Michał Milka Łączę Światy | Autor: Dorota Bielska

Kiedy rodzice słyszą, że ich dziecko będzie miało zespół Downa, bardzo często zadają sobie pytanie, dlaczego to ich spotkało. Boją się tego, jak będzie wyglądało ich życie, czy dziecko będzie na tyle samodzielne, by odnaleźć się w życiu. I nie ma się im co dziwić, w Polsce wciąż niewiele mówi się o takich ludziach i o tym, jak z nimi żyć, jak im pomóc. W tej książce poznacie Michała. Człowieka, który uwielbia wywoływać uśmiech na twarzach innych osób. Możecie go kojarzyć z „Down the Road”, gdzie był jednym z bohaterów.

Michał ma zespół Downa, jest jednak niezwykłym człowiekiem. Robi wszystko, by żyć normalnie, pokazuje, że ktoś taki jak on może wiele osiągnąć. Nie każde dziecko z zespołem Downa funkcjonuje tak dobrze. Nie zawsze terapia jest w stanie mu pomóc, choć wszyscy starają się, by sobie poradziło.

W tej książce autorka rozmawia nie tylko z Michałem, ale również osobami z jego otoczenia. Wzruszałam się, czytając rozmowę z jego mamą. Sporo w życiu przeszła, ale nie załamała się. Na pewno było jej trudno, jednak miała dla kogo walczyć. Widać, że bardzo kocha syna i chce dla niego jak najlepiej. Chciałaby, żeby odnalazł się we współczesnym świecie, choć nie jest to dla niego łatwe. To, co nam przychodzi z łatwością, dla niego stanowi wyzwanie. Jednak Michał dobrze sobie radzi. Jest artystą, pracuje, nie bał się wyruszyć w trasę. Czytając jego słowa, uśmiechałam się. To musi być bardzo fajny człowiek. Otwarty. W każdym jego słowie widać prawdę, on nikogo nie udaje. Wielu z nas mogłoby się od niego uczyć. Choćby podejścia do życia. O ile łatwiej by nam było, gdybyśmy patrzyli na świat oczami Michała. Cieszę się, że miał fajnego tatę. Mógł z kogoś czerpać wzorzec.

Oprócz Michała dochodzą do głosu jego przyjaciele, pracodawca, Przemek Kossakowski czy specjaliści w dziedzinie zespołu Downa. I tu widać, że w niektórych kwestiach Michałowi brakuje nieco takiej życiowej wiedzy. I nie chcę przez to powiedzieć, że jest głupi czy coś w tym stylu, nie, on sobie wspaniale radzi, jednak czasem jego słowa czy zachowanie mogą być przez kogoś źle odebrane. Łatwo też z tego powodu go skrzywdzić. Mam nadzieję, że nigdy nie spotka kogoś, kto wykorzysta jego dobroć. On na to nie zasługuje.

Interesowały mnie medyczne kwestie związane z zespołem Downa. To, jakie dotknięci nim ludzie mają problemy. Wciąż niewiele się o tym mówi. Tacy ludzie często są traktowani jak trędowaci, niektórzy robią sobie z nich paskudne żarty, a oni na to nie zasłużyli. Tak jak już powiedziałam, powinniśmy się w niektórych kwestiach uczyć życia od nich.

To książka, która w pewien sposób może odczarować zespół Downa. Pomoże zrozumieć, z czym mierzą się osoby nim dotknięte. One czasem zachowują się w specyficzny sposób, ale nie zawsze potrafią wyrazić swoje uczucia tak jak my. I nie ma w tym nic złego.

Czytając tę książkę czasem płakałam, a czasem się śmiałam. Ogromnie podziwiam Michała. Pokazuje, że nawet gdy człowiek urodzi się z zespołem Downa, to może wiele. Miał sporo szczęścia, miał kochających rodziców, może w miarę dobrze funkcjonować w społeczeństwie.

Polecam tę książkę wszystkim osobom, które chcą poznać świat osoby z zespołem Downa.