Dusze Ofiarne | Autor: Saverio Gaeta

Saverio Gaeta to wybitny dziennikarz i autor licznych książek, z których wiele ukazało się w języku polskim. Publikuje w wielu uznanych tytułach katolickiej prasy jak choćby „L`Osservatore Romano”.

Kim są dusze ofiarne? Są piorunochronami ściągającymi na siebie Bożą sprawiedliwość. Powiedział to sam Jezus portugalskiej błogosławionej Aleksandrinie Marii da Costa „Zsyłam na Ciebie cierpienia, abyś mogła ocalić wiele dusz. Ty jesteś piorunochronem Bożej sprawiedliwości. Dzięki Tobie oraz innym duszom nie zostały zesłane straszliwe kary”. Dusze ofiarne to osoby, które wszystko składają w ofierze Bogu, aby Mu wynagrodzić za własne i całej ludzkości zniewagi jakich ukochany Zbawiciel doznaje zarówno w Najświętszym Sakramencie jak i przez przekroczenia praw i przykazań Jego, oraz przez zaniedbanie cnót chrześcijańskich, lekceważenie i nieuszanowanie Kapłanów. To dusze, dla których radością jest cierpienie dla Ukrzyżowanego. Są to dusze wybrane przez Boga. Ofiarnie, a często i heroicznie oddały swe życie Bogu. Pragną tylko tego, czego Bóg chce od nich. To co charakteryzuje dusze ofiarne to dobrowolność ofiary. Bardzo często są nieznane, pozostają w ukryciu, by móc rozmawiać z Bogiem.

Wybrane dusze ofiarne musiały często zmagać się – mimo ogromu łask Bożych – z bardzo ciężką próbą tak zwanej nocy ciemnej. Zmagała się z tym również przez ostatnie pięćdziesiąt lat życia ogłoszona świętą Matka Teresa z Kalkuty.  To straszne wrażenie całkowitej nieobecności Boga, co sprawia, że niektóre dusze znajdywały się o krok od samobójstwa. Bóg dopuszczał do tej okropnej pokusy, by całkowicie oczyścić ich ducha.

Autor zaznacza, że w swoich poszukiwaniach trwających już kilkadziesiąt lat, dokonał wszelkich możliwych ocen i weryfikacji. Pomimo tego pozostał w nim cień niepewności i wątpliwości, których na tym świecie nie da się ostatecznie rozstrzygnąć.

W książce znalazła się olbrzymia liczba cytatów z dusz ofiarnych, często bardzo nam współczesnych. Ich zestawienie spójnych ze sobą wypowiedzi na konkretny temat, wybrany przez autora, robi naprawdę ogromne wrażenie. Nie tylko dlatego, że jest to bardzo duża liczba, ale także dlatego, że są one spójne ze sobą i udokumentowane. Wszystkie cytaty można sprawdzić.

Rozdział I – Dusze ofiarne – osłona ludzkości.

Rozdział II – Ciąg zapowiedzi, które okazały się prawdziwe. Chyba nic tu nie trzeba wyjaśniać. Wspomniane są tu zarówno mało znane objawienia w Kibeho, jak i objawienia w Fatimie czy w La Salette. Autor wymienia objawienia Maryi z roku 1997, a nawet z 2010. Czasy całkowicie nam współczesne.

Rozdział III – Ostrzeżenie obnaży dusze. Omawia głównie objawienia maryjne w Hiszpanii w latach 1961-1965 w Garabandal.

Rozdział IV – Cud i znak do ostatniego wezwania.

Rozdział V – Wyjawianie tajemnic. Rozdział poświęcony głównie objawieniom w Medjugorie.

Rozdział VI – Trzy dni ciemności – we władzy demonów.

Rozdział VII – Bez nawrócenia nastąpi kara.

Rozdział VIII – Apele z nieba: niebezpieczeństwa, jakich mamy unikać.

Rozdział IX – Boska gwarancja: „Wszystko skończy się dobrze”. W tym rozdziale na końcu podane są nabożeństwa, które zainspirowane bezpośrednio przez niebiosa, zapewniają obietnicę Bożej pomocy w ostatnich chwilach życia. Najstarszym jest Nabożeństwo Pierwszych Piątków Miesiąca, opisane Przez Jezusa św. Małgorzacie Marii Alacoque. Wyznawcom Najświętszego Serca Jezusowego Jezus złożył dwanaście obietnic. Z Niepokalanym Sercem Maryi związane jest nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca, o które prosiła Najświętsza Maryja Panna poprzez siostrę Łucję z Fatimy. Niedawno dołączyło do tych nabożeństw jeszcze nabożeństwo dziewięciu pierwszych śród, poświęcone świętemu Józefowi. Prosiła o niego Matka Bożą przez Edsona Glaubera. Kolejną bronią jest oczywiście różaniec.

Na pewno nie jest to książka do przeczytania, ale do zastanowienia się i pomedytowania nad różnymi fragmentami. Niekoniecznie trzeba iść po kolei, zgodnie z numeracją rozdziałów. Ale warto zastanowić się nad różnymi faktami, bo skoro tyle osób w różnym czasie miało taką samą spójną wizję – to chyba to o czymś świadczy?