150 Wesel I Grób | Autor: Magdalena Kubasiewicz

Tu już sto pięćdziesiąty ślub, na którym Emilia Brzeska miała spełniać się zawodowo. Wszystko byłoby pięknie i dostojnie, gdyby do niego doszło. Jednak czar prysł i miłość się ulotniła. Panna młoda, Cecylia Złota, długo czekała na narzeczonego i bezskutecznie. Dostała do Marcina sms z przeprosinami. I wszystko już okazało się jasne. Narzeczony ją porzucił. Dziewczyna nie daje za wygraną i postanawia odkryć, jak to jest naprawdę z tym porzuceniem. To co wkrótce wyjdzie na jaw, szokuje. Marcin okazał się nie lada draniem, nie tylko ją porzucił minutę przed ślubem, ale też sprawił jej nie lada kłopotów. Zaciągnął na Cecylię zobowiązania finansowe. Dziewczyna przy pomocy przyszłej szwagierki, Emilii wyrusza śladem narzeczonego i odkrywa szokujące fakty i kolejne kłopoty narzeczonego, łącznie z tajemniczym grobem…

To trzeci tom o przygodach słynnej weselnej fotografki, Emilii Brzeskiej. Fotografuje młode pary, o poza tym świetnie się spełnia w roli detektywa. A jest jej tym łatwej w tym nowym zajęciu, gdyż jej chłopak jest policjantem. Można zaryzykować stwierdzeniem, że przy nim się wiele uczy, nabiera szlifów i pewności siebie. 

150 wesel i grób to lekka komedia kryminalna. Z dobrem humorem, szczyptą ironii i sarkazmu, nie przytłacza ciężarem poruszanym tematów, ale pozwala się odprężyć, mimo że autorka zawsze przemyca wątek kryminalny. Ale jest on taki subtelny i delikatny, usadowiony w spokojnie zarysowanym tle, pozbawiony krwi i brutalnych scen. W sumie to podejście autorki jest zasadne, nie warto w tak trudnych i brutalnych czasach, karmić czytelnika jeszcze ociekającymi krwią widokami okalającymi nasze zmysły. Wesoły i lekki  kryminał, tak chce się mianować tę powieść, najlepszy na ciemne i chłodne zimowe wieczory. 

Na pewno autorka potrafi trzymać czytelnika w niepewności, wodzić za nos i zmuszać do myślenia. Co jest oczywiste, że rozwiązanie finałowe jest zaskakujące i nieoczekiwane. Ale zabrakło mi trochę więcej emocjonujących scen, wrażeń i przyspieszonego bicia serca. Nie mogę powiedzieć, że śledziłam tę historię z zapartym tchem, raczej nie. Przygoda z nią zajęła mi kilka dni, co też świadczy o tym, że było momentami nudno i monotonnie, a raczej przewidywalnie. Warta spędzenia z nią kilku relaksujących chwil...