Krótka Historia Sztuki Tworzonej Przez Kobiety | Autor: Susie Hodge

Przepiękna oprawa książki, zwraca na początku sporą uwagę, bo jest przygotowana w postaci dzieła sztuki. Jest to właściwe potraktowanie, należyte, dla tematu.

Jest to pozycja, która ukazuje drogę do tego, by twórczość kobiet została uznana. Publikacja niezwykle ważna, przez swoją tematykę i przez to, jak jest realizowana. To ambitna opowieść, pisana z przekonaniem. Co istotne – jest to książka także o tych kobietach, które były w cieniu, zapomniane, jakich twórczości wcale nie doceniono. Publikację traktuję jako rodzaj fenomenu, powinna być oczywista, ale nie jest. Wciąż wymagana jest walka, aby patrzeć na sztukę tworzoną przez kobiety na równi z innymi pracami. Wciąż toczy się o to walka. Niemniej ta publikacja jest szczególna, bo ona pokazu            To, co zapomniane domaga się przypominania, chodzi o to, by tożsamość ludzka mogła realizować się w pełniejszy sposób. Każde doświadczenie nas buduje, nawet, jak coś było trudne – należyje to, co było, jak potraktowano talenty kobiet, jak pozwolono im na nieistnienie. To są bardzo ważne problemy, koło tego nie da się przejść obojętnie, jakby tego nie było i ta książka upomina się o prawdę. Jest to bardzo ważne wezwanie. Trzeba uznać to, przez co przeszły kobiety, aby oddać ich zasługi i właściwie miejsce w historii twórczości. Nie chodzi bowiem tylko o samą twórczość, chodzi w niej o cały kontekst zjawisk, o to, by przypatrzeć się historii twórczości.

Bardzo dobra redakcja książki, opowiedziana historia kobiet dobitnie, zwięźle, ale dużo można się o niej powiedzieć, jednak jest to opracowanie z pełniejszych i napisanych bardziej interesującym językiem.

To jest intrygująca pozycja, szczególnie dla miłośników sztuki, prawdy, piękna, dla tych, jacy lubią powroty w przeszłość i zastanawiać się, dlaczego dziś wygląda świat, jak wygląda, dlaczego jest nasze miejsce, gdzie jest i w jakim kierunku zmierzamy oraz w jaki sposób.

To, co zapomniane domaga się przypominania, chodzi o to, by tożsamość ludzka mogła realizować się w pełniejszy sposób. Każde doświadczenie nas buduje, nawet, jak coś było trudne – należy wykorzystać każdą lekcję, chodzi wciąż o teraz i to, co będzie jutro. Nie może być lepsze, jeśli zignorujemy lekcje przeszłości. Każda lekcja domaga się odrobienia, każdy problem zajęcia się nim.

Książka mimo, że mówi o tym, co trudne, prowadzi przez barwny świat i to bardzo umiejętnie, w sposób zajmujący. To nie jest trudna lektura, ale domaga się skupienia i rozważania problemów.

Nie mam wątpliwości, że ta książka powinna być wszędzie dostępna, w bibliotekach, w uczelniach, w szkołach, w kawiarniach, w sklepach i to wszelkich. Ten skromny głos należy się kobietom, by wybrzmiał.

 Jak czytam publikację – dzieje się to bardzo szybko, choć mnie zajmuje. Nie jest to lektura obciążająca, a powinna być obowiązkowa. Jest to historia, którą powinno się uczyć w każdej szkole. Mam przekonanie, że publikacja będzie nas zbliżała do lepszego świata, do tego, by patrzeć na siebie bez uprzedzeń, aby siebie doceniać, aby nie popełniać błędów przeszłości. Osobiście książka bardzo mnie ujmuje. Pokazuje, ile się zmieniło, a ile jeszcze jednak pozostaje wciąż do zmiany. Przez takie publikacje możemy skutecznie wpływać na świadomość ludzi, ale trzeba je promować, pisać o nich, rozmawiać, to jest bardzo dobra inwestycja w to, by żyło nam się wszystkim lepiej, by uczestniczyć w tworzeniu lepszego świata, gdzie liczy się to, co człowiek umie i co może pokazać, a nie to, kim jest.