Fake I Że Ci Nigdy Nie Odpuszczę | Autor: Mańka Smolarczyk

Czasami lubię sięgnąć po lekturę lekką, przyjemną, zabawną i mile uprzyjemniającą czas, dlatego czytam romanse i powieści obyczajowe. Co prawda, w ciągu ostatnich lat powstało wiele powieści z tego gatunku, większość z nich wydaje się bazować na utartych schematach, które nie wnoszą do fabuły nic nowego, to jednak zaintrygował mnie opis książki pod tytułem ,,Fake. I że Ci nigdy nie odpuszczę” autorstwa Mańki Smolarczyk. Przyznaję, że nazwiska autorki nie znałam, ba, nawet nazwa wydawnictwa wydawała mi się czymś nowym, więc postanowiłam nie robić sobie żadnych nadziei, ponieważ jak dotąd często czułam się rozczarowana, gdy okazały się zbyt wygórowane. W tym przypadku zaczęłam z ,,czystą kartą”, nie mając jakichkolwiek oczekiwań i jak się okazuje bardzo pozytywnie się zaskoczyłam.

Mimo, że w tej powieści aż roi się od nawiązań do schematów fabularnych znanych zarówno z beletrystyki, jak i filmów z gatunku komedii romantycznych, to książkę czyta się naprawdę przyjemnie. Autorka ma dar do prowadzenia interesującej narracji, która wciąga czytelnika na długie godziny i nie pozwala się mu oderwać od lektury. Perypetie bohaterów są co prawda nieco oklepane, gdyż wątek od nienawiści do miłości został już wielokrotnie ,,przemielony”, to jednak słowne utarczki Emmy i Alexa są tak ciekawe i ożywcze, iż nieraz zagościł na moich ustach uśmieszek zadowolenia. Najbardziej oczywiste jest nawiązanie do mojej ulubionej powieści Jane Austen, czyli do ,,Dumy i uprzedzenia”, którą fanatycznie uwielbiam i której fabularne wersje obejrzałam wielokrotnie. Emma i Alex są doskonałym przykładem uwspółcześnienia potencjału miłosnej historii Elizabeth i Darcy’ego. Co prawda brakuje im nieco do tej niemalże legendarnej pary, ale i tak postacie wykreowane przez Mańkę Smolarczyk są ciekawie ukazane.

Równie interesująco jest poprowadzony wątek braterskiej miłości Alexa i Willa, miłości, która zdolna jest przezwyciężyć wszystko, nawet wieloletnie waśnie. W ogóle cała rodzina Alexa urzekła mnie swoją prawdziwością i szczerością, mimo ukazanych problemów ,,typowych bogaczy”. Moje serce skradła przede wszystkim postać babci, kobiety o niezwykłej klasie, ale i osobowości, której mogłyby jej pozazdrościć młode dziewczyny. Jej nastawienie do życia, ale przede wszystkim rady udzielane wnukom, ale i Emmie nieraz wzbudzały we mnie wiele pozytywnych emocji.

,,Fake. I że Ci nigdy nie odpuszczę” to słodko-gorzka opowieść o miłosnym czworokącie, w której aż do ostatnich stron nie przypuszcza się, jak ostatecznie się zakończy. To książka nie tylko ukazująca rodzące się uczucie pomiędzy dwojgiem ludzi, którzy odczuwają do siebie niezbyt serdeczne uczucia, wręcz pałają do siebie nienawiścią, ale również poruszająca trudne tematy, które można znaleźć w prawdziwym życiu.

Największą zaletą tej pozycji jest lekkość sposobu, w jakim autorka opisuje postacie i wydarzenia, ale również charyzma Alexa, którego mimo szorstkości i sztywności po prostu nie można nie polubić. Z kolei Emma jest zadziorna, ale i też zabawnie fajtłapowata, że czeka się z niecierpliwością co tym razem może się jej przydarzyć. Niestety nie polubiłam Willa, który już od początku wydawał mi się typem krętacza i bawidamka, który po prostu nie przepuści żadnej kobiecie.

Podczas lektury tej książki ani razu się nie nudziłam, a po zakończeniu było mi smutno, że tak szybko musiałam się pożegnać z ulubionymi bohaterami. Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak polecić ,,Fake. I że Ci nigdy nie odpuszczę”. Zwłaszcza miłośniczki romansów obyczajowych powinny polubić tę powieść oraz niebanalnych bohaterów.