Nowa Istota | Autor: Tomasz Ciechanowicz

Niektóre książki wchodzą i wychodzą, inne zostają na dłużej i nawet już sporo po  zakończonej lekturze zmuszają do myślenia.” Nowa istota” jest właśnie pozycją tego rodzaju. Można ją przeczytać, ale chociaż chciałoby się przejść dalej, nie sposób się nad nią nie pochylić. Lubię ten rodzaj polskiej literatury, który jest nieco bezczelny, odarty z konwenansów, brutalnie realny a jednocześnie tak mocno odrealniony. Historia stworzona przez Ciechanowicza jest trudna do zakwalifikowania. Hurtownie księgarskie twierdzą, że to romans, a dla mnie..Hmmm…

Sam autor to przedstawiciel młodego pokolenia. Urodzony  w 1994r. mierzy się z wszelkimi problemami pokolenia. W notatkach dotyczących jego osoby widnieje informacja, że jest osobą transseksualną, ale podobno teraz poprawniejsze jest określenie „transpłciowa”. Jego wiek wskazuje na to, że wciąż się kształtuje i odkrywa, a przez to co obecnie ma miejsce w naszym kraju, zdecydowanie nie jest  to łatwy proces. Utwory spod jego pióra charakteryzują się licznymi odniesieniami do duchowości, poruszają tematy związane z ludzką religijnością i jej przejawami. Każdej z historii towarzyszy specyficzny, mocno charakterystyczny klimat, którego nie sposób podrobić.

Tytuł poniekąd zdradza fabułę, bo w historii tej mierzymy się z procesem twórczym. Dobiega on jednak znacznie od dotychczas przedstawianych obrazów stworzenia. „Nowa istota”- ni to mit, ni nowe wierzenie. To skondensowany opis procesu, przejaskrawiony, bolesny w odbiorze. Nie ma tu zachwytów i bajkowych obrazów. Jest świat pełen wulgaryzmów, wykorzystywania i krzywd, w świetle których dojrzewa, kształtuje się nowy byt.  I tu całość nabiera kolorytu. Istota rośnie, przechodzi  okres buntu. Uświadamia sobie, że chociaż jest mężczyzną, jest też kobietą. To odkrycie definiuje jej dalsze życie. Dokonuje dramatycznych wyborów i podejmuje działania, które zaważają na jej dalszej egzystencji wśród ludzi. Ratuje się, ale czuje odizolowana, a wtedy odnajduje wsparcie w kimś, kto wcześniej był jednym z jej wrogów.

Chociaż książka ta bazuje faktycznie na rozwijającym się uczuciu, to jednak zdecydowanie nie jest to pozycja, którą nazwałabym romansem czy obyczajem. I dla osób czytających wspomniane gatunki może się okazać rozczarowaniem. W moim odczuciu to  metafizyczny misz- masz, który zostanie inaczej odebrany, w każdym kolejnym momencie życia. Raz będzie wołaniem o pomoc, innym razem alternatywą, a jeszcze innym wstępem do fantastyki.

Mimo niewielkiej objętości mieści się tu całe spektrum emocji, które udzielają się również czytelnikowi. Miałam momenty, gdy zastanawiałam się czy dalej w to brnąć, tak mocno działał na mnie zawarty na kartach tekst. Pozycja ta może być światełkiem w tunelu dla osób z problemami, ale może też wprowadzić w stan niezdrowej nostalgii, rozwinąć drzemiące w każdym z nas depresyjne stadium.

Autor kreuje obraz innego świata, nieznanego, ale wcale nie tak odległego jak mogłoby się wydawać. Zaprasza  do niego nieśmiało, a wyłącznie od nas zależy, czy zechcemy do niego wkroczyć i jak bardzo pozwolimy zagościć mu w naszym dotychczasowym życiu. 

Czasami potrzeba podobnych pozycji jest we mnie tak silna, że nie potrafię się jej oprzeć. Cieszę się, że mogłam poznać twórczość Ciechanowicza. Mam cichą nadzieję, że  wciąż będzie on kroczył obraną drogą. Nieoczywistą, niekomercyjną, ale jakże potrzebną, ze względu na kontrasty. Każdemu, kto sięgnie po „Nową  istotę” polecam dać i jej i sobie szansę.