Wersja dla osób niedowidzących
Grażyna
- Magdalena Kostyszyn jest znana przede wszystkim jako blogerka, autorka popularnego fanpage "Chujowa Pani Domu". Zgromadziła wokół siebie liczną społeczność, nie tylko damską i dzięki wsparciu patronów organizuje od czasu do czasu pożyteczne akcje dla swojej grupy, łącznie z poradami psychologów. Przede wszystkim zawiaduje grupą, będącą wsparciem dla wielu osób, które nie radzą sobie w prostych życiowych sytuacjach , pokazując, że nikt nie jest doskonały i nikt w swojej niedoskonałości nie jest sam. Niejedna czytelniczka poczuła się lepiej dzięki temu, ze znalazła się w grupie osób, mających podobne problemy i może powiedzieć "Też tak mam ".
"To nie jest fikcja literacka. To codzienność Polek." Autorka pokazuje ją w książce na podstawie wywiadów z różnymi czytelniczkami. Rozmówczynie autorki najpierw opowiadają o niewidzialnej pracy, czyli o tym, co kobiety robią w domu i co jest uznawane za normalne, naturalne i ...niewidoczne, ale zajmuje i czas i siły kobiet, które to wykonują. Sytuacje są różne , jeśli niewidzialna praca jest połączona z pracą etatową, to kwestią najważniejszą jest zbytnie obciążenie czasowe i fizyczne. Jednak w rodzinach, gdzie kobieta rezygnuje z pracy, by zająć się tylko rodziną często prowadzi to do sytuacji uzależnienia od pieniędzy partnera, czyli przemocy ekonomicznej.
Warto poczytać i mechanizmach jej towarzyszących, bo nieraz dopiero spojrzenie z boku sprawia, że zauważamy, co się naprawdę dzieje i trudno znaleźć wyjście z takiej sytuacji. Dotyczy to nie tylko relacji partnerka-partner, ale czasem też rodzice - dzieci, o czym rzadko się wspomina. Przykłady przytoczone przez rozmówczynie są różnorodne ale wniosek jest zwykle podobny - bardzo trudno to udowodnić i domagać się sprawiedliwości, bo osoby przemocowe potrafią stwarzać pozory , manipulować nie tylko swoją ofiarą ale także otoczeniem. Kobiety zostają z tym wszystkim samotne i jest to najgorszy rodzaj samotności, niewidoczny, bo wśród ludzi.
Samotność w książce "Też tak mam" jest pokazana też w innych aspektach, w zmaganiach się z chorobami i uzależnieniami bliskich, w życiu w cieniu sławnego męża, w rodzinie, gdzie brak pomocy przy zajmowaniu się dziećmi. Temat jej wraca też w rozdziale o macierzyństwie, w rozmowach o depresji poporodowej. Ten rozdział jest najdłuższy i pokazuje różne powody, z których młode kobiety rezygnują z macierzyństwa. Od obawy przed urodzeniem dziecka z dużą niepełnosprawnością, która rewolucjonizuje życie całej rodziny po troskę o przyszłość planety związaną z przeludnieniem. Żeby nie było - są też rozmowy z kobietami, które chciały mieć dzieci, ale nie mogą.
Historie pokazane w tym rozdziale są bardzo pesymistyczne i brak w nich jakiegokolwiek optymistycznego aspektu. Można zrozumieć dziewczyny, które z różnych powodów nie chcą mieć dzieci i wybierają inny model życia. Jednak lektura książki znanej i wpływowej blogerki niesie ze sobą pewne konsekwencje. Może niestety przekonać do tego modelu życia czytelniczki , które nie miały dotąd wyrobionego na ten temat zdania. Dzisiaj, w dobie popularności Internetu i mediów spłecznościowych, gdy blogerów nazywa się influencerami, czyli osobami wpływającymi na decyzje innych to duża odpowiedzialność.
Czy autorka książki "Też tak mam" zdaje sobie z tego sprawę ? O ile sprawy poruszane w innych częściach książki mogą pomóc uświadomić sobie realne problemy, z którymi zmagają się kobiety i zrobić coś dobrego, to w tym wypadku istnieje duże niebezpieczeństwo, że wpływ na życiowe decyzje czytelniczek może być zbyt duży. Mam nadzieję, że kobiety, które to przeczytają są świadome swoich życiowych wyborów i pesymistyczny obraz macierzyństwa ich nie zakłóci.
