Wina Wina. Komedia Kryminalna | Autor: Małgorzata Starosta

Agata Śródka jest celebrytką wśród kucharzy i restauratorów. Po rozwodzie postanowiła przeprowadzić się z Poznania do poźnobarokowego pałacyku w malowniczej miejscowości Gościniec, zaadaptować go na hotel i zacząć nowe, spokojne życie. Niestety los postanowił spłatać jej figla. Kiedy dostaje zaproszenie na dwudniowe przyjęcie u właściciela winnicy Gościnna Dolina, Barnaby Miszczuka, nie ma pojęcia, że weekend ten będzie tak tragiczny. Jest bardzo wdzięczna za zaproszenie i ogromnie zafascynowana Barnabą, ponieważ sama chciałaby w Gościńcu stworzyć winnicę. Ma więc nadzieję, że weekend ten będzie obfitował w przydatne informacje, które pozwolą jej spełnić kolejne ambicje.

W Gościnnej Dolinie pojawia się były mąż Agaty, Robert, wraz ze swoją nową, dużo młodszą żoną Grażynką. Następnego ranka po obfitej biesiadzie na śniadaniu nie zjawia się Robert i chyba tylko Agata zauważa nieobecność byłego męża przy stole. Wkrótce okazuje się, że pan Śródka został zamordowany w łazience znajdującej się w pokoju wynajmowanym przez niego i jego drugą żonę. Do akcji wkracza komendant miejscowej policji Antoni Korytko i prokurator Błażej Omkły, którzy rozpoczynają śledztwo i przesłuchania wszystkich gości w winnicy Barnaby. Jeszcze przed ukończeniem czynności prowadzonych przez zabawnych śledczych, dochodzi do kolejnego morderstwa, którego ofiarą pada Grażyna Śródka. Wszystko wskazuje na to, że ktoś poluje na życie Agaty, tylko jak do tej pory eliminuje nie tę Śródkę, co trzeba. W trakcie śledztwa na jaw wychodzi mnóstwo tajemnic, kłamstw i intryg. Kto i dlaczego czyha na życie Agaty?

Jestem ogromną fanką pióra Olgi Rudnickiej, która pisze kryminały z przymrużeniem oka. Nie sądziłam, że Małgorzata Starosta również pisze książki w podobnym stylu. Jestem przekonana, że to nie będzie pierwsza i ostatnia powieść tej autorki, którą przeczytam.

Śmiałam się do rozpuku podczas lektury „Winy wina” (jestem przekonana, że tak powinno odmieniać się ten tytuł, wszak to właśnie wino zawiniło). Małgorzata Starosta ma bardzo lekki, zabawny styl. Lubi bawić się słowem i doskonale jej to wychodzi. W dodatku przemyca słówka i zwroty francuskie, co bardzo mi się podoba, gdyż niedawno zaczęłam uczyć się języka francuskiego. Czy morderstwo i wątek kryminalny można zamienić w żart? Okazuje się, że tak i autorka daje tego świetny przykład.

W powieści „Wina wina” pojawia się mnóstwo postaci, ale każda z nich zostaje przedstawiona już na pierwszych stronach książki. Bohaterowie są różnorodni, odznaczają się charakterystycznymi dla siebie cechami, z których autorka często drwi. Zaprezentowany wachlarz postaci jest nieco przejaskrawiony, wydaje się nieprawdziwy, ale też nadaje całej powieści zabawny, nieco szyderczy wydźwięk.

Idealnie skonstruowana fabuła, która trzymała w napięciu od początku do końca, nagłe zwroty akcji i niespodziewane zakończenie są ogromnym atutem tej powieści. Do tego ogromna dawka humoru, która sprawia, że jest to rasowa komedia kryminalna. Nie żałuję ani sekundy spędzonej podczas lektury tej książki. Zapewniła mi mnóstwo rozrywki. Chętnie obejrzałabym ekranizację.

Za sprawą autorki poznajemy skrawek Wielkopolski, ale również kulturę i przysmaki tego regionu Polski. Wspaniałym dodatkiem są przepisy kulinarne zamieszczone na końcu książki, dzięki którym możecie wyczarować tort dyniowy według Agaty Śródki, czy kaczkę z jabłkami po poznański. Mnie na samą myśl o tych przysmakach cieknie ślinka.

„Wina wina” to doskonała komedia kryminalna, przy której czytelnik spędza bardzo miło czas, mogąc oderwać się od szarości życia codziennego. Chociaż morderstwo goni morderstwo, to jednak wątek kryminalny został przedstawiony w niezwykle humorystyczny sposób. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Małgorzaty Starosty, jestem jednak przekonana, że nie ostatnie. Polecam powieść zarówno fanom kryminałów, jak i tym, którzy za nimi nie przepadają. To dobra lektura, by przekonać się do książek z tego gatunku.