Nie Całuj Się Pod Kapliczką Tom 1 Trylogia Sercowska | Autor: Weronika Pawlak

Mimo, iż młodzieńcze lata mam już dawno za sobą, to czasami wracam do książek, które kształtowały moje dzieciństwo i pozwalały na wkroczenie w dorosłość bez brutalnego zderzenia z rzeczywistością. Moją ulubioną powieścią z tamtego okresu jest ,,Ania z Zielonego Wzgórza”, której mądrość i piękno słowa nadal cenię. Jest to dla mnie książka niesamowita, jedna na milion, najpełniej ukazująca dorastanie młodego człowieka. Muszę się przyznać, iż od momentu jej przeczytania szukałam lektury w podobnym klimacie, która poruszyłaby mnie równie mocno. Powoli zaczynałam tracić nadzieje na to, iż uda mi się ją odnaleźć, ponieważ lata lecą, a ja nadal szukałam, ale wreszcie jest! Dzięki Sztukaterowi udało mi się!

Co prawda do czytania książki Weroniki Pawlak zatytułowanej ,,Nigdy nie całuj się pod kapliczką” zabierałam się niczym pies do jeża, to już od pierwszych stron zostałam wręcz zaczarowana i przeniesiona do lat młodzieńczych. Ponownie poczułam jak mała ja, która z wypiekami na twarzy siedzi w kąciku i czyta o perypetiach ulubionej bohaterki. To, czego szukałam od wielu lat, czyli ciepło snutej opowieści, poczucie bycia we właściwym miejscu o właściwej porze oraz młodzieńczą ekscytację, znalazłam właśnie dzięki bohaterom wykreowanym przez autorkę. Co prawda początek powieści może wydawać się nieco nużący, za bardzo zwracający uwagę na opis otoczenia, to z każdą kolejną połykaną przeze mnie stroną coraz bardziej wciągałam się w świat uczniów ,,Żółtego Liceum”.

Przewodniczką po malowniczej i nieco sennej miejscowości o nazwie Sercowo jest Faustyna Świt, która podobnie jak Ania Shirley, nie lubi swoich piegów oraz koloru włosów. Na szczęście farbowanie niesfornych kosmyków udało się Faustynie lepiej niż bohaterce książki Lucy Maud Montgomery. Panienka Świst to osóbka o wrażliwej duszy, która posiada własne zdanie, które z chęcią prezentuje otoczeniu. Posiada również niecodzienne hobby – zapisuje cytaty z ulubionych książek na drzwiach szafy. Jej poukładany mały światek zmienia się wraz z powrotem do szkoły. Po wakacjach dziewczyna poznaje nowego ucznia Józka, którego od razu nie lubi. Jest to naprawdę ogromny problem, ponieważ Faustyna do tej pory była zawsze życzliwa i serdecznie nastawiona do każdego, miała wielu znajomych i przyjaciół, na których zawsze mogła polegać. Nic dziwnego, iż to, że od samego początku nie znosi Józka zaczyna spędzać jej sen z powiek. Jednakże nie tylko przekomarzania z nowym uczniem sprawią, iż ten rok szkolny będzie całkowicie różnił się od poprzedniego, bowiem na bohaterkę czekać będą intrygi oraz mroczne tajemnice rodzinne, które po latach dadzą o sobie znać i to w najmniej odpowiednim momencie.

,,Nigdy nie całuj się pod kapliczką” to pierwsza część Trylogii Sercowskiej, opowiadająca o losach uczniów ,,Żółtego Liceum”, która cieszy się ogromnym zainteresowaniem na Wattpadzie. Niech Was nie odstrasza liczba stron, ponieważ tych 700 stron czyta się w naprawdę zatrważająco szybkim tempie. Opowieść o Faustynie i jej kolegach i koleżankach napisana jest przepięknym językiem, który chwyta za serce i jest skarbnicą cytatów wartych zapisania i zapamiętania. To również narracja przesiąknięta wiarą i miłością ukazaną z perspektywy osoby dobrej, wrażliwej i dojrzałej emocjonalnie. Wszelkie odwołania do Biblii i literatury są bardzo przemyślane i nienachlane czy indoktrynujące, stanowią one doskonałe uzupełnienie wydarzeń dotyczących młodych bohaterów. W tej książce naprawdę każdy znajdzie coś dla siebie bez względu na wiek, czy przekonania.

Powieść Weroniki Pawlak to prawdziwa perełka wśród wielu podobnych do siebie powieści przeznaczonych dla młodzieży, to powieść przepełniona optymizmem, wartościowa, ale i niezwykle interesująca, bo poruszająca problemy współczesnych nastolatków. Mimo, że sama mam ten okres już dawno za sobą, to naprawdę doskonale spędziłam czas podczas czytania tej książki. Polecam ją naprawdę każdemu, zarówno młodemu czytelnikowi, jak i tym nieco starszym, aby mogli nieco przypomnieć sobie jak wyglądały ich młodzieńcze troski.