Uczeń Nekromanty Tom 1 Plaga | Autor: E. Raj

   Dziś mam przyjemność opowiedzieć wam o intrygującej powieści na styku literackiego fantasy, science fiction i horroru. Powieści, która fascynuje swoim klimatem, złożonością fabuły, wymową, jak i która autentycznie przeraża swoją mroczną naturą. Książką ta nosi tytuł „Uczeń nekromanty. Plaga” i ukazała się ona w nowej odsłonie nakładem Wydawnictwa HM.

 Głównym bohaterem tej opowieści jest młodzieniec o imieniu Norgal, który mieszka i pobiera nauki u swojego wuja i zarazem mistrza nekromancji - Rothgara. To czas poznawania świata, odkrywania w sobie pokory i doskonalenia się w niełatwej sztuce kontaktu ze zmarłymi – w tym ich ożywiania. Wraz z upływem czasu okaże się, że zarówno Norgal jak i Rothgar odegrają ważną rolę w dziejach miasta Syllon - miejscu zła, plugastwa i przemocy, o którym wydaje się zapomnieli bogowie. Oto jednak nadchodzi czas, gdy sobie o nim przypomną...

 E. Raj - tajemnicza autorka niniejszej pozycji, oddała w nasze ręce powieść iście epicką, dopracowaną w każdym szczególe i rozbudowaną na wiele pobocznych wątków. Opowieść o ludziach - nekromantach, cenie jaką muszą oni ponieść za swoje niezwykłe umiejętności oraz o świecie, w którym króluje zło, przemoc i podłość. I choć nie ma tu piękna, to mimo wszystko historia ma w sobie coś niezwykłego, wyjątkowego i fascynującego, co nie pozwala nam przejść wobec niej zupełnie obojętnym...

 Punktem wyjścia i w dużej mierze główną osią wydarzeń jest tu relacja o losach ucznia nekromanta i jego mistrza - Norgala i Rothgara. To właśnie ich codzienność, wzajemne relacje, nekromancja, ale też i kłopoty w jakie się wikłają, znaczą większą cześć z blisko 800 stron tej pozycji. Oczywiście z czasem pojawiają się inne postacie, miasto Syllon, przygoda, polityka i religia w dużych dawkach, które łączą się z losami powyższej pary bohaterów. Najważniejsze wydaje się jednak to, że mimo tak dużego nagromadzenia wątków, postaci, miejsc i zdarzeń nie czujemy się tu zagubieni, a każda kolejna strona niesie nam wspaniałą rozrywkę i wielkie emocje.

 Tak pokaźną liczbę stron wypełnia akcja, skomplikowana intryga, poruszające emocje oraz pokaźna porcja mocnej przemocy z krzywdzeniem niewinnych, gwałtami oraz zabijaniem na czele. I mamy tu logikę, nie zabrakło niezwykle mrocznego i ciekawie zarysowanego klimatu, jak i również są intrygujący bohaterowie z Norgalem i Rothgarem w pierwszym rzędzie, którzy nas ciekawią, zaskakują, ale też i skłaniają do obdarzenia niekoniecznie ciepłymi odczuciami, gdyż w tej książce absolutnie nikt nie jest niewinny i tak do końca dobry. Całości efektu dopełnia wykreowany tu świat rodem z baśni fantasy i realistycznej opowieści historycznej w jednym, gdzie jest chora religia, brutalna polityka, wszechobecna magia i rozmaite nacje - z elfami, krasnalami, orkami oraz ludźmi na czele.

 Spotkanie z tą opowieścią jest wielką, niezwykle pociągającą, ale też i wymagającą przygodą. Owszem, mamy tu wspaniałą historię, akcję i przygodę, ale też i wiele niuansów, ukrytych znaczeń, pobocznych ścieżek i scen, z których każda jest ważną i istotną, a tym samym niezbędną w poznaniu. Poza tym autorka nie szczędzi nam także mocnych scen seksu i fizycznej przemocy, które jednak w mej ocenie są absolutnie niezbędnymi ku temu, by poznać, zrozumieć i odkryć ten mroczny świat.

 Powieść E. Raj pt. „Uczeń nekromanty. Plaga”, to z pewnością pozycja ciekawa, interesująca, bardzo solidnie napisana i mającą sobą wiele dobrego do zaoferowania. W mej ocenie przypadnie ona do gustu miłośnikom mrocznego fantasy i horroru, którzy będą mieli się tu czym ekscytować. Dlatego też gorąco zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł – tym bardziej, iż jego kontynuacja pt. „Uczeń nekromanty. Fascynacja”, również jest już dostępna w sprzedaży. Polecam!

Dziś kilka słów o książce, która w ostatnim czasie wymęczyła mnie niemiłosiernie. Nie chodzi mi wcale o to, że była zła, tylko o to, że brakowało w niej czegoś, co przykuje moją uwagę na dłużej i przyczyni się do tego, że usiądę wygodnie i pochłonę więcej niż kilkanaście stron na raz. Owe kilkanaście stron to maksimum czasu, w jakim udawało mi się pozostać skupionym na fabule i rozumieć sytuacje w niej zawarte.

Ale zacznijmy od początku, Plaga to pierwszy tom cyklu z uniwersum Ucznia nekromanty. Cały cykl określiłabym jako dość skomplikowany, ponieważ mimo tego, że rozpoczęłam od pierwszego tomu, to brakowało mi wielu wiadomości i informacji, jakie powinnam odnaleźć w prequelu do tomu I "Sekrety" i prequelu do tomu II "Mavec", w całym cyklu pojawiły się także "Opowiadania", w których również znajdują się elementy, do których są nawiązania w "Pladze". Teoretycznie żadne z nich nie są niezbędne do zrozumienia fabuły "Plagi", jednak czułam ogromny niedosyt, mogąc jedynie domyślać się, co autorka miała na myśli, opisując niektóre sytuacje. Szczególnie bardzo ciekawi mnie prequel do tomu II "Mavec", bo jest to naprawdę ciekawa postać, którą zdążyłam bardzo polubić w toku książki.

Ogółem to określiłabym taki podział, jako problematyczny dla czytelnika, jednak rozumiem, że wynika to z tego, że książka sama w sobie jest już bardzo obszerna i połączenie wszystkich historii w jeden tom graniczy z cudem. Z pomocą czytelnikowi przychodzą odnośniki, które w odpowiednich momentach informują nas, w których z dodatkowych tytułów oraz materiałów dodatkowych znajdziemy więcej informacji na temat danej postaci lub sytuacji. Niektóre z nich (materiały dodatkowe) są również dostępne do pobrania za darmo na stronie autorki.

Na początku wspomniałam o tym, że ciężko było mi się skupić na fabule książki i nadążać za wydarzeniami w niej zawartymi, a wynika to z tego, że jest ona niesamowicie mocno rozbudowana i bogata, co zapewne dla wielbicieli tego typu rozwiązań, będzie dużym plusem. Mnie jednak trochę przytłoczyło i wywołało pewne poczucie zagubienia.

Ogółem spotkamy się tutaj z niezwykłym uniwersum, w którym rodzą się niezwykle potężni magowie, a świat przepełniony jest magią, która wciąż dokonuje w nim nowych zmian. Zmianę również zwiastują narodziny chłopca-nekromanty imieniem Norgal, który posiada większą moc, niż można by przypuszczać. Nie jest to jednak zwiastun zbawiciela świata.

Młody chłopak zostaje uczniem Mistrza Rothgara, który ujawnia przed nim tajniki nekromancji oraz wprowadza w magiczny świat. Obie te postaci są mocno toksyczne, aroganckie, samolubne, momentami wręcz agresywne i wzbudzające niepokój. Zarówno oni jak i ogrom postaci drugoplanowych nie dają się polubić i mają określoną rolę do odegrania w całej historii.

Książka jest pełna drastycznych, krwawych scen, morderstw, walk i brutalności. Jest mrocznie, a E. Raj świetnie radzi sobie z pobudzaniem wyobraźni czytelnika i dostarczaniem emocji. Świat również przedstawiony jest w bardzo przystępny dla czytelnika sposób, nie mamy do czynienia z długimi, nużącymi opisami, wszystko jest idealnie wyważone.

Ogółem określiłabym całą historię jako dobrą, jednak dla mnie okazała się ona zbyt obszerna i momentami skomplikowana, przez co męczyłam się z nią długi czas i raczej ostrożne podejdę do kolejnych tomów. Myślę, że dla fanów gatunku będzie ona idealna, dla osób, które rzadziej sięgają po fantastykę, może być na początek zbyt ciężka.

Zawsze podziwiam tych, którzy piszą fantastykę. Z wielu względów. Jednym z podstawowych jest wcześniejsze skrupulatne rozpisanie i przemyślenie fabuły, by każda część łączyła się ze sobą w jakiś – w miarę spójny – sposób. Do tego obowiązkiem staje się stworzenie, wykreowanie wielu bohaterów, bo fantastyka, jako gatunek literacki, wymusza taki obrót pisania. Dodam - barwnych bohaterów, którzy nie dość, że coś zasadniczego wniosą w treść książki, to jednocześnie porwą czytelników. A po trzecie, co znamienite – wyobraźnia autora i nieograniczona niczym fantazja, które są kluczowe w tego typu powieściach. Dlatego te wszystkie części „składowe” muszą ze sobą współgrać, by złożyć się na dobrą, książkową całość. Trudne? Tak. Ale to wszystko dostajemy podczas lektury „Uczta Nekromanty. Plagi” i pierwszego tomu serii.

Zwiastunem Zmiany nazwany zostaje moment narodzin wyjątkowego chłopca o imieniu Norgal. Chłopca-Nekromanty, który posiada więcej zdolności, aniżeli można przypuszczać. Nawet jego Mistrz Rothgar, który uczy go "fachu", nie ma tego świadomości. Aż pewnego razu krnąbrny  uczeń znajduje na barce pogrzebowej ciało niezwykle pięknej kobiety.

Ta powieść ciągle zdobywa sobie czytelników. Obecnie doczekała się drugiego wydania w nowym wydawnictwie HM i w nowej szacie graficznej, co ma skłonić do sięgnięcia po nią. Co ważne, przyciąga uwagę każdego. Moją też. Lecz, jak zauważyłam, niewiele osób ocenia ją w formie dłuższych opinii. Próżno szukać wyczerpujących recenzji po jej lekturze. Nie chciałabym tym samym wydłużać mojej zdradzając szczegółowo o fabule. Niech zostanie tajemnicą, tajemnicą, którą zechcecie poznać.

„Uczeń Nekromanty” to powieść na styku literackiego fantasy, science fiction i horroru. Powieści, która fascynuje swoim klimatem, złożonością fabuły, wymową, jak i autentycznie mroczną naturą. W końcu – co muszę nadmienić – powstawała przez osiem długich lat. Monument wymaga czasu, ale... W nasze ręce trafia powieść dopracowana w każdym szczególe z rozbudowanym na wiele pobocznych wątków tekstem. Jet to bowiem obszerna opowieść o ludziach - nekromantach, cenie, którą muszą ponieść za swoje niezwykłe umiejętności oraz o świecie, w którym dominują zło, przemoc i podłość. I choć próżno szukać tu piękna, to jednak historia ma w sobie coś niezwykłego i wyjątkowego. Tą wyjątkowość zauważam choćby w fakcie, że wszystkie strony wypełnione są akcją, intrygami, emocjami oraz przemocą wobec niewinnych, gwałtami oraz zabijaniem. Do tego wszystko jest tu ze sobą w pewien literacki sposób połączone, sensowne. Jest mroczny i ciekawie zarysowany klimatu. Są dobrze nakreśleni bohaterowie, jak choćby Norgal, czy Rothgar, którzy – mimo to – nie zachęcają do identyfikacji, czy personalizacji. Tu bowiem próżno szukać niewinnych i prawych, nie ma nikogo z kim można by się utożsamić, co nie zmienia faktu, że powieść trzymasz w dłoniach do końca. Wykreowany tu świat rodem z baśni fantasy oraz realistycznej opowieści historycznej gdzie mamy chorą religię, politykę i magię oraz rozmaite nacje, jak choćby elfy, krasnale, orki, czy ludzi, to wszystko magnetyzuje. Tym samym szybko nadmienię, że ta książka nie jest dla każdego. Jest pełna brutalności i braku poszanowania dla drugiego. Jest odrażająca w niektórych momentach, wielu odrzuci ją z niesmakiem i oburzeniem. Jednak przy wiernym i wytrwałym odbiorcy znajdzie swoje uznanie. Tego jestem pewna. 

Ów mrok powieściowy mnie, jako mola książkowego, bardzo pochłonął. Weszłam w inny klimat, zły – niemniej jednak pociągający. A do tego ciekawość ciągle była i jest, bo w końcu drugi tom czeka. Ale sięgnę po niego wówczas, gdy emocje zaserwowane przez „Plagę” nieco osłabną.  

       Świat w książce E. Raj „Uczeń nekromanty. Plaga” to nie jest pastelowe fantasy, pełne dobrych wróżek i poczciwych krasnoludków. To zło wcielone, mrok i niebezpieczna magia, niszcząca i wieszcząca klęskę. Tutaj tak naprawdę nikt nie może wygrać.

       Syllon, planeta, na której rozgrywa się akcja, również nie ma w sobie nic miłego, co mogłoby do niej przyciągać. Surowa, brzydka, brudna, wręcz miejscami odrażająca. Jej mieszkańcy też nie są lepsi. Uwierzcie mi, uciekalibyście stamtąd jak najdalej, nie oglądając się za siebie.

       Norgal, zaintrygowany magią i wszystkim, co się z nią wiąże ośmiolatek, zostaje uczniem mistrza Rothgara – specjalizującego się w nekromancji, czyli panowaniu nad umarłymi, posługiwaniu się nimi, gdyż są mu oni powolni. Norgal nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wielkie moce w nim drzemią, gdy rozpoczyna naukę pod okiem Rothgara i jego siostry w Akademii.

       Siły chłopca rosną, zaś my coraz lepiej poznajemy jego nauczyciela i coraz mniej się nam on podoba. Na jaw wychodzą sekrety, które zaskakują wszystkich. Oprócz bohaterów pierwszoplanowych występuje tutaj całe mnóstwo postaci. Jest ich tak wiele, jak i wątków oraz tajemnic, co nie pozwala na odłożenie książki , choć to doprawdy opasłe tomisko, za to każe nam czytać z uwagą i skupieniem, by się nie pogubić w tej splątanej zgrabnie historii.

        Dużo tutaj złowieszczej atmosfery, oczekiwania czegoś strasznego, co musi nadejść. Dużo też krwi i brutalności, która jednak idealnie pasuje do planety i jej mieszkańców, do tego wykreowanego źródła zła. Znakomicie oddano owo fatalistyczne oczekiwanie otulające wszystko wokół, w szczegółach opisu rzeczywistości, w charakterystyce bohaterów, zarówno ich fizyczności, jak i charakteru. Wkraczając tam za autorem nie czujemy się komfortowo, choć z drugiej strony, musimy tu tkwić, bo koniecznie chcemy dowiedzieć się, co wydarzy się dalej.

       Główne postaci stają przed trudnym zadaniem. Pomoże im jednak odwaga i niesamowita przebiegłość oraz oczywiście znajomość silnej magii. Są mądrzy, potrafią przewidywać i analizować sytuację, ale czy to wystarczy? Czasem ratuje ich po prostu poczucie humoru.

       Fabuła jest bardzo, ale to bardzo rozbudowana. Przydaje się więc rozrysowana mapka, a także rejestr postaci i używanych, nie zawsze zrozumiałych terminów, by się nie pogubić. A jednak jakoś wszystko tu gra i pasuje, jest spójne i zrozumiałe. W tak rozbuchanej historii to nieczęste.

       Na uwagę zasługują też dialogi, także te wewnętrzne, z głosem mieszkającym gdzieś w głębi jaźni Norgala. Tempo akcji, klimat, który może przerazić i odstręczać, wyraziści bohaterowie, nieskończona wyobraźnia autora – to wszystko przemawia na korzyść „Ucznia nekromanty”, do przeczytania którego wszystkich zachęcam.