Pamiętam Cię Jutro | Autor: Janusz Muzyczyszyn

„Pamiętam cię jutro” Janusza Muzyczyszyna to tomik poezji liczący sobie pięćdziesiąt trzy wiersze. Są to wiersze wolne, poruszające tematykę relacji damsko – męskich, w szczególności więzi o charakterze romantycznym. Tomik wzbogacony jest o komentarz odautorski oraz grafiki, które dopełniają treść wierszy. Niektóre utwory opatrzone są cytatami z utworów innych poetów i poetek.

Muszę przyznać, że poezja Janusza Muzyczyczyna mi się spodobała. Zanim zaczęłam lekturę bałam się rozczarowania, ponieważ wydawałoby się, że w poezji na temat miłości zostało powiedziane już wszystko i nic nowego nie będzie w stanie nas zaskoczyć i usatysfakcjonować. Mimo to, wiersze Janusza Muzyczyszyna odebrałam w pozytywny sposób. Mają w sobie to „coś”, tę szczególną atmosferę i odmienny nastrój, coś na kształt unikalnego stylu poety. Posiłkując się angielskim, można powiedzieć, że te wiersze mają swój specjalny vibe. Myślę więc, że ta poezja broni się swoją tożsamością oraz tym, że jest autentyczna w swojej stylistyce.

Wiersze Janusza Muzyczyszyna są moim zdaniem również jasne i przejrzyste w obrazowaniu. Innymi słowy, po prostu wiemy o czym mówi podmiot liryczny. Treść wiersza nie jest zawoalowana na tysiące sposobów i nie próbuje być na siłę metaforyczna i nieodgadniona. Ktoś mógłby powiedzieć, że poezja właśnie nie powinna być taka „wprost”, jednak w tym wypadku musiałabym się nie zgodzić. Prostota wierszy Janusza Muzyczyszyna sprawdza się w ten sposób, że odbiorca bez problemu może stworzyć w swojej wyobraźni obrazy poetyckie. Tematyka wierszy nie jest już dla niego żadną zagadką – wiemy, że mówią o miłości. Skoro problematyka nie jest w tym wypadku chwytem poetyckim, to musi nim być styl wiersza. I tu pojawia się to prostolinijne, ale piękne i subtelne obrazowanie, które odbiorca może tworzyć we własnej głowie dzięki temu, że wiersze są właśnie tak jasne i przejrzyste. Może się to wszystko wydawać mętne, ponieważ trudno przelać to wrażenie przez klawiaturę, ale jeśli sięgnięcie po poezję Janusza Muzyczyszyna, to myślę, że będziecie wiedzieli co miałam na myśli.

„Pamiętam cię jutro” oferuje również szereg toposów, które są znane w literaturze już od dawna, ale wciąż potrzebują odświeżania w kolejnych utworach. Poezja Janusza Muzyczyszyna szczególny nacisk kładzie na przemijanie. W wierszach wielokrotnie pojawia się zegar, który nieubłaganie odlicza czas. Wskazówki biegną i zwiastują: rychłe rozstanie kochanków, odejście bliskiej osoby, zbliżające się spotkanie lub rozstanie. Mam wrażenie, że czas i jego upływ są ciągle obecne w tych wierszach. Nie zawsze jest to wyrażone wprost, ale mam takie poczucie, że wisi on nad czytelnikiem jak cień, który był, jest i będzie obecny. Myślę, że jest to element, który równoważy nastrój tej poezji. Bez jakiegokolwiek zagrożenia, czy niepokoju, wiersze o miłości z łatwością stawałyby się cukierkowymi rymowankami.

Wiersze z tomiku „Pamiętam cię jutro” najczęściej przedstawiają perspektywę mężczyzny, chociaż nie zabraknie również punktu widzenia kobiety. Cieszę się, że została zachowana sprawiedliwość w tej kwestii i że o miłości damsko – męskiej nie mówimy tylko za pomocą spojrzenia jednej ze stron.

Warto wspomnieć również o ilustracjach, które świetnie dopełniają wiersze. Moim zdaniem grafiki są naprawdę estetyczne i doskonale oddają ducha poezji Janusza Muzyczyszyna. Tomik wydany w ten sposób przyjemnie jest wziąć do rąk. Widać, że zbiór wierszy został stworzony i wydany z największą pieczołowitością.

„Pamiętam cię jutro” mogę więc polecić. Myślę, że jest to miła w odbiorze poezja, przy której można się wyciszyć i oddać refleksji.