Za Nami Wszystkimi | Autor: Marcin Dudziński

Marcin Dudziński pochodzi z Częstochowy. Zadebiutował w 2019 r. powieścią „Przeciwko bratu” należącą do trylogii „Profanum”. Jest absolwentem prawa na Uniwersytecie Śląskim, z zawodu managerem, zaś z zamiłowania pisarzem. Pracował między innymi w telewizji, wykładał również prawo na wyższej uczelni, był odpowiedzialny za organizację międzynarodowych imprez sportowych UEFA Euro 2012 czy EHF EURO 2016. Zarządzał też organizacją imprez na Stadionie Narodowym w Warszawie. Obecnie kieruje działem IT i zarządza transformacją cyfrową w największym związku sportowym w Polsce – PZPN. Marcin Dudziński, co widać po karierze zawodowej, jest ogromnym pasjonatem sportu, zwłaszcza koszykówki, żużla i kolarstwa. Sam w wolnych chwilach trenuje kolarstwo szosowe.

W niewyjaśnionych dotąd okolicznościach zniknął komendant częstochowskiej policji Jerzy Walter. Jego bart Stanisław, który jest biskupem, mimo wcześniej postawionych mu zarzutów, wychodzi na wolność i znów to on pociąga za sznurki. Tymczasem seryjny morderca, który kilka miesięcy wcześniej terroryzował Częstochowę, wciąż pozostaje na wolności. Mieszkańcy miasta drżą ze strachu.

Do Częstochowy wraca Alicja Dylewska, która chce, by biskup zapłacił za wszystkie swoje przewinienia. Pragnie sprawiedliwości i zamierza za wszelką cenę odesłać biskupa Waltera z powrotem za kratki. Pomóc ma jej w tym prokurator Edyta Lichota i wspierający ją Marek Marczuk – przyjaciel zaginionego komendanta, który z zacięciem próbuje odnaleźć Jerzego. Czy uda się złapać seryjnego mordercę, co do którego tożsamości nie ma już żadnych wątpliwości? Co stało się z komendantem Jerzym Walterem? I czy biskup w końcu poniesie odpowiednią karę?

„Za nami wszystkimi” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Marcina Dudzińskiego. Niestety nie miałam okazji przeczytać dwóch poprzednich części trylogii „Profanum” i zostałam od razu rzucona w wir wydarzeń przedstawionych w książce, co wcale nie ułatwiło mi odnalezienia się w fabule powieści, pośród zupełnie nieznanych mi bohaterów. Zanim sięgniecie po „Za nami wszystkimi” – ostatni tom serii – przeczytajcie dwa poprzednie, ich znajomość jest konieczna w zrozumieniu całej tej zagmatwanej historii. Nie pierwszy raz zaczynam jakąś serię od jej końca. Trudno mi powiedzieć, czy to dobre, zaskakujące zakończenie trylogii, ale na pewno jest to książka, która zrobiła na mnie spore wrażenie.

Tak naprawdę akcja trzeciej części trylogii „Profanum” zaczyna się w pewien grudniowy poranek 2015 roku, gdy to dwóch pracowników marketu budowalnego w drodze do pracy natknęło się na makabryczny widok. Na pomniku Chrystusa zawieszone zostały zmasakrowane zwłoki kobiety. Kolejne wydarzenia opisane w książce miały miejsce przed tym brutalnym morderstwem i nie mam pojęcia, jak odnoszą się one do wydarzeń z poprzednich dwóch książek.

Książka utrzymana jest w mrocznym klimacie, towarzyszy jej aura tajemniczości. Na ulicach Częstochowy czai się zło. Puka nawet w witraże kościołów. Czy uda się je poskromić? Kto by pomyślał, że u stóp Jasnej Góry – najsłynniejszego ośrodka kultu Maryjnego w Polsce, mogą dziać się tak makabryczne rzeczy i to z udziałem szanowanego księdza biskupa? Jak to mówią, najciemniej pod latarnią.

Marcin Dudziński ma lekkie pióro i choć klimat powieści jest dość ciężki, wręcz przytłaczająco, to lekturę czyta się bardzo szybko i z ogromną przyjemnością. Już zaopatrzyłam się w dwa poprzednie tomy trylogii i mam nadzieję, że wkrótce znajdę czas, by lepiej poznać bohaterów i wcześniej opisywane przez autora wydarzenia. Znam już rozwiązanie tej kryminalnej zagadki, ale jestem ogromnie ciekawa jej początków, jak i prowadzonego w tej sprawie śledztwa.

„Za nami wszystkimi” to niezwykle wciągający i trzymający w napięciu thriller. Kościół został przedstawiony jako piąta władza w kraju, jego hierarchowie od lat zatajają przed resztą świata niecne uczynki duchownych. I chyba nie jest to dziś dla czytelnika żadnym zaskoczeniem, doskonale nam wiadomo, że przedstawiciele Kościoła zamiatają wszystkie niewygodne dla nich sprawy pod dywan. Powieść może budzić kontrowersje, zwłaszcza wśród sympatyków prawej strony. Ja jednak cieszę się, że takie książki powstają, że o skandalach seksualnych w Kościele mówi się coraz częściej i coraz głośniej, nawet jeśli to tylko fikcja literacka. Książkę polecam, choć proponuję zacząć serię od pierwszej części „Przeciwko bratu”.