Drań | Autor: Marek Chrzanowski

Kto by pomyślał, że przyjdzie dzień gdy w gąszczu moich recenzji pojawi się ta jedna, wyjątkowa, inna od wszystkich dotychczasowych. Mam tu na myśli recenzję "Drania" autorstwa @ksmarekchrzanowski. Przyznam, że nie spodziewałam się, iż Drań wywoła u mnie takie emocje.

Jest to króciutka książeczka opowiadająca o losach dwójki młodych ludzi Laury i Maksa. Rzadko sięgam po książki o młodych ludziach ale coś mnie w opisie tej historii zaciekawiło. No i dochodzi fakt, że autorem jest ksiądz. Jest to więc moja pierwsza i kto wie może nie ostatnia książka napisana przez osobę duchowną.

Jak głosi opis "Drania" jest to historia o miłości, ale nie o głupiej, naiwnej miłości, albo o szczeniackim uczuciu. Tutaj mamy do czynienia z miłością taką jaka bywa bardzo często. Miłość trudna jest, i bolesna. O czym przekonują się nasi bohaterowie. Ksiądz Marek stworzył postacie które mimo młodego wieku twardo stąpają po ziemi. A ich związek ma całkiem solidne podwaliny. Chyba każdy z nas szuka w relacji z drugim człowiekiem szczerości, wierności, zaufania. Gdzie w tym wszystkim miejsce dla Boga? Jest to opowieść z cennymi radami zarówno dla par z długim stażem jak i dla tych początkujących. Moim skromnym zdaniem również single wyniosą z "Drania" potrzebne dla siebie wartości, którymi mogą kierować się w swoim życiu.

Jak już wspominałam jest to krótka opowieść, jednak niezwykle bogata w treść i budująca czytelnika. Podążamy za Laurą i Maksem jakbyśmy byli nimi. Fabuła przepleciona jest przepięknymi wierszami i mądrymi sentencjami które zapadają w pamięć. Są też wymieniane między ukochanymi listy, które wywołują łzy.

Co mnie jednak najbardziej się podobało w "Draniu"? Jak to ujął w epilogu sam autor, dał szansę czytelnikowi by ten po swojemu napisał zakończenie losów bohaterów. Tak to już jest  z zakończeniami, jednym podoba się happy end na koniec, inni preferują smutniejsze zakończenia. Więc taka możliwość napisania Laurze i Maksowi ciągu dalszego jakim sami chcielibyśmy go widzieć to ciekawe posunięcie. Nawet sama się zastanawiałam jak bym poprowadziła dalej fabułę. Ale ilekroć próbowałam nie szło to nijak w  kierunku w którym chciałam. Więc może niech pozostanie już takie zakończenie jakie stworzył ksiądz Marek.

To książka o miłości, której świat nie widział, co wcale nie oznacza, że jej istnienie nie jest możliwe. W końcu dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych, prawda? Każda postać łączy w sobie cechy ludzi których pewnie mijamy codziennie na ulicy. Być może nawet osobiście znamy kogoś kto mógłby być pierwowzorem bohatera książki. A przynajmniej znamy miejsca w których odgrywa się akcja. Autor zabiera nas nad morze i do słynnego miasta Sandomierza, gdzie chętnie bym pojechała.

Prawdziwa miłość rodzi się i umiera w bólach, nie jest łatwo odbudować zaufanie o czym przekonują się Maks i Laura. Czasem nie wystarczy jedno słowo "Przepraszam" by poskładać do kupy roztrzaskane serce. Trzeba sporo wysiłku by tego dokonać a i tak nie ma pewności, że druga osoba wybaczy. Wybaczenie jest trudne, jest aktem prawdziwej łaski i ogromnej miłości. Tego uczy nas Bóg. Najważniejsze by umieć cieszyć się z małych rzeczy które nas spotykają.

Na koniec podziękowania dla @sztukater za egzemplarz recenzencki.