Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Młokos

Kup Taniej - Promocja

Additional Info

  • Autor: Fiodor Dostojewski
  • Przekład: A. Grodt
  • Liczba Stron: 624
  • Rok Wydania: 2021
  • Numer Wydania: I
  • ISBN: 9788377797723
  • Wydawca: MG
  • Oprawa: Twarda
  • Ocena:

    5/6

    6/6


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 2 votes
Akcja: 100% - 2 votes
Wątki: 100% - 2 votes
Postacie: 100% - 1 votes
Styl: 100% - 2 votes
Klimat: 100% - 2 votes
Okładka: 100% - 2 votes
Polecam: 100% - 2 votes

Polecam:


Podziel się!

Młokos | Autor: Fiodor Dostojewski

Wybierz opinię:

Sasa

  Fiodor Dostojewski jest prekursorem powieści psychologicznej - na początku spodziewać się można czegoś podobnego w swoim zamyśle do “Zbrodni i Kary”; jednak tak naprawdę dostajemy coś trochę innego. Tytułowy Młokos (lub w innym tłumaczeniu Młodzik), ma być młodym Arkadiuszem, u którego dopiero formuje się moralność i osobowość; kształtowana przez jego wzniosłą ideę, będącą jednocześnie niejakim marzeniem.

 

Całą podróż odbywamy u boku głównego bohatera i narratora - Arkadiusza Dołgorukiego, który jest synem szlachcica Wiersiłowa, ale jego prawnym opiekunem jest dworski sługa. Poznajemy osobowość Arkadiusza, doświadczając tego co i on; poznając historię jego rodziny oraz jego prywatne myśli, frustracje i ideę. Nasz narrator przede wszystkim zmaga się ze swoją tożsamością i pochodzeniem; ma problem zdefiniować swoje relacje z biologicznym ojcem; nie jest w stanie pojąć postępowania swojej matki.

 

Arkadiusz bardzo skupia się na swojej idei - chce zostać Rotszyldem, chce być bogaty. Jest gotowy podjąć wszelkie wyzwania, uparcie wytrwać w niezbędnych cnotach; jest bardzo pewny swoich zamiarów i poglądów. Ale wraz z kolejnymi stronami te piękne marzenia zostają skonfrontowane z brutalną rzeczywistością. Jego osobowość i moralność cały czas są rozdarte między jego piękną ideą, a realiami jego życia.

Ze strony technicznej, bardzo podobały mi się niezwykle dokładnie i obrazowo opisane różnice społeczne w dziewiętnastowiecznej Rosji oraz te okrutne realia deptania marzeń młodych ludzi. Te, niby niepozorne, częste wtrącenia z francuskiego - tak wyraźnie obecne wśród ówczesnej rosyjskiej arystokracji.

 

Najbardziej uderzyło mnie ostatnie zdanie - to na szarym końcu rozdziału trzynastego (zakończenia), które dopiero po przeczytaniu całej opowieści nabrało prawdziwego znaczenia i sensu: “Dochowają się przynajmniej pewne wiernie oddane rysy, z których można się będzie domyślać, co ukrywało się w duszy niejednego młokos owych niespokojnych czasów - co będzie wiadomością bardzo cenną, bo z młokosów powstają pokolenia…” Jest to zdanie idealnie podsumowujące całą opowieść i jej koncepcję; a także - moim zdaniem - bardzo mocno zachęca do przeczytania całości.

 

Należy pamiętać, że to ciągle jest właśnie Fiodor Dostojewski - to nie jest prosta, jednowątkowa historia. Jest dość pokrętna - rozwarstwia się, a potem z powrotem łączy; jest głęboka, dotykając wiele aspektów na pozór niedostrzegalnych. Mimo wszystko, cały czas porównywałam tę książkę do “Zbrodni i Kary”, która, ze wszystkich książek Dostojewskiego, jakie przeczytałam, najbardziej zapadła mi w pamięć. Ta książka była trudniejsza - trochę bardziej skomplikowana i moim zdaniem, brakowało jej takich wyraźniejszych wydarzeń dotyczących głównego bohatera. Mam wrażenie, że specjalnie pominięto wiele wydarzeń wokół osoby Arkadiusza, koncentrując się na jego wewnętrznym portrecie. Ale chociaż przeczytałam na razie tylko trzy książki Fiodora Dostojewskiego, uważam że każdy powinien przeczytać chociaż jedną - każda z nich zostawiała mnie potem z indywidualnymi przemyśleniami i innym spojrzeniem na naturę człowieka.

 

Podsumowując, jest to książka, której przeczytanie na pewno nie będzie stratą czasu. Trzeba ją jednak czytać z uwagą i powoli - łatwo jest zgubić ważne fragmenty lub poplątać się w postaciach. Należy też pamiętać, że jest to klasyczna literatura psychologiczna - nie należy się spodziewać wartkiej akcji i niespodziewanych zwrotów akcji; a obnażenia przed czytelnikiem osoby Arkadiusza Dołgorukiego. Na pewno polecam tę książkę każdemu, kto lubi literaturę klasyczną, psychologiczną, czy piękną; bo akurat ta książka - moim zdaniem - idealnie wpasowuje się akurat w te trzy kanony. 

Anena

Od czasów studenckich uwielbiam klasykę literatury oraz powieści psychologiczne. Nie zdziwi Was zatem fakt, iż jednym z najbardziej cenionych przez mnie pisarzy jest Fiodor Dostojewski, twórca określany mianem wielkiego mistrza prozy rosyjskiej, ale niestety całkowicie zapomniany przez większość czytelników. Tę sytuację stara się nieco zmienić Wydawnictwo MG, które już od kilku miesięcy regularnie wydaje powieści Dostojewskiego i robi to w niezwykle kunsztownej i cieszącej oko formie. Zachwycił mnie przepiękny, bardzo kolorowy, ale i wysmakowany projekt graficzny okładki oraz twarda oprawa, które wręcz domagają się tego, aby książkę często czytać i z dumą prezentować ją w domowej biblioteczce.

 

Tym razem w moje ręce trafiła przepięknie wydana opasła książka, która graficznie pasuje do posiadanych przeze mnie innych powieści Dostojewskiego. Tym razem okładka utrzymana jest w tonacji różowo-fioletowej, która korzyć się może z czymś cukierkowym, miłym i przyjemnym, jednakże ,,gryzie się” to z utrzymaną w ponurym akcencie fabułą. ,,Młokos”, bo o tej powieści mowa, jest historią dziewiętnastoletniego Arkadiusza Wiersiłowa, który od momentu narodzin jest naznaczony piętnem dziecka z nieprawego łoża. Gdy kończy on szkołę, ojciec ,,przypomina” sobie o nim i wzywa go do Petersburga, aby złożyć mu propozycję nie do odrzucenia. Otóż Arkadiusz ma zostać prywatnym sekretarze księcia Sokolskiego. Dla młodzieńca jest to doskonała okazja, aby przy okazji służbowych wyjazdów móc wejść na salony i zobaczyć, jak funkcjonuje świat arystokracji, który fascynował go od lat. Wydawać by się mogło, iż propozycja ojca jest spełnieniem marzeń dziewiętnastolatka, ale czy na pewno?

 

,,Młokos” to ponadczasowa opowieść o wkraczaniu w dorosłość i kształtowaniu się osobowości młodego człowieka w obliczu zderzenia wyobrażeń oraz marzeń z rzeczywistością. Zafascynowany światem bogaczy Arkadiusz bardzo szybko przekonuje się, że wyobrażenia mogą całkowicie różnić się od zastanego porządku rzeczy, a ważną rolę w ludzkim życiu ma otrzymywana od najmłodszych lat ,,etykietka”, którą ,,przypina” nam otoczenia w trakcie procesu socjalizacji. Wychowywany z ,,etykietką” bękarta młodzieniec przekonuje się na własnej skórze, że zakorzenione w ludzkiej świadomości uprzedzenia mogą bardzo utrudnić dążenie do spełnienia marzeń i planów, jakie postanawiamy spełnić po wkroczeniu w wiek dorosły. Wersiłow zaczyna zatem przeżywać wewnętrzne katusze spowodowane tym, iż musi dokonać niezwykle trudnego wyboru, który zaważy na jego przyszłym życiu. Musi wybrać pomiędzy czymś możliwym, a nieuniknionym. W czasie drogi zmierzającej do podjęcia ,,właściwej” decyzji dokonuje się w nim znaczący proces.

 

W przypadku prozy Dostojewskiego istotny fakt ma to, iż pisarz ukazuje zazwyczaj proces rozpadu bohatera, zarówno w sferze moralnej, psychicznej, jak i osobowościowej. Tak samo jest w przypadku Arkadiusza. Młodzieniec nawet nie przypuszcza, iż wkroczenie w świat arystokracji wcale go nie uszlachetni i nie pozwoli na obcowanie z ludźmi o większej wrażliwości, lecz przeciwnie – wzbudzi w nim chciwość, rządzę zysku oraz wolę skupienia tylko zaspokojeniu własnych przyjemności. Bardzo szybko dokonuje się w tytułowym młokosie proces degrengolady, który sprawi, iż zacznie się on staczać na dno. Jednakże o tym, czy nasz bohater zdoła wyciągnąć się z dołka i nie przemienić w łajdaka, powinniście się przekonać sami. Poprzez dzieje Wiersiłowa Dostojewski dotyka uniwersalnych aspektów moralnych i prawd, które bez względu na upływ czasu są nadal aktualne. Sytuacje przez niego opisane mogą wydarzyć się w dowolnym momencie naszego życia, oczywiście w zmienionej formie. Losy Arkadiusza są doskonały pretekstem do zastanowienia się nad własną egzystencją, nad wpływem rodziny oraz społeczeństwa na kształtowanie się ludzkiej osobowości oraz tym, czy faktycznie wiek determinuje moment wkroczenia w dorosłość.

 

Zatem jeśli szukacie w literaturze czegoś więcej niż tylko wciągającej fabuły oraz emocjonujących losów głównego bohatera, jeśli lubicie obserwować psychologiczne przemiany postaci, to ta powieść jest zdecydowanie dla was. Dostojewski ponownie udowodnił mi dlaczego jest jednym z najwybitniejszych prozaików na świecie oraz dlaczego będzie się wracać do jego dzieł po wielu latach, jakie minęły od momentu ich napisania.

 

 
 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial