Egzorcysta Tom 1 Przeklęty Metal | Autor: Paweł Kornew

Od dłuższego czasu szukałem dobrej powieści fantasy, która będzie miała interesującą, lekką historię i dostarczy mi sporą dawkę rozrywki. Czy Przeklęty Metal autorstwa Pawła Kornewa spełnił się w tej roli? Bez wątpienia!   '

 Uważam, że jest to powieść warta polecenia każdemu, kto poszukuje czegoś przyjemnego, osadzonego w tym gatunku. Zawiera dosłownie wszystko, czego moglibyśmy oczekiwać od tego typu dzieła. Mamy porywającą akcję, spiski, emocjonujące walki i interesujące uniwersum.

 Historia rozgrywa się w świecie, w którym opętania są na porządku dziennym. Do walki z różnego rodzaju demonami stają egzorcyści oraz egzekutorzy. Oba bractwa różnią się między sobą podejściem do tematu walki z, jak to jest określane w powieści, ohydą. Nie brakuje również osób, które wykorzystują nadprzyrodzone moce do własnych celów. Bardzo spodobał mi się sposób w jaki przedstawione zostało podejście egzorcystów do tematu opętań. Traktują oni bowiem sprawę jako przedmiot swoich naukowych badań. Tworzą hipotezy na jej temat, publikują je i sprawdzają.

Mówiąc o tej powieści, należy zwrócić szczególną uwagę na jej konstrukcję. Historia jest opowiedziana z perspektywy wielu postaci. Łączy w sobie potyczki między różnej maści przestępcami i działaniami lokalnego półświatka z intrygami zachodzącymi wśród możnych. Co więcej, obie sfery oddziałują na siebie nawzajem. Taka koncepcja na budowę działa ma swoje zalety i wady. Z jednej strony każdy znajdzie coś dla siebie, z drugiej momentami można stracić orientację kto jest kim.

 Niektóre postaci pojawiają się wielokrotnie, inne opowiadają nam swoją historię, by przypadkowo okryć właściwości pewnego przedmiotu, a jeszcze inne, by pozwolić nam na zrozumienie dyskusji toczącej się kilka rozdziałów dalej. Tych perspektyw jest na tyle dużo, że czytelnik może się wśród nich pogubić. Z tego względu, o ile dzieło ma stosunkowo niski poziom wejścia, mniej więcej w połowie sytuacja robi się zagmatwana, co może niektórym wydać się męczące. Całe szczęście wystarczy cierpliwie brnąć dalej, by w pewnym momencie wszystkie fragmenty układanki wpadły na swoje miejsca i stworzyły spójny obrazek.

Jak już wspomniałem, mamy zderzenie dwóch światów - z jednej strony narracja tocząca się wśród rzezimieszków zapewniając nam sporo humoru, scen walki oraz wartką akcję, z drugiej strony mamy fragmenty powieści przedstawiające życie dworu i ukazujące nam wielką politykę na arenie międzynarodowej. Ta druga część dla jednych będzie szczególnie interesującym smaczkiem, dla innych pozostanie zwyczajnie nudna. Entuzjaści intryg oraz omawiania konfliktów o dużym zasięgu z pewnością docenią tę książkę, ponieważ jest to ukazane dość obszernie.

 Osoby, które nie są wrażliwe na subtelność pałacowych intryg, z pewnością docenią sceny akcji. Na szczególną uwagę według mnie zasługuje obraz bitwy. Zostaje ona ukazana z kilku perspektyw i oddana w bardzo interesujący sposób. Najpierw widzimy początek ze strony zaskoczonych atakiem obrońców, by po chwili zmienić perspektywę i zobaczyć oczami agresorów. Podobnych smaczków jest wiele. Równie dobrze przemyślane zostały także bójki między lokalnymi przestępcami. Co więcej, ogrom postaci i dostępnych perspektyw sprawia, że przez większość czasu nie wiemy po której stronie jednoznacznie się opowiedzieć. Nie ma tutaj podziału na postaci dobre i złe, ponieważ każdy z bohaterów wymyka się tak łatwej klasyfikacji.

 Niestety powieść nie jest wolna od błędów. Czytając ją zauważyłem sporo niedociągnięć, takich jak brak przecinka, kropki na końcu zdania, literówek i nie tylko. Oczywiście nie jest to duży problem. Każdy, nie ważne czy pisarz, czy później edytor popełnia czasem błędy, jednak w tym dziele jest ich całkiem sporo. Perfekcjoniści mogą uznać przez to lekturę za irytującą.  

Kolejną z wad tego dzieła jest według mnie sposób wydania. Uważam, że okładka została zaprojektowana w sposób strasznie kiczowaty. Kojarzy mi się z tanimi powieściami fantasy, jakie można było kupić dwadzieścia lat temu. Ich okładki bardzo często zdobiły nieudolnie wklejone komputerowo postaci na tle płomieni, kruków, czy suchych drzew. Od tamtych czasów minęło dwadzieścia lat. Obecnie mamy lepsze narzędzia graficzne i chociaż Przeklęty Metal ma okładkę troszkę lepszej jakości, ogólna stylistyka pozostała ta sama.

Czy poleciłbym Przeklęty Metal? Oczywiście! Jeśli szukasz czegoś przyjemnego, które będzie ciekawie zakrojoną książką fantasy i zapewni Ci dużą dozę rozrywki, jest to powieść, po którą warto sięgnąć.

Paweł Kornew to rosyjski pisarz fantasy i science fiction. Jest autorem m.in.. cykli “Przygranicze”, “Egzorcysta” i “Historie Norlingu”, “Imperium i Północnych Ziem”.

  Pierwszy tom “Egzorcysty” przybliża nam postać Sebastiana Marta, samozwańczego egzorcysty, który zostaje wplątany w politykę, wojnę i musi poradzić sobie z opętanymi ludźmi. Po przeczytaniu opisu czytelnik jest niewątpliwie zaintrygowany, zwłaszcza gdy tematy zjawisk paranormalnych są mu bliskie. I tak też było ze mną. Uniwersum jakie stworzył autor jest pełne demonów, duchów, egzorcyzmów, zakonów a opętania są na porządku dziennym. To sprawiło, że chętnie sięgnęłam po tą pozycję i z zapartym tchem śledziłam pierwsze strony.

    To co nasuwa się na początek to całokształt w jakim została wydana książka. Okładka idealnie wpasowuje się w klimat jak i w postać Sebastiana oraz idealnie odzwierciedla jego uosobienie. Czarny kolor, połączony ze złotem i odcieniami czerwonego i pomarańczowego wprowadza czytelnika w nastrój w jakim jest utrzymana fabuła. Jednak trzeba zwrócić uwagę na liczne literówki, błędy interpunkcyjne, dlatego, że przy kilku pod rząd te błędy bardzo rzucają się w oczy i niekiedy są irytujące. Niestety redakcja jak i korekta pozostawiają wiele do życzenia... Po drugie język, oryginalny egzemplarz został wydany w języku rosyjskim, dlatego bardzo mnie zdziwił fakt, że czytając czułam się dziwnie. Nie wiem czy jest to wina tłumaczenia, osoby, która się tym zajmowała, czy w oryginale ma ten sam wydźwięk. Ale coś mi tu nie współgrało.

   Jednak momentami styl jak i słownictwo przypominały mi naszego, polskiego autora Andrzeja Sapkowskiego co daję na duży plus.

 Skupiając się na fabule to ma w sobie duży potencjał. Widać tutaj pomysł, wizję oraz czuć dobry kawał fantastyki, jednak samo wykonanie i efekt końcowy nie jest satysfakcjonujący. Wielkim minusem jest mieszanie perspektyw bohaterów z jakich jest widziana akcja. Raz mamy jednego bohatera a w kolejnym rozdziale mamy drugiego i czytelnik ma prawo pogubić się i być zdezorientowany. Zwłaszcza, że autor nie daje żadnego odnośnika ani nawet podpowiedzi, że zmienia się bohater i teraz przenosimy się w inne miejsce. Dodatkowo nie przybliża nam innych bohaterów, nie ma za bardzo opisów kim są i jaką rolę będą odgrywać.

  Wątki polityczne, które w dużym stopniu przewijają się w książce nie są do końca dopracowane a osobiście dla mnie niezrozumiałe i niedoprecyzowane. Moje oczekiwania i wyobrażenia względem pierwszego tomu były ogromne i bardzo się na nim zawiodłam, bo uważam, że mogła zostać napisana lepiej.

  Do tego samych egzorcyzmów mamy tutaj aż za mało i nie do końca widać w naszym Sebastianie naszego tytułowego egzorcysty.

  Podsumowując mimo wielu wad i niedociągnięć książka Kornewa jest warta uwagi. Dlatego, że ma w sobie te elementy fantastyki jaką wiele osób doceni i niewątpliwie polubi. Osobiście podobała mi się historia, początek, motyw sił nadprzyrodzonych oraz osobowość głównego bohatera. Uważam, że każdy musi sam ocenić tą pozycję, bo być może ta seria będzie dla kogoś strzałem w dziesiątkę.