Niedoskonała Kontrola | Autor: Judith Viorst

Leży przede mną książka Judith Viorst pt. „Niedoskonała kontrola, czyli jak całe życie walczymy o władzę: jako dzieci i rodzice, żony i mężowie, kochankowie, pracownicy i w końcu jako zwykli śmiertelnicy” wydana przez Wydawnictwo Zwierciadło. I pierwsza refleksja – czy my rzeczywiście cały czas tak walczymy o tę władzę? Czy jest ona niezbędnym elementem naszego życia? Przekonajmy się o tym!

Najpierw zatem zastanówmy się nad tym co oznacza dla nas słowo kontrola. Kontrolujemy czyli wiemy co ktoś robi, obserwujemy to, wiemy, gdzie ta osoba się znajduje w danym momencie. Za pomocą czego możemy kontrolować? Dziś mamy do dyspozycji w tym zakresie telefony, wiadomości sms, pomocne okazują się także tzw. social media – często ludzie sami się „oznaczają” i informują np., że są w tej restauracji, a następnie okazuje się, że zmieniają swoje miejsce pobytu na kino itp.

Kontrolować możemy kogoś i prywatnie (dzieci, współmałżonka, bliższą i dalszą rodzinę), i zawodowo (swoich współpracowników, niekoniecznie trzeba być od razu kierownikiem czy dyrektorem aby to robić).

Spójrzmy proszę na przykładowe tytuły rozdziałów: Smak kontroli; Władza seksu i płci; Permanentne rodzicielstwo; Różne formy uległości. Już kilka podanych tytułów podpowiada nam, że Judith Viorst temat kontroli potraktowała bardzo szeroko!

Pozwólcie, że pochylę się nad rozdziałem dotyczącym permanentnego rodzicielstwa. Permanentnego, czyli stałego, trwałego, ciągłego. Dopóty, dopóki nasze dzieci są małe, pewnie to rodzicielstwo takie jest… Ale kiedy dzieci stają się już dorosłe – chociaż dla nas zawsze będą dziećmi – a to rodzicielstwo nadal jest takie bezustanne i ciągłe, to chyba powinniśmy się nad tym zastanowić… I chyba sami, jako rodzice, musimy się nauczyć, że nasze dzieci muszą popełniać własne błędy i być odpowiedzialne za siebie, musimy także przekonać samych siebie, że to nie tylko my, rodzice, uczestniczymy w procesie wychowania dzieci. Oprócz domu rodzinnego jest przecież i szkoła, i środowisko rówieśnicze i jeszcze kilka innych czynników, które to młode pokolenie formuje do dalszego życia.

Nie ukrywam, że zainteresował mnie również rozdział pt. „Kto kontroluje parę?”. Kiedy jesteśmy w związku, mamy wiele tematów mających bezpośredni związek z władzą, a ta łączy się z kontrolą! A jakie to tematy? Pieniądze, życie seksualne, obowiązki domowe, praca, nawyki, religia. Co więc robimy aby umiejętnie kontrolować? Manipulujemy, choć pewnie się do tego nie przyznajemy! Czasami też kontrolujemy tę drugą osobę przez błaganie, są też momenty, kiedy powtarzamy (czyli innymi słowy zrzędzimy) i w ten oto sposób męczymy naszych partnerów/partnerki. Niekiedy otwarcie robimy to, co chcemy – to tzw. fakt dokonany, informujemy swoją drugą połówkę, że coś się już zadziało. Jednym z wielu narzędzi kontroli jest też nagroda, a ostatnim, o którym napiszę, jest odłączenie. Otóż jest to taktyka służąca ukaraniu partnera/partnerki za to, że nie zapewnili nam tego, czego chcieliśmy. Pozbawiamy go wtedy naszej miłości, aprobaty. Mamy wtedy tzw. focha!

Kontrola była, jest i będzie obecna w naszym życiu. Tego nie unikniemy. Ale nie możemy dopuścić aby stała się sensem życia! Książkę Judith Viorst poleciłabym każdemu, kto lubi wiedzę psychologiczna podaną z żartem, na spokojnie, z humorem, bo taka właśnie jest ta pozycja książkowa! A sam jej tytuł sugeruje, że kontrola tak naprawdę nie jest doskonała…