W Cieniu Włoskiego Orzecha | Autor: Stefan Górawski

Kontynuacje pierwszych części z pewnością bardzo często stają się wyzwaniem, postawionym samym sobie przez autorów. W przypadku gdy początki literackiej opowieści okazały się sukcesem na rynku czytelniczym, to nie ulega wątpliwości, że każdy kolejny fan, decydując się na zakup następnego tomu, będzie wymagał od książki takiego samego lub jeszcze lepszego poziomu. Historia zna wiele przypadków gdy w takich momentach dochodziło do wypalenia tematu (weny autorskiej?) lub zbyt szybkiej i nieprzemyślanej decyzji o kontynuacji pisania losów swoich bohaterów. Na szczęście Stefan Górawski udowodnił, że potrafi jeszcze raz przyciągnąć uwagę swoich czytelników i zachęcić do pochylenia się nad tematami, które jedynie na pierwszy rzut oka mogą okazać się błahe i mało interesujące.

 Ireneusz Waróg, emerytowany komisarz policji, wraca do wsi Jemierzyce w której całkiem niedawno rozwiązał tajemniczą zagadkę morderstwa młodej kobiety. Co więcej, udało mu się upiec dwie, a nawet trzy pieczenie na jednym ogniu gdyż wraz z powyższą sprawą dokonał także odnalezienia zaginionego mężczyzny (ściślej rzecz biorąc jego ciała), a także zakochać się ze wzajemnością. To właśnie z tegoż ostatniego powodu powraca do tej niewielkiej miejscowości, by w spokoju i miłości delektować się emeryturą. Jak to jednak bywa w takich przypadkach, naszemu głównemu bohaterowi nie przyjdzie zbyt długo cieszyć się takową błogością gdyż na horyzoncie pojawia się kolejny wróg, niesiony straszliwą siłą jaką jest zemsta. Druga część przygód Ireneusza Waróga przynosi nam kolejny raz zarówno zagadki kryminalne jak i sporą dawkę lekkiej i pouczającej lektury. Główny bohater, ze względu na swoje motylki w brzuchu, początkowo lekko usypia nas swoją historią, ale myślę, że jest to odpowiednie wprowadzenie do jego dalszych, już bardziej dramatycznych przygód. Trzeba przyznać, że w „W cieniu włoskiego orzecha” Stefan Górawski nieco odbiegł od charakteru książki, który mieliśmy okazję podziwiać w pierwszej części. W najnowszej odsłonie przygód emerytowanego komisarza mamy mniej zagadki i zaprzeszłych tajemnic, ale w zamian za to otrzymujemy nagłe zwroty akcji, nieco bardziej dynamiczne sceny i z pewnością większą dawkę filozoficznych pogaduszek i miłosnych relacji. Z jednej strony, tenże ostatni aspekt może nie za bardzo podobać się części fanów, ale z drugiej strony jest to z pewnością pewnego rodzaju odskocznia od spraw kryminalnych (szczególnie dla emeryta!) i ukazanie głównego bohatera z jeszcze innych, równie ciekawych, perspektyw. Warto w tym momencie także wspomnieć (o czym informuje również autor), że pomimo wielu ciągłości, wspólnych wątków, a także podobnego tytułu, obie części można czytać całkowicie niezależnie, a nawet sięgnąć po drugi tom bez znajomości początków przygód pana Ireneusza. Niemniej, uważam jednak, że aby całkowicie zrozumieć zarówno głównego bohatera jak i zamierzenia autorskie związane ze zmianami wprowadzonymi w obu „włoskich orzechach”, należy podejść do lektury tradycyjnie, czyli chronologicznie. Cała reszta pozostaje tym, czego powinniśmy oczekiwać od dobrego, polskiego kryminału.

 Podczas recenzowania pierwszej części przygód Ireneusza Waróga użyłem na zakończenie słów „w tym przypadku może jednak być tak, że człowiek ze wsi nie wyjdzie”. Jak dobrze wiemy, nasz główny bohater pozostał tam, ale nie ze względu na jakiekolwiek drastyczne wydarzenia czy też czysto metaforycznie, ale z powodów miłosnych, które to mogą go doprowadzić do zguby równie skutecznie jak największy wróg. Nowe oblicza emerytowanego komisarza, nowa otoczka związana z przeszłymi tajemnicami, ale wciąż ten sam dobry, polski charakter książki.