Zima Stulecia | Autor: Grzegorz Sieczkowski

Książki zaliczane do literatury faktu są jednymi z moich ulubionych. Nic dziwnego więc, że z wielką przyjemnością sięgnęłam po pozycję pt. “Zima stulecia”, autorstwa Grzegorza Sieczkowskiego. Książka została wydana przez wydawnictwo The Facto w 2017 roku, jednak w moje ręce trafiła dopiero w 2021 roku. Nic jednak straconego – lepiej późno niż wcale. Zaręczam, że jest co czytać! Lekturę tej książki polecam wszystkim tym, którzy nie pamiętają przełomu lat 70 i 80. Z pewnością jednak mnóstwo przyjemności z lektury będą mieli także i ci czytelnicy, którzy pamiętają wyjątkowo śnieżną zimę z przełomu 1978/1979 roku. O wydarzeniach związanych z atakiem zimowej aury traktuje właśnie książka Grzegorza Sieczkowskiego. Dlaczego warto po nią sięgnąć? Choćby dlatego, że liczy ponad 300 stron i... nie brakuje w niej doskonale oddziałujących na wyobraźnię opisów!

Opisy wydarzeń, które naprawdę miały miejsce, cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem czytelników. Dzieje się tak szczególnie zaś wówczas, gdy są opisane ciekawie, barwnie i niejednokrotnie bardzo zabawnie. Jeśli wisienką na torcie jest to, że czytelnik nie miał okazji widzieć opisywanych zdarzeń na własne oczy, zainteresowanie jeszcze bardziej rośnie. Tak też jest w przypadku książki Grzegorza Sieczkowskiego. “Zima stulecia” jest swego rodzaju reportażem opowiadającym o życiu mieszkańców Warszawy podczas zimy stulecia. Taką określa się czas przełomu 1978 i 1979 roku, a książka traktuje tak naprawdę o kilku zimach po pamiętnym Sylwestrze 1979 roku. To wówczas było tak “biało jak w zupie mlecznej”, że potrafił nawet zamarzać węgiel! Opisy sytuacji, z którymi musieli mierzyć się ludzie żyjący na przełomie lat 70 i 80, zachwyciły mnie, ale i wprawiły w osłupienie.  W moich czasach takie sytuacje nie mają miejsca, a ludzie potrafią marudzić i narzekać w dużo łagodniejszych sytuacjach. Czyżby świat stawał na głowie? Po lekturze książki Grzegorza Sieczkowskiego stwierdzam z całą pewnością, że to właśnie w czasie zimy stulecia można było tak pomyśleć. Oczyma wyobraźni widzę puste, wymarłe miasta, które prezentują się niczym film katastroficzny lub ten z gatunku science – fiction. Do tego porzucone tramwaje – widma... Wyobraźnia też podsuwa mi widok żywności zrzucanej z helikoptera wówczas, gdy miasteczko zostało odcięte od świata... I pomyśleć, że to wszystko wydarzyło się naprawdę, i to zaledwie nieco ponad 40 lat temu!

Autorowi książki pt. “Zima stulecia” muszę oddać doskonałą umiejętność opisywania minionych czasów PRL. Dla osób, które nie żyły w tamtych czasach, albo niewiele z tego pamiętają, lektura takiej pozycji jest bardzo cenna i dużo wnosi do zasobów posiadanej wiedzy. Samą książkę oceniam na 6 – zdecydowanie przypadła mi do gustu wspaniałymi, świetnie oddziałującymi na wyobraźnię opisami. Wzruszyła mnie szczególnie historia o spotykających się tunelach, które kopali dwaj sąsiedzi, by uzyskać pomoc. Nie wiem doprawdy, czy w obecnych czasach coś takiego mogłoby się wydarzyć... Refleksja z tym związana jest niestety dość smutna, ale prawdziwa. Mam nadzieję, że Czytelnicy sięgający po tę książkę będą mieli podobne odczucia jak ja i być może kiedyś w życiu zatrzymają się na chwilę i przypomną sobie, że jedną z bardzo ważnych wartości w życiu jest bezinteresowne niesienie pomocy innym.

Ogromnym atutem książki jest też to, że opowiada o prawdziwych wydarzeniach, które miały miejsce. Jest swego rodzaju lekcją historii. Zdecydowanie warto wziąć w niej udział!