Psia Chata | Autor: Ewa Letachowicz

Uwielbiam książki pisane z miłością. Jestem również ogromną fanką książek pisanych przez mamy. Jest nich tyle ciepła, magii i tej najwspanialszej na świecie matczynej miłości. Moje słowa idealnie opisują teraz wrażenia po przeczytaniu książki autorstwa Ewy Letachowicz. “Psia chata” mnie oczarowała w 100% i urzekła tak, jak żadna książka dla dzieci w ostatnim czasie. Nie muszę dodawać chyba, że jestem oczarowana tą publikacją nawet mimo tego, że jestem już całkiem dorosła, a do tego mam dziecko? Być może na mój odbiór wpływa też fakt, że pracuję z małymi dziećmi, a w codziennym świecie tak mało jest magii... W książce Ewy Letachowicz jest jej naprawdę dużo. Tutaj zwierzęta mówią ludzkim głosem, a do tego opowiadają naprawdę bardzo ciekawe i pouczające historie! Jeśli do tego ma się w domu nie tylko psa, ale i szczury, to mogę sobie wyobrazić, jak nieraz komentują między sobą różne wydarzenia domowe lub po prostu ze sobą rozmawiają.

“Psia chata” to opowieść o zwierzętach, które czują się prawdziwymi członkami rodziny (tutaj rodzina określana jest mianem Stada). To rozmowy o życiu, opowieści o przyjaźni, wspieraniu się, miłości. Historie opowiadane są z perspektywy zwierząt i stanowią ich życiowe historie, ale nie tylko. Autorka wspaniale przeplata też w treści bajki, które niegdyś zapewne sama opowiadała swoim synom. Warto podkreślić, że książka jest dedykowana właśnie dzieciom autorki, gdy te były małe. Czy może być coś piękniejszego, niż książka powstała z bajek opowiadanych własnym pociechom? Jestem przekonana, że książka Ewy Letachowicz jest jednym z najpiękniejszych pomników miłości, które postawić może matka dzieciom. A jeśli do tego urzeka już od pierwszych zdań, to wielka przyjemność móc ją przeczytać i postawić wśród bogatej kolekcji własnej biblioteczki. Dodatkowo ogromnym atutem książki są przepiękne, kolorowe ilustracje, które przedstawiają zwierzęta w różnych sytuacjach. A przygód opisanych w książce jest naprawdę dużo i warto poznać je bliżej. Kto by nie chciał posłuchać opowieści z pieskiego świata, nauczyć się rozumieć dźwięki wydawane przez koty lub uczestniczyć w przygodach Psiego Biura Detektywistycznego? Do tego nie każdy też wie, co wydarzyło się podczas wizyty rodzinki Sumów wizytujących w tataraku i trzcinach oraz nie każdy orientuje się, czym w istocie jest Kraina Spełnionych Psich Marzeń.

Książkę Ewy Letachowicz pt. “Psia Chata” oceniam najwyżej, jak mogę - na 6. Gdybym mogła, dałabym jej ocenę jeszcze wyższą, bo naprawdę na to zasługuje. Tak ciepłej, pełnej magii, zachwycającej i przepełnionej miłością książki dla dzieci nie czytałam naprawdę dawno. To wspaniała opowieść o zwierzętach i ludziach, o przyjaźni, wzajemnym wspieraniu się, budowaniu rodzinnego ciepła i przygodach, które mogą przytrafić się tylko naszym czworonożnym przyjaciołom. Książka jest także zbiorem przepięknych bajek, które można czytać naszym najmłodszym pociechom nie tylko do snu, ale o każdej porze dnia. Zakup tej książki będzie wspaniałym prezentem dla wszystkich uwielbiających poznawać nowe historie dzieci. Będzie też doskonałym pretekstem do tego, by spędzić czas z dzieckiem i budować rodzinną wspólnotę nieporównywalną z niczym innym. Z całego serca polecam książkę Ewy Letachowicz wszystkim tym osobom, w których wciąż jest dziecko. Dajcie się urzec wspaniałym historiom i przekonajcie się jak niewiele potrzeba, by spędzić czas podczas tej wyjątkowo przyjemnej lektury. Wyłączcie się ze świata pełnego trosk i zamieszania – poddajcie się najpiękniejszemu rodzajowi magii: magii miłości. 

       Bohaterem książeczki dla dzieci „Psia chata” Ewy Letachowicz jest dom przyjazny zwierzętom, a właściwie jego cudowni mieszkańcy. To trzy psy. Gucio po przejściach – „stary jak zaschnięta szynka, której nie da się już pogryźć”. Paco, rozbrykany młodziak, „łatwobrudzący i trzeba go często prać” i nasz narrator Lunek, rezolutna mieszanka owczarka niemieckiego z nie wiadomo czym. A także 5 (słownie: pięć) kotów i rybki. Razem z Panem i Panią tworzą zgraną, kochającą się rodzinkę.

       Wiadomo, kiedy w domu są zwierzaki, nie brak przygód, kłopotów, bałaganu, ale jest też całe mnóstwo miłości, miziania i przytulania. Nie sposób się nudzić. Zwykle ktoś wpada na jakiś zwariowany pomysł, a reszta rzuca się go realizować. Nieważne co, nieważne, czy się uda, byle razem, w zgodnej komitywie.

       Szczeniaczek Paco zazdrości barw motylom i ważkom, płatkom kwiatów i srebrzystym karpiom. Smuci się, że „wszystko jest takie piękne, kolorowe, tylko ja biały, jakby zabrakło już kredek. Biały jak czysta kartka bez obrazka…”. Czas to zmienić. Jak się skończy ta przygoda? Czy pszczoły nie pomylą Paca z kwiatkiem? Oby nie.

       Gucio, pies – senior, sprawuje pieczę nad zwierzęcą rodzinką, w miarę potrzeby udziela porad, które niejednego ratują z opresji. Swoje w życiu przeszedł, jak większość tej gromadki, dobrze znającej schroniskowe życie. Wiele z tego jakimś cudem zapomniał, zresztą najchętniej zapomniałby wszystko, co wiąże się z przeszłością. Teraz wie, że ciepły przyjazny dom to coś, o co trzeba nieustannie dbać i cenić.

       Co to jest właściwie „pieskie życie”, czy to kąpiel w błotku i dobra kość, czy może wegetariańskie warzywka? Czy w podróż da się zapakować ogród? No bo jak tu obejść się bez ogrodu! Nie da się ani jednego dnia! Czy niebo to rozdarta poduszka, z której wylatuje pierze? Śnieg sprawia, że wszystkie drzewa w lesie wydają się takie same. Ale od czego jest Leśne Biuro Śledcze. Pomoże rozwiązać zagadkę zagubionego domku wiewiórki Basi i zapewne jeszcze wiele innych.

       „Psia chata” to przeplatanka przygód puszystych pupili i opowiadanych przez nie do snu bajeczek z trzciny i tataraku, z których bije ciepło, a i morał też się znajdzie. A to o misiach, którym przyjaciele pomogli znaleźć drogę w ciemnym lesie, a to o wesołej rodzince Boberków. Gdyby nie pomysłowość przyjaciół, samolubni goście zadomowiliby się u nich na dobre. Widzimy, jak ważna jest w życiu obecność przyjaciół, jak wiele możemy sobie nawzajem ofiarować. Pomoc, wsparcie, trwanie przy sobie na dobre i złe. Poznajemy też ból po odejściu bliskiej osoby, co przydarza się wielu z nas i nic na to nie można poradzić. Zwierzaki po odejściu we śnie starego Gucia zastanawiają się, jak jest w zwierzęcym raju. I dochodzą do wniosku, że jeśli nie ma tam miejsca dla Pani i Pana, to nie jest to jednak najlepsze miejsce.

       Ciepłym opowieściom towarzyszą trochę disneyowskie ilustracje, utrzymane w stosowanej, pastelowej kolorystyce. Doskonale współgrają one z treścią zamieszczonych historyjek, subtelnych, opowiadających o uczuciach i przygodach sierściuchowatych przyjaciół. Historyjki są proste i czytelne, może trochę szkoda, że z tak bardzo widocznym morałem, gdyż dzieci są na tyle inteligentne, że z niewielką pomocą rodziców z pewnością potrafiłyby wyciągnąć własne wnioski. Dałoby im to większą satysfakcję. Ton opowieści jest zbyt układny, nauczycielski, przydałoby się więcej luzu. Jednak są to niewielkie mankamenty, z którymi zresztą nie wszyscy muszą się zgodzić. Książeczka jest bardzo ładnie wydana i opowiada o sprawach dla dzieci, i nie tylko, pierwszorzędnych.

       Mówimy, że nie wiemy, co to jest szczęście, chcielibyśmy, żeby spełniły się nasze najskrytsze marzenia. Może pora rozejrzeć się wokół siebie, a to, o czym marzymy znajdziemy tuż obok, na wyciągnięcie ręki. Trzeba tylko wyostrzyć wzrok i otworzyć serce.