Dziedzictwo Zbrodni | Autor: Adrian Bednarek

Rzemiosło przekazywane z pokolenia na pokolenie od zawsze było normą. Szewc, lutnik, czeladnik, piekarz, cukiernik. Dzisiaj to bardziej kwestia przejmowania całych biznesów czy stanowisk w rodzinnej firmie. Poza tym, czy współczesne młode pokolenie zechce przejąć pałeczkę po rodzicach i będzie kontynuowało rodzinną sztafetę biznesową?

Ojciec i syn. Ojciec wprowadza Dominika w tajniki biznesu, kiedy ma on trzynaście lat. Nic dziwnego, gdyby nie fakt, że obaj są płatnymi zabójcami. Pierwszy raz jest najgorszy, z czasem chłopak zdobywa doświadczenie i kolejne morderstwa traktuje jako zadanie do zrealizowania. Ich najnowsze zlecenie to zabójstwo czteroosobowej rodziny Grabowskich. Zlokalizować, zlikwidować i zniknąć. Niestety w trakcie akcji napotykają na kilka niepowodzeń i Marysia Grabowska cudem unika śmierci… Dziewczyna za wszelką cenę postanawia dowiedzieć się kto i dlaczego zlecił zabójstwo jej rodziny. Tymczasem zadaniem Dominika będzie odnalezienie Marysi i dokończenie dzieła. Oboje nie przypuszczają, że staną na równi przez wspólnym wrogiem. Konfrontacja jest nieunikniona. Czy zjednoczą siły? Kto przejmie inicjatywę? Czy płatnemu zabójcy można zaufać? Czy Grabowska będzie szukała zemsty?

Adrian Bednarek ma na swoim koncie 18 książek (część wydanych jako współautor). Od lat zafascynowany tematyką kryminalną, szczególnie polubił seryjnych morderców, których często osadza w swoich fabułach. Najnowsza powieść „Dziedzictwo zbrodni” ma być dla autora i jego czytelników odskocznią, bo autor próbuje swoich sił w powieści zabarwionej sensacją. To moje pierwsze spotkanie z autorem i już na wejściu uraczył mnie historią ociekającą krwią, mocną, dosadną i brutalną.

„Dziedzictwo zbrodni” to powieść z klimatem i charakterem. Przede wszystkim brawo za pomysł – płatny zabójca jako sposób na życie! Jak łatwo zauważyć pomysł niedorzeczny i mało realny w polskiej rzeczywistości, ba! tym bardziej w społeczności średniego polskiego miasteczka jakim jest Częstochowa. Niektóre przedstawione motywy i sytuacje są lekko absurdalne, pełne czarnego humoru i przerysowanych opisów, co sprawia że to idealna pozycja dla fanów nieoczywistych powieści. Akcja książki jest niezwykle szybka, poszczególne rozdziały przedstawiane są z perspektywy różnych osób, co tylko zwiększa przyjemność z odbioru (przedstawianie jednej sceny z perspektywy kilku bohaterów). Tu trup się ścieli gęsto, a autor nie stroni od barwnych opisów rozlewu krwi. Bieżąca fabuła jest uzupełniana fragmentami z przeszłości bohaterów, które pozwalają lepiej ich poznać. 

Dominik i Marysia próbują dorównać bohaterom z hollywoodzkich historii. Nieoczekiwane zdarzenia i przewrotność losu sprawiają, że powstaje niespodziewana i niekonwencjonalna para. Obojgiem targają uczucia nienawiści, oboje skrywają mroczne tajemnice, przed obojgiem rodzina miała sekrety. Czy będzie to polska Pani i Pan Killer?

Bednarek na każdym kroku stara się umotywować działania swoich bohaterów. To historia o zemście, a także o tym jak trudno jest przebaczyć i zapomnieć. Opowieść o ludziach, których życie stawia przed różnymi zadaniami i wyzwaniami. Podejmowane przez Dominika i Marysię decyzje, misternie planowana zbrodnia, żywiołowe działanie i wydłużająca się lista  ofiar sprawiają, że całość ma lekki i świeży ton. „Dziedzictwo zbrodni” zadowoli każdego kto szuka czegoś nowego w sensacji spod pióra polskiego autora. Akcja, napięcie, kulminacja i zakończenie. Czyta się jednym tchem, a to chyba najlepsza z rekomendacji.

Nietuzinkowa i niebanalna fabuła sprawia, że „Dziedzictwo zbrodni” przyjmuje kształt widowiska. Bednarek stworzył swój mroczny mikroświat, zamieszkany przez spójnych bohaterów. Zakończenie nieidealne, smutne i na swój sposób zaskakujące. Bawiłam się świetnie. Czytacie, warto! 

Znam bardzo dobrze twórczość Adriana Bednarka i z wielką ochotą i ciekawością sięgnęłam po jego kolejną powieść. Przy poprzednich utworach autor wysoko postawił sobie poprzeczkę i uważam, że nie spoczął na laurach. To nazwisko dla mnie oznacza, że przeżyję kolejną przygodę swojego życia i będę się świetnie bawić. I tak właśnie było…

Dominik wkroczył w świat dorosłych w wieku trzynastu lat. To wtedy ojciec wziął syna na akcję i kazał zabić po raz pierwszy. Chłopak przeżył szok, ale nie sprzeciwił się ojcu. Po raz pierwszy zamordował. Z zimną krwią. Brutalnie. Od tego czasu ojciec z synem stanowili spółkę zajmującą się zabijaniem ludzi na zlecenie. To była ich praca, bardzo intratna. Wkrótce przyjmują zlecenie na zamordowanie całej rodziny znanego biznesmena, rodziny Grabowskich. Brutalnie mordują matkę, ojca i syna, córka dzięki swojemu sprytowi unika śmierci. I to nieudolnie wykonane zlecenie będzie gwoździem do trumny dla rodzinnego tandemu. Od tej chwili zaczną się problemy. Marysia wie, czym zajmował się jej ojciec, który wtajemniczył ją w swoje ciemne interesy. Będzie się starała znaleźć zabójców swojej rodziny. Przypadkiem poznaje Dominika, swojego niedoszłego zabójcę. Jak wypadnie ich spotkanie? Spotkanie w cztery oczy mordercy ze swoją niedoszłą ofiarą. Czy Dominik dokończy to, co zaczął? Czy być może młodzi będą wspólnie dążyć do poznania prawdy? Czy mają wspólnego wroga?

Dziedzictwo zbrodni ma wszystko to, co powinien mieć doskonały kryminał. Świetna, przemyślana i trzymająca w napięciu fabuła. Szybkie i zaskakujące tempo, z licznymi i niespodziewanymi, trudnymi do przewidzenia zwrotami akcji. Klimat mroczny i przenikliwy. Bohaterowie wykreowani perfekcyjnie, zarys psychologiczny przemyślany i dopracowany precyzyjnie. A pomysł na powieść bardzo trafny i niecodzienny. Rodzinna spółka mordująca ludzi na zlecenie. Czyta się jak thriller rozgrywający się na ulicach rosyjskich miast.

Bednarek po raz kolejny zaskoczył na całej linii. Każdy jego utwór to uczta wrażeń i przeżyć dla czytelnika, ale dla odważnego i odpornego na widok krwi, brutalnych scen i przemyślanych skrupulatnie inscenizacji morderstw. Czasami trudno się jest szybko otrząsnąć, widząc wyciekające od strzału kuszy ludzkie oko czy cieknący mózg. Brrrrr.... Autor chyba stara się dobitnie do nas dotrzeć i pozwala przeżywać fabułę masą zmysłów. Pobudza naszą uspokojoną, a może nawet uśpioną wyobraźnię, nie daje jej chwili na odpoczynek. To nie przy jego historiach. Ale to wszystko uwielbiam u tego autora, nie będę chyba zbyt oryginalna jak wspomnę, że jego utwory mają w mojej osobistej biblioteczce miejsce na honorowej półce.

Nieprzewidywalność i zatrważający klimat nie pozwolą zasnąć. Genialna. Niemożliwa do naśladowania. Zakończenie rozkłada na łopatki nawet wytrawnego czytelnika. Rewelacyjna! Nie polecam …. bo ona nie potrzebuje żadnych rekomendacji, jest wartością sama w sobie ...