Niestety w 1932 roku los ich rozdziela, gdyż już był wyczuwalny oddech zbliżającej się wojny a wraz z nim narastała niechęć do Polaków, więc państwo Czarny postanawiają się przeprowadzić. Gdy się rozstawali, on obiecał jej, że kiedyś ją odnajdzie.

 

Anna Ficek opowiedziała historię pełną emocji, pokazując losy polskich rodzin mieszkających na wsi, poza głównymi walkami frontowymi i miastami. Okazuje się, że to nie uchroniło wielu osób od bólu, dramatów i śmierci. Główny motyw, jaki wyłania się spośród wielu wydarzeń, toczy się wokół miłości Hansa i Hanki, ale równie przejmująca, nawet dramatyczne i tragiczne są dzieje innych postaci, które odgrywają w tej historii ważną rolę. Poza Matką Hani, panią Luizą, jej mężem i synem, obserwujemy przejmujące losy przyjaciół Hanki, Karola i Marysi.

 

To wielowątkowa opowieść o miłości, która wykrada każdą chwilę i okazję, by chociażby na kilka minut spędzić czas z ukochaną osobą, gdy w każdej chwili może dojść do ujawnienia ich uczucia i spotkań. Pokazuje, że miłość jest ponad wszelkie podziały. Nie liczy się dla niej pochodzenie społeczne, narodowość czy czasy. Miłość w wojennej zawierusze jest pełna rozterek, niepewności, strachu, ale i nadziei na lepsze czasy. Fabuła poprowadzona została w narracji trzecioosobowej daje możliwość poznawania historii z różnych stron. Mimo to nie wszystko autorka nam ujawnia i dowiadujemy się o nich w odpowiednim momencie.

 

Jedyne, co przeszkadzało mi w płynnym czytaniu, to strefy czasowe, które czasami trudno było oddzielić od wydarzeń z przeszłości i tych, które aktualnie mają miejsce. Brakowało mi konkretnego zaznaczenia, kiedy dzieją się niektóre epizody i zanim ruszyłam dalej, musiałam się zorientować, o co tu chodzi. Daty pojawiają się tylko w niektórych przypadkach na początku rozdziału, na przykład: obserwujemy scenkę z grudnia 1939 roku, a w kolejnym akapicie wracamy do wydarzeń z 1943 roku, które są główną osią czasową wydarzeń. Trochę zabrakło mi pełniejszego, bardziej obszernego opisu ostatnich scen. Wobec tego, co działo się wcześniej, oczekiwałam eksplozji uczuć, bardziej romantycznego i spektakularnego zwieńczenia losów Hani i Hansa.

 

To refleksja nad bezsensownością wojny, która jest uciążliwa przede wszystkim dla zwykłych ludzi, którzy cierpią w wyniku rozgrywek politycznych państwa biorących udział w konflikcie. Nie biorą się pod uwagę tego, że każdy pragnie żyć w spokoju, bezpieczeństwie i szczęściu, a nie w ciągłym strachu. Człowiek człowiekowi potrafi stworzyć na ziemi piekło w imię chorych ambicji i tworzonej atmosfery nienawiści. Dawni przyjaciele stają po dwóch stronach barykady, wiedząc, że może nadejść taki czas, gdy będą musieli podjąć decyzję o wymierzeniu do siebie z broni. Dziewczyna, by przeżyć, musi usługiwać niemieckiemu ciemiężcy, a miłość między dwojgiem serc musi pokonać barierę stawianą przez wojenne reguły.

 

Powieść "Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz" jest debiutem pani Anny Ficek i uważam to za bardzo dobre rozpoczęcie kariery pisarskiej autorki. Mimo drobnych niedociągnięć, o których pisałam wcześniej, historia mnie wciągnęła całkowicie. Z pewnością jest to zasługa lekkiego stylu pisania i ładnego języka literackiego, z użyciem starannie dobranych słów, którymi autorka potrafi wzruszyć, przerazić, zasmucić, ale i wzbudzić radość. Uważam, że jest to książka, po którą warto sięgnąć, by uświadomić sobie, czym była wojna, co ze sobą niesie, by docenić to, co mamy dziś.

 

 
 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial