16.12.1981 | Autor: Praca Zbiorowa

W roku 1981 pojawiły się protesty przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Pierwsze z nich odbyły się 13 grudnia, by przez następne dni stawać się coraz bardziej intensywne. Ludzie walczyli o uwolnienie osób internowanych i o zniesienie stanu wojennego. Po kolei zakłady przyłączały się do protestów, by prawie od razu zostać spacyfikowane. Jednak najbardziej pamiętna i straszna rzecz stała się 16 grudnia, kiedy doszło do pacyfikacji katowickiej kopalni „Wujek”. Gdy do akcji weszły oddziały ZOMO, został do górników otworzony ogień. Zginęło wtedy sześciu górników, trzech kolejnych zmarło od poniesionych ran, a dwudziestu trzech zostało ranionych.

Gdy opisane wydarzenia miały miejsce, mnie jeszcze nie było na świecie. Całą historię znam jedynie ze szkolnego przedmiotu, choć tak naprawdę dużo o tych czasach się nie mówi. Fakty pozostają faktami, ale nie było skupienia na tym, jak to dokładnie wyglądało i co za tym szło. Z tego względu zdecydowałam się zapoznać z krótką książką dołączoną do dwóch płyt powstałych z okazji trzydziestolecia tych zdarzeń. 

Na jednej z płyt znajduje się koncert, który odbył się, by upamiętnić ofiary tamtych tragicznych zdarzeń. Na drugiej z nich dostępna jest ścieżka dźwiękowa z tego koncertu. Sam koncert zrobił na mnie olbrzymie wrażenie. Jest to patetyczna chwila, która pozwala ponieść się wspomnieniom, choć z mojej strony to za duże słowa, ponieważ tych wspomnień nie posiadam. Jednakże jestem w stanie sobie wyobrazić, co mogą czuć ludzie, którzy obserwowali doniesienia z protestów, którzy dostali informację, że w kopalni „Wujek” doszło do otwarcia ognia. To musiało być uczucie paraliżujące. Natomiast nie jestem w stanie sobie wyobrazić, co musieli czuć ludzie, którzy byli tam na miejscu, którzy patrzyli, jak umierają ich przyjaciele i bali się o swoje własne życie. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić ogromu tragedii dla rodzin i uczuć, które im towarzyszyły w czasie koncertu. 

W samej książeczce dołączonej do tych dwóch płyt znajduje się wiele istotnych informacji, które niektórym mogą przypomnieć, jak wyglądały tamte czasy lub  pomóc ludziom takim jak ja, których jeszcze nie było na świecie, zrozumieć, co się wtedy wydarzyło i czemu to ma aż taką wagę. Myślę jednak, że wystarczy samo stwierdzenie, że ktoś stracił wtedy życie. W dodatku można odnaleźć wypowiedzi różnych osób, które tłumaczą i przypominają. 

Same teksty piosenek świadczą o powadze zdarzenia. Na koncercie wystąpili piosenkarze i zespoły, które są cenione przez wiele osób w różnym wieku. To też jest pewny symbol połączenia pokoleniowego i wzajemnego zrozumienia. Wykonawcy przedstawili pieśni istotne dla Polski, często były to cenione wiersze. W książce można znaleźć dokładne słowa, by spokojnie móc w kontemplacji oddać się ich analizowaniu i odnalezieniu w sobie odpowiednich emocji. 

Gdy piszę te wszystkie słowa, to tak naprawdę od samego koncertu minęło dziesięć lat. Niecały miesiąc i będziemy obchodzić czterdziestolecie protestu w kopalni „Wujek”. Czas nieubłaganie leci, ale niektórych wydarzeń nie da się zmyć. Warto jednak wyciągać z nich wnioski i nie pozwolić, by według starego powiedzenia „historia lubi się powtarzać”, ta historia się powtórzyła. W pewnym sensie to czcze słowa, ponieważ wiele od nas nie zależy. Niemniej pamięć jest nasza i to my powinniśmy pamiętać i przynajmniej próbować zrozumieć sytuację różnych ludzi.