Nietypowy Mundurowy | Autor: Katarzyna Olkowicz

„Nietypowy mundurowy” Katarzyny Olkowicz, to książka, którą każdy pisarz z miłą chęcią połknie w całości. Z racji tego, ż moje serce w połowie jest psie, a w połowie kocie nie było opcji, żebym nie sięgnęła po tę lekturę. Nie jest to jednak zwykły przewodnik kynologiczny, chociaż o różnych aspektach psiej natury Autorka w niej opowiada. Jest to spojrzenie na służbę jaką wiele, specjalnie do tego wyszkolonych psów pełni, z czego pewnie wiele osób nie zdaje sobie nawet sprawy. Nie chodzi tu bynajmniej o psy pasterskie, stróżujące czy wykorzystywane do polowań, ale o psich funkcjonariuszy, na których pracy można byłoby oprzeć nie jeden odcinek „Psiego patrolu”.

Książka podzielona jest na kilka części, z których każda odnosi się od innego wykorzystania psa w służbach mundurowych. Każdej ze służb poświęcony został osobny rozdział, w którym Autorka nie tylko opisuje, w oparciu o wywiady z przewodnikami konkretnych psów historię ich znajomości oraz wspólnej pracy, ale również przedstawia konkretne sylwetki psów. A tu jak w życiu – są jednostki bardziej przebojowe, niezwykle wrażliwe, zadziorne i melancholijne z natury, mające jednak jedną wspólną cechę – perfekcyjny węch wykorzystywany w przeprowadzonym na najwyższym poziomie zakresie szkolenia, które sprawia, że z potulnych misiaczków zamieniają się w psich śledczych, żołnierzy gotowych do walki, czy ratowników niosących niezłomną pomoc.

Niezależnie od tego z jaką formacją mundurową będziemy mieć do czynienia, okazuje się, że psy odgrywają w niej własną, doniosłą rolę, a ich praca jest wręcz nieoceniona. I tak ,o ile o wykorzystaniu psów w prewencji czy w kryminalnych, za sprawą chociażby licznych seriali telewizyjnych, nie budzi wątpliwości o tyle ciekawostką może być ich wykorzystanie do tropienia osób zaginionych (tzw. mantrailing) czy odnajdywania zwłok ludzkich np. w wodzie. Podobnie ciekawostką może być szkolenie specjalnych psów bojowych wykorzystywanych chociażby dla tropienia ładunków wybuchowych, czy umiejętność odnajdywania osób zaginionych pod gruzami zawalisk spowodowanych trzęsieniami ziemi, czy zatopionych w śnieżnej lawinie. Nie mówiąc już  tym, że wyszkolone psy wykorzystywane są praktycznie przez wszystkie służby do tropienia wszelkiego rodzaju środków odurzających.

Psi nos, nieporównywalnie bardziej czuły na zapach niż organ ludzki, przy odpowiednim wyszkoleniu może zatem stać się niezastąpionym narzędziem w wykrywaniu przestępczości, jej przeciwdziałaniu,  czy niesieniu pomocy. Co istotne, sam pies to jedynie połowa sukcesu. Równie istotny jest jego przewodnik. Współpracując w duecie, jak pokazują historie opisane na kartach książki, mogą zdziałać cuda.

Co ciekawe, nie każdy pies nadaje się do szkolenia, podobnie jak nie każda rasa wykazuje predyspozycje do ciężkiej, mundurowej pracy. Królują oczywiście owczarki niemieckie, a miejsca nie ustępują im również owczarki belgijskie, labradory czy jack russell terriery.

Praca psów do zadań specjalnych mnie zafascynowała i z ogromną przyjemnością oddałam się lekturze tej książki, tym bardziej że jest ona napisana w bardzo przystępny sposób, co sprawia, że pochłania się niemalże każdą kolejną stronę, śledząc losy psich mundurowych. Jedyna smutna konstatacja po jej lekturze jest taka, że po wielu latach służby zwierzaki nie przechodzą w glorii i chwale na emeryturę, lecz często, jeśli nie trafią do domu swego przewodnika, świat o nich zapomina, jakby stały się bezużyteczną rzeczą. Na otarcie łez, Autorka niosąc nadzieję na spokojną starość psich funkcjonariuszy zamieściła rozdział o Zakątku Weteranów w Gierłatowie, w którym niczyje psy po służbie mogą w spokoju doczekać aż przyjdzie im się udać za Tęczowy Most. 

Jeśli jesteście zatem psiarzami, a dodatkowo interesuje Was problematyka kryminalna, musicie koniecznie po tę książkę sięgnąć. Polecam z całego serca!!!