Modopolis | Autor: Dana Thomas

Książka Dana Thomasw Modopolis. Dlaczego to, co nosimy, ma znaczenie?  jest ogromnym źródłem wiedzy o powstawaniu dużych firm modowych, w jaki sposób  przemysł odzieżowy wpływa na zanieczyszczanie środowiska. A z drugiej strony książka o poszukiwaniu własnego stylu i jakie on ma znaczenie na nasze życie.

Tytuł jest pytaniem, na które amerykańska reporterka stara się udzielić obszernej odpowiedzi Dlaczego to, co nosimy, ma znaczenie? Książka, która ukazała się nakładam wydawniczym Wydawnictwa Literackiego jest w swej treści złożona i niejednoznaczna, składa się z nakładających się na siebie warstw niczym ubrania w naszej garderobie. Na pewno czytelnik dużej zatrzyma się na okładce książki. W centralnej części dominuje góra ubrań niczym sterta śmieci, a przed nią kobieta, wręcz mamy wrażenie, że bogini, pozbawiona powłóczystej pięknej szaty sięga albo odrzuca kolorowe materiały. Każdego dnia większość z nas staje przed szafą i zastanawia się :„co mam na siebie włożyć?

Zapowiedzią tematyki jest motto zaczerpnięte z komedii „Wiele hałasu o nic” Williama Szekspira: „Lecz czy nie postrzegasz, co za masakra jest ta moda?” Natomiast klamrą kompozycyjną jest to w jaki sposób ubrana jest autorka. Na początku ma na sobie czarną sukienkę z białym kołnierzykiem uszytą w Bangladeszu. Pod koniec książki informuje, że nie jest już w ubraniach “made in China”, a w wypożyczonym kostiumie z paryskiej wypożyczalni ubrań. Zachodzi w niej przemiana nie tylko wizualna, zewnętrzna, ale i przemiana mentalna, zmienił się sposób postrzegania mody i podejście do niej.

Świadomość kupowania odzieży wzrasta. Amerykańska dziennikarka Dana Thomas demaskuje cenę szybkiej mody, której coraz częściej ulegamy, pokazując estetyczne, ekonomiczne, społeczne i ekologiczne tego konsekwencje. Książka informuje nas dokładnie o produkcji ubrań, o zatrudnionych osoba, i ich niskich zarobkach, Na kartach książki Modopolis odnajdujemy nawiązania do XVIII-wiecznego Bawełnopolis w Manchesterze, które było pierwszym wielkim ośrodkiem wytwórczym, a kierujący nim potentaci traktowali pracowników fabryki jak niewolników. Autorka z szczegółowością badacza dociera do źródła i stara się pokazać inne spojrzenie na modę. Pokazuje, co dzieje się z wyrzuconymi ubraniami. Jaki negatywny wpływ na środowisko ma produkcja odzieży ze sztucznych materiałów (poliester, nylon), jaka jest szkodliwość zawartych w odzieży barwników (na przykład w dżinsie). Autorka nie tylko krytykuje, ale i poszukuje rozwiązań, by kupować świadomie lub zamiast kupować wypożyczać ubrania, inaczej prać, przerabiać, by nie popaść w konsumpcyjne nabywanie kosztem środowiska naturalnego.

Z drugiej strony jest to książka o tym jak znaleźć swój styl, i jak ważną odkrywa w kreowaniu naszej osobowości. To, co nosimy na sobie jest często sygnałem do wyrażenia naszej osobowości, co obrazuje piękny cytat:

 „Strój to nasze pierwsze najbardziej podstawowe narzędzie komunikacji. Odzwierciedla naszą pozycje społeczną i ekonomiczną, zawód, ambicje, samoocenę. Może dodawać pewności siebie, obdarzyć zmysłowości. Może wyrazić nasz szacunek lub lekceważenie dla konwenansu”

Jednocześnie autorka jest świadoma potrzeby piękna i luksusu, którego chciałaby doświadaczyć każda z kobiet. Jak sprawić, by kobiety mogły pozwolić sobie na luksus? Jednocześnie jak pogodzić to, co nosimy, na co nas stać, z tym, co chciałaby każda z kobiet nosić, o czym marzy? Są to współczesne i przemyślane pytania. Zdaniem autorski to francuski oponowały sztukę eleganckiego ubierania się, potrafią zrobić to przy ograniczonej garderobie zmieniając ją za pomocą apaszki, biżuterii, butów. Czy my Polki jesteśmy na to gotowe?

Czytając tę książkę miałam inne wyobrażenie i oczekiwania, nie myślałam, że będzie tyle informacji. Książka na pewno pozostawia trwały ślad, sprawia, że po lekturze warto zająć się porządkowaniem swojej szafy. A to jest pierwszy krok do świadomego dokonywania zakupów, a następnie stworzenia własnego i niepowtarzalnego stylu, czego życzę każdej kobiecie. Polecam książkę: „Mam nadzieję, że zaczniemy widzieć w naszych ubraniach nie coś, co po porostu na siebie narzucamy, lecz to, czym są w istocie: całym ekosystemem”.