Pan Lodowego Ogrodu Księga 2 | Autor: Jarosław Grzędowicz

Osoba, która raz zdecydowała się na wkroczenie do świata stworzonego przez Jarosława Grzędowicza prawdopodobnie nie będzie w stanie o nim zapomnieć, dopóki nie pozna zakończenia historii bohaterów. Sama początkowo starałam się oszukiwać, że po jednym tomie będę w stanie zrobić sobie przerwę i nie sięgnąć po Księgę II. Okazało się to niemożliwe. Gdy tylko nadarzyła się okazja, z ogromną ciekawością sięgnęłam po kontynuację losów Vuka i Filara; kontynuację, która okazała się o wiele lepsza od poprzedniej części!

Mgła wciąż pustoszy Midgaard, podobnie jak Węże, którym przewodzi Van Dyken. Vuko zaś jest bezsilny, nie jest w stanie zrobić nic, by uratować nie tylko otaczających go ludzi, lecz również samego siebie. Na świecie istnieje jednak ktoś, kto mógłby mu pomóc… W tym samym czasie Filar wraz z Brusem próbują podążać za niejasnymi wskazówkami martwego cesarza, byłego Władcy Tygrysiego Tronu. Nie wiedzą jednak, jaką cenę przyjdzie im zapłacić za tożsamości, które przybrali. Na horyzoncie majaczy Czerwona Wieża wyznawców Podziemnej Matki; miejsce, które drastycznie wpłynie na ich los.

W książce „Pan Lodowego Ogrodu. Księga II” Jarosław Grzędowicz po raz kolejny zabiera czytelników w niezwykłą podróż do świata pełnego magii, lecz także i mroku. Historia ta z każdą kolejną stroną nabiera coraz to brutalniejszego charakteru. Wraz ze wzrostem świadomości bohaterów co do sytuacji, w jakiej się znaleźli, czytelnik może zauważyć nowe szczegóły, pomagające mu zrozumieć mechanizm działania świata wykreowanego przez autora. To nie baśniowa rzeczywistość, gdzie smoki czy różne niezwykłe istoty istnieją naturalnie, lecz świat, w którym dochodzi do eksperymentów na dorosłych mężczyznach, dzieciach czy kobietach w ciąży. W rzeczywistości tej magia istnieje, chociażby w postaci Pieśni Bogów, lecz w większości przypadków wykorzystywana jest w całkowitej sprzeczności z zasadami moralnymi. Nie można jednak powiedzieć, że Grzędowiczowskie uniwersum odrzuca czytelników. Jest ono pełne mroku, często dość obrzydliwe, jednak również można je nazwać fascynującym. Autor stworzył intrygującą wizję świata, który zachwyca czytelników, nawet pomimo swojej brzydoty i zepsucia.

Innym elementem świata przedstawionego są bohaterowie, którzy są idealnie osadzeni w uniwersum. Podczas lektury czytelnik jest wchłaniany w niezwykłą rzeczywistość „Pana Lodowego Ogrodu”. Czuje, że każdy szczegół książki idealnie pasuje do innych szczegółów, co w przypadku tak obszernych utworów często się nie zdarza. Jeśli chodzi zaś o bohaterów, w tomie tym po raz kolejny prym wiodą Vuko i Filar, z tym że o ile w przypadku poprzedniej części historia Odwróconego Żurawia była o wiele bardziej wciągająca, tak Księga II oferuje czytelnikom dwóch niezwykłych bohaterów, z których ciężko jest wybrać ciekawszego. Filar dojrzewa, nabiera powagi i ogłady. Staje się dowódcą, jakiego potrzebują jego towarzysze podróży. Vuko za to rozkwita. W Księdze I był zagubionym ziemianinem, który nie potrafił normalnie funkcjonować w nowej, nieznanej rzeczywistości. Doświadczenia jednak dużo go nauczyły. Mężczyzna podejmuję próbę walki o to, w co wierzy, mimo że nikt nie wierzy w powodzenie wymyślonej przez niego misji.

Drugi tom cyklu „Pan Lodowego Ogrodu” to kolejne elementy dodane do układanki, którą czytelnik zaczął układać podczas lektury Księgi I. Choć Grzędowicz jeszcze nie odkrył wszystkich kart, w umysłach odbiorcy może powoli układać się obraz tego, co autor planuje zrobić. Jest to jednak wizja na tyle krucha, że może zostać zburzona jednym, niespodziewanie wypowiedzianym przez bohaterów zdaniem. Jeśli chcecie przeczytać coś niebanalnego, co was wciągnie i zaintryguje; opowieść pełną akcji i brutalnych scen, ale także pełną magii, koniecznie sięgnijcie po „Pana Lodowego Ogrodu. Księgę II”.